Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2007

Χωρίς λόγια

__________________________________________________




__________________________________________________



__________________________________________________




__________________________________________________




__________________________________________________



__________________________________________________




__________________________________________________


Τα λόγια, αυτή τη φορά, θα τα βάλετε εσείς...

__________________________________________________



77 σχόλια:

Alogaki είπε...

ΘΑΛΑΣΣΑ


Έχω ανάγκη τη θάλασσα γιατί με διδάσκει:
δεν ξέρω αν μου δίνει μουσική ή συνείδηση:
Δεν γνωρίζω αν είναι κύμα μονάχα ή πλάσμα βαθύ
ή μονάχα βραχνή φωνή ή θαμβωτική εικασία
ιχθύων και καραβιών.
Γεγονός είναι ότι και κοιμισμένος ακόμα
με κάποιο μαγνητικό τρόπο
κυκλοφορώ
στην παγκοσμιότητα των κυμάτων.
Δεν είναι μονάχα τ αλλοιωμένα κοχύλια,
σα ν ανάγγελνε κάποιο αργό θάνατο
τρεμουλιάρης πλανήτης,
όχι, με τη λεπτομέρεια ανοικοδομώ την ημέρα,
με μια ριπή αλατιού το σταλακτίτη,
και με μια κουταλιά τον άπειρο θεό.
Διατηρώ ό,τι με δίδαξε.
Τον αγέρα, τον αδιάκοπο άνεμο, το νερό και την άμμο.
Μοιάζει ελάχιστο για τον νέο
που’ρθε εδώ να ζήσει με τις πυρκαγιές του,
αυτός ο παλμός όμως που κατερχόταν
κι ανέβαινε στην άβυσσο του,
το ψύχος του γαλάζιου που κροτάλιζε καιγόμενο,
και η στείρωση του άστρου,
το τρυφερό ξεκαθάρισμα του
κύματος
που σπαταλάει το χιόνι με τον αφρό,
η ειρηνική κι ασάλευτη εξουσία
σαν πέτρινος θρόνος στα βάθη,
αντικαταστήσανε τον περίβολο
που μεγάλωνε η πεισματάρικη θλίψη,
συσσωρεύοντας λησμονιά,
κι άλλαξε ξάφνου η ύπαρξη μου:
Προσχώρηση στην καθάρια κίνηση.

Pablo Neruda

gitsaki είπε...

Η τέταρτη κατα σειρα φωτογραφία(αυτή με τις ομπρέλες που μοιάζουν ροζ/σομόν από το φως εκείνης της ώρας),πρέπει να είναι τραβηγμένη το 1984,στο Πόρτο Καράς,στην Χαλκιδική.Δεν ξέρω αν και όλες οι υπόλοιπες είναι από το ίδιο μέρος.
Είναι γνωστή γιατί έχει δημοσιευθεί - αν δεν κάνω λάθος - στο περιοδικό "Φωτογράφος".Σε αυτή τη φωτό μου αρέσει πολύ ο κάδος αποριμμάτων - αν δεν υπήρχε,νομίζω πως η εικόνα θα ήταν λειψή.
Μου αρέσει πολύ η τρίτη φωτογραφία για την ηρεμία που βγάζει αλλά η πρώτη μου φέρνει στο μυαλό κάτι από εγκατάλειψη χειμώνα.

gitsaki είπε...

"Μάρτυς μου η θάλασσα,
που είναι πλατιά κι αγκαλιάζει τις βάσεις της γης,
που είναι αλλόχρωμη και δοξασμένη κάτω απ'τον
ήλιο,
που είναι μητέρα και νανουρίζει καράβια.

Μάρτυς μου η θάλασσα
που γνώριζε το κορμί της καλύτερα
κι από μένα."


Χ
"Ιστορία"
Νίκος Δήμου

doctor είπε...

Να'χαμε χειμώνα να νοσταλγούσαμε το καλοκαίρι, αλλά έτσι όπως μας πήγε αυτός ο χειμώνας μάλλον το καλοκαίρι θα ονειρευόμαστε χιόνια.

Καλημέρα σε όλους.

doctor

Ανώνυμος είπε...

ωραιες φωτο αλλα λιγο θλιμενες

dinx είπε...

@Doctor
Καλημέρα σε όλους. Συμφωνώ με τον Doctor. Θα αναπολούμε τα χιόνια σε λίγα χρόνια.
Όσο για τη θάλασσα, το γαλάζιο και το πράσινο χρώμα της, με ηρεμούν.
Όταν έχω προβλήματα ή ζόρια, μια βόλτα στην παραλία ή οδήγηση σε παραθαλάσσιο δρόμο με ηρεμεί απόλυτα.
Βλέπω το πέλαγος και είμαι άλλος άνθρωπος.

Unknown είπε...

Εμένα, πάντως, μου έφτιαξαν τη μέρα.
Από ...Φλεβάρη καλοκαίρι πλέον;

proinos είπε...

Ομπρέλες.
Φυσικές και τεχνητές.
Την ώρα που ο ήλιος λείπει, δεν χρειάζονται. Ειναι σαν παροπλισμένες.
Ομπρέλες.
Για την ηρεμία (της θάλασσας)
το βλέμμα και το χάδι (του ήλιου)
Ομπρέλες.
Που τις κρατάμε απο συνήθεια.
Ομπρέλες.
Καμμιά φορά και για την αγάπη...

takis vasilopoulos είπε...

Πως να μην θυμηθω το καλοκαιρι του Σαββοπουλου....Το σιγοτραγουδω αυτο το χειμωνα συνεχως


Καλοκαίρι
η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει
καλοκαίρι
καρεκλάκια, πετονιές μέσ' το πανέρι
μες τη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει
καλοκαίρι
πλάι στα μέγαρα, στις τέντες με τ' αγέρι
καλοκαίρι
με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει
την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι
την κοψιά μιας προτομής μέσ' το παρτέρι
καλοκαίρι
μ' ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη

Καλοκαίρι
με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι
καλοκαίρι
καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει
στο ταβάνι και τους γύψους μεσημέρι
καλοκαίρι
με τον κούκο μέσ' τα πεύκα και στ' αμπέλι
καλοκαίρι
στόμα υγρό, μικροί λαγώνες, καλοκαίρι
με τη φέτα το καρπούζι στο ‘να χέρι
με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι
καλοκαίρι
λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι

Καλοκαίρι
του σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη
καλοκαίρι
με βαριά μοτοσικλέτα μες τα σκέλη
τους φακούς του ανάβει μέρα μεσημέρι
καλοκαίρι
όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρι
καλοκαίρι
με τον ρόγχο του air condition μεσημέρι
φαλακροί μέσ' τις σακούλες μας σαν γέροι
εκεινού με τ' άσπρο κράνος που μας ξέρει
καλοκαίρι
μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίρι

Καλοκαίρι
στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη
αλλά εν τέλει
με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι
την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει
καλοκαίρι
στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει
καλοκαίρι
τόσο ώριμο που πέφτοντας προσφέρει
μια πλημμύρα των καρπών, στάρι και μέλι
στον σπασμό του το απόλυτο το αστέρι
καλοκαίρι
μες τα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει

Dormammu είπε...

Τρίτη Φωτογραφία: Μια υπέροχη "αξιοποιημένη" παραλία.

Θα επανέλθω.

scalidi είπε...

Φλεβάρη μήνα,
σαν ομπρέλα μόνη στ' απάγκιο του νερού
να κουρνιάζει η νύχτα.
Καλοκαίρι εντός που θα 'ρθει
κι ας μην το γυρεύεις ακόμα.
Κράτησε λίγο από κείνο το χρώμα
του ουρανού που φεύγει
κι ανοίγει στο τόξο του
ομπρέλες κι άλλες.

redpunkt είπε...

Από τις 6 φωτογραφίες, οι 5 απεικονίζουν το ίδιο ακριβώς πράγμα :

Την αλλοιωμένη (από την ανθρώπινη παρέμβαση) ελληνική ακτογραμμή με τον ίδιο πάντα σκοπό, το κέρδος.

Η αισθητική "ευτέλεια" του τσιμέντου, του μετάλλου και του πλαστικού, η οποία βεβηλώνει την μελαγχολικά αγνή θάλασσα.

ion είπε...

Κύριε Νίκο υπέροχες εικόνες, δεν λέω.

Θα σας άρεσε όμως να είστε στην παραλία της τρίτης φωτογραφίας και να ακούσετε κινητό, να χτυπά σε ρυθμό Merry Christmas?

Σαν ringtone μοιάζουν στην καρδιά του χειμώνα.

magnon είπε...

Σήμερα λείπουν τα λόγια, αύριο, ας λείπουν και οι εικόνες. Μία τελεία «.» αρκεί. Να δούμε πόσοι αργόσχολοι θα σχολιάσουν «μα τι υπέροχη τελεία είναι αυτή, μόνον εσείς κύριε Νίκο μπορείτε να την γράψετε στην εν τέλεια!» Καιρός να κάνουμε και ένα παιγνίδι να αγιάσουν τα κοκαλάκια μας. ;)

Nikos Dimou είπε...

groupthink said...
Σήμερα λείπουν τα λόγια, αύριο, ας λείπουν και οι εικόνες. Μία τελεία «.» αρκεί.

----------------------------------

Αν μία φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις, το blog είναι φλύαρο.

Η κριτική σας ευπροσδεκτη αλλά εκτός θέματος - έχει δηλωθεί από την αρχή ως photo-blog.

Άλλη κριτική είναι πιο ουσιαστική. Την έλαβα με email: Παραπονιέται ότι με τις φωτογραφίες μόνο όσοι έχουν γρήγορη σύνδεση μπορούν να δούνε το blog.

Nikos Dimou είπε...

ion said...
Κύριε Νίκο υπέροχες εικόνες, δεν λέω.
------------------------------

Δεν είναι πιο ενδιαφέρον να βλέπεις διαφορετικές εικόνες από αυτό που ζεις; Τι νόημα θα είχε να γυρίσεις από μία παραλία και να δεις ένα blog με παραλία;

Takis Alevantis είπε...

Λεζάντες στις φωτό κατά σειρά:

1. Πήγα στο παραλιακό bar όπου σε είχα συναντήσει, αλλα δεν ήσουν εκεί. Ερημιά και μια ψύχρα που μ' έκανε ν' ανατριχιάσω.

2. Θυμήθηκα την πολύβοη παραλία με τους ασπροντυμένους σερβιτόρους, τα κοκτέιλ και τις σοφιστικέ σαλάτες, τις συνομωσίες μας και τα κρυφά μας χάδια.

3. Η μικρή οικογενειακή παραλία ήταν επίσης έρημη. Περίμενε τα παιδάκια με τα κουβαδάκια και τις μαμάδες που φούσκωναν τα σωσίβια. Μ' έπιασε μια κατάθλιψη αλλά η μορφή σου με έβγαλε από τις μαύρες μου τις σκέψεις.

4. Το ηλιοβασίλεμα μου θύμισε, αχ τι μου θύμισε … Θυμάσαι τι σούλεγα κάτω από την ομπρέλα καθώς κοιτάζαμε τα κυματάκια;

5. Η βόλτα στο δασάκι ήταν πάντα μια εμπειρία. Τώρα βλέπω τα μαύρα σύννεφα νάρχονται και δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω. Μου λείπεις!

6. Βράδυασε και από την βεράντα αναπολώ τη σχέση μας, τα χάδια, τα κυνηγητά, το κρυφτούλι και τις μεγάλες σου απουσίες …

Δεν χάθηκες, ζεις πάντα στη μνήμη μου ως η τέλεια … γάτα

sadosadist είπε...

Καλημέρα Κε Δήμου

MUERTE EN VENECIA - Luchino Visconti.1971

sadosadist είπε...

''ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΑ ΚΑΜΜΕΝΑ ΒΟΥΡΛΑ'' : Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας.



:-)))

el-bard είπε...

...ποιος θα μπορέσει να την εξαντλήσει;

athanasia είπε...

Καλημέρα!

Τα περισσότερα Σαββατοκύριακα πηγαίνουμε σ' ένα νησί. Εκεί περνάμε και το μεγαλύτερο μέρος των καλοκαιρινών διακοπών μας

Το νησί έχει πυκνό πευκοδάσος, σχίνα, ελιές και κυπαρίσσια κι έτσι υπάρχουν όλες οι αποχρώσεις του πράσινου και του καφέ.

'Εχει και ωραία θάλασσα, βαθιά και δροσερή. Το καλοκαίρι, είναι πράσινη-μπλέ το πρωί, ροζ-χρυσαφί το απόγευμα, μπλε-μωβ το βράδυ. Το χειμώνα, γκρι-γαλάζια το πρωί, λιλά-χρυσαφί το απόγευμα, πολύ σκούρα ακουαμαρίνα το βράδυ. Όταν έχει λιακάδα και λίγο αεράκι, διασκεδάζουμε να διακρίνουμε στην επιφάνεια ένα σωρό διαφορετικές κυψέλες από χρώματα και φως. Όταν δεν φυσά κι έχει συννεφιά, η θάλασσα γίνεται ένα σεντόνι από γκριζογάλανο σατέν. Αν έχει άπνοια και καταχνιά, είναι μια διάφανη μουσελίνα.

Το καλοκαίρι κολυμπάμε πολλή ώρα παράλληλα προς την ακτή, χαζεύουμε τα βράχια (το "ναυάγιο", ο "αρχαίος ναός", το "τοτέμ"), τα χρώματα του βυθού, τους γλάρους να κάθονται στα βράχια και μετά να πετούν πρώτα ένας κι ύστερα όλοι μαζί και μετράμε τα ψάρια που κολυμπούν γύρω μας. Αν είμαστε τυχεροί, υπάρχουν και μερικά ψαράκια που πηδούν για μια στιγμή στην επιφάνεια κι, ώσπου να πεις "κοίτα-κοίτα", ξαναβυθίζονται. Αργά το απόγευμα καθόμαστε στην ακτή "μας", εκεί υπάρχουν λίγοι κολυμβητές, τους ξέρουμε σχεδόν όλους, αν κι όχι πάντα με τα ονόματά τους, χαμογελάμε ο ένας στον άλλο και μερικές φορές συζητάμε μαζί τους. Μαζεύουμε τις πετσέτες μας αργά, όταν βραδιάσει. Μέχρι τότε, παρατηρούμε τα χρώματα ν' αλλάζουν.

Τις άλλες εποχές περπατάμε πολύ. Ξεκινάμε από το πευκοδάσος και γυρίζουμε από τον παραλιακό δρόμο όταν πέσει ο ήλιος. Ξεκινάμε με τη μυρωδιά των πεύκων, των σχίνων και του φασκόμηλου και με το τσουφ-τσουφ των βημάτων μας στο πούσι. Το φθινόπωρο το δάσος είναι γεμάτο κυκλάμινα κι άγρια μανιτάρια. Μετά περνάμε από το λιβάδι δίπλα στις ελιές, εκεί έχει πολλές ανεμώνες το χειμώνα και την άνοιξη. Στην επιστροφή βαδίζουμε προς τον βορρά και φυσάει. Το κύμα σκάει δίπλα στις μαζεμένες ομπρέλες και ξαπλώστρες, το αντεπιστέλλον σκυλί που μας κάνει παρέα τρέχει μια στο νερό και μια στην αμμουδιά κι ύστερα κάνει ένα εντυπωσιακό άλμα και ξανάρχεται δίπλα μας. Φτάνοντας στο χωριό, μυρίζουμε το ξύλο που καίγεται στο τζάκι.

Καλοκαίρι και χειμώνα, τα βράδια μπορούμε να δούμε τ' αστέρια (έχει απίστευτα πολλά αστέρια) και το φεγγάρι, άλλοτε στενή φλούδα από πεπόνι, άλλοτε ολόκληρη φέτα από πεπόνι, άλλοτε πανσέληνος που ξεκινά κόκκινη στο ύψος της θάλασσας, μετά γίνεται πορτοκαλιά, ύστερα χρυσίζει και μετά γίνεται λαμπερό ασημί και γράφει μια ωραία γραμμή στη θάλασσα.

Οι φωτογραφίες του σημερινού ποστ είναι για μένα οι τα χρώματα, οι μυρωδιές κι η μουσική του δικού μας παραδείσου, που δεν είναι μόνο καλοκαιρινός.

pagis είπε...

χωρίς λόγια και χωρίς κόσμο τελικά είναι οι άνθρωποι που ομορφαίνουν ή ασχημαίνουν ένα μέρος?

ion είπε...

Σύμφωνοι κ. Νίκο!

Περιμένω ανήμερα Δεκαπενταύγουστο, post με λευκά λαγουδάκια να παίζουν στο χιόνι

Τζιτζίκος είπε...

η μια εξ αυτών μου θυμίζει το Hinitsa Bay στο Πόρτο Χέλι (μα μάλλον πριν αρκετό καιρό...)

resident είπε...

Για μας που ζούμε σε νησί η εικόνα της θάλασσας είναι το βάλσαμο μας,ο δρόμος της φυγής,το Όνειρο ενός σπιτιού με θέα σε αυτήν…

Away...
Away...

You may have many problems
But I was never one
All I ask is take me to the sea

Away from flickering nights and crowded streets
Away from blinding lights and shining needs
Away from person hiding, breathing hard
Away from always paying on your card

Then leave me with the seagulls…


Yello ,To the sea

http://www.youtube.com/watch?v=ywmdF7dIZBQ

sadosadist είπε...

Κε Δήμου

Τις τελευταίες ημέρες απουσίαζα γιατί εργαζόμουν πυρετωδώς για την προετοιμασία εγκατάστασης του ''PLURAL'' στην έκθεση Erotica Part2za, που ανοίγει σήμερα στις 20:30. Θα διαρκέσει ως τις 23.03.07.

Γκαλερί Spilioti Projects στο Bacaro, Σοφοκλέους 1, Αθήνα.




ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!!!

...εσάς αλλά και όλους τους φίλους από εδώ.


Ποιοί περιμένουμε;

Εγώ και η aphrodite που σας έκανε ήδη την εισαγωγή απ' ότι είδα.

Αυτή την Θεά, το τρελλοκόριτσο με την μεγάλη καρδιά, το σαρωτικό μυαλό και την απίστευτη παρουσία (διαδικτυακή αλλά και φυσική)την γνώρισα μέσα από το blog σας Κε Δήμου.

Με την ευκαιρία θα ήθελα να επισημάνω ότι όλοι οι βασικοί συντελεστές του PLURAL είναι καλλιτέχνες που δραστηριοποιούνται κυρίως στο διαδίκτυο. Ο ένας εδώ ο άλλος Αγγλία ο άλλος για ένα διάστημα Νότια Αμερική αλλά όλοι με σύνδεση στο διαδίκτυο καταφέραμε και ολοκληρώσαμε τΟ project που από χτες βράδυ βρίσκεται πια μόνιμα στον τόπο:www.papavramopoulos.com/plural.

Η aphrodite έκανε την απόδοση του κειμένου στα Αγγλικά ( σύντομα θα τρέξει και η english version ) οπότε το έργο θα ανοίξει τα φτερά του και στο διεθνές κοινό και θέλω και από εδώ δημόσια να την ευχαριστήσω για την εξαιρετική απόδοση του κειμένου αλλά και για την συνεργασία μας.

Τα πράγματα αλλάζουν με ταχύτητες φωτός. Τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα ήταν δυνατό πριν από λίγα μόλις χρόνια.

Άλλους αυτό τους φοβίζει άλλους τους ενθουσιάζει.

Όπως και να 'χει σας περιμένουμε απόψε στο Βacaro. Θα χαρούμε πολύ. Εδώ γνωριστήκαμε!

ioannisk είπε...

Ωραίες οι φωτογραφίες και οι παραλίες αλλά η πραγματική ομορφιά της θάλλασας βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της. Μασκούλα και "πλατσούρισμα" για πολύ ώρα.

akis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
akis είπε...

"θεε μου,ποσο μπλε ξοδευεις για να μην σε βλεπουμε.."
Ο.Ελυτης

Καλημερα σε ολους τους νοσταλγους των χρυσαφενιων καλοκαιριων

Nikos Dimou είπε...

Πρωταγωνίστρια σε αυτές τις φωτογραφίες δεν είναι τόσο η θάλασσα όσο ο ουρανός και το φως.

Σωστά αναγνωρίσατε τα μέρη - αν και δεν έχουν σημασία. Κατά σειράν είναι Λουτράκι, Φάληρο, Χηνίτσα, Χαλκιδική, Χηνίτσα, Σκαφιδιά (Ηλεία).

Ανώνυμος είπε...

Φώτο1. Μου έδωσες ραντεβού στο παραθαλάσσιο μπαρ κ ήταν κλειστό.

Στεναχωρήθηκα πολύ κ ήρθα να σε ψάξω στην παραλία (φώτο 2) όπου σε είδα να βάζεις αντηλιακό σε μια γερμανίδα τόπλες. Έμεινα εκεί κ έκλαιγα μέχρι που φύγανε όλοι από την πλαζ(φώτο 3) κ έτσι λέω ‘δεν κάθομαι να απολαύσω το ηλιοβασίλεμα κ να φάω κ ένα λουκουμά από τον πλανόδιο?’(φώτο 4)

Ο πλανόδιος έμοιαζε με τον Μπραντ Πιτ στο πιο μαυρισμένο κ μου χαμογελούσε, οπότε τον πήρα κ πήγαμε πίσω από τα δεντράκια (φώτο 5).

Εκεί μας βρήκε η νύχτα (φώτο 6) κ σε ξέχασα εντελώς.

Aphrodite είπε...

@ihafia,

Τι είναι αυτά που λες παιδάκι μου δημοσία για μένα? ΙΙΙΙΙ!!!! Θα πρέπει να μπω σε μια από αυτές τις φωτο, να κρυφτώ κάτω από κάποια ομπρέλλα και να περιμένω να κοιμηθούν όλοι στο μπλογκ το βράδυ για να ξεμυτίσω... (και να κάνω και τσιμουδιά μην ενοχλήσω την zoi!) ΛΟΛ!

Γεύση από νόστο καλοκαιρινό Γάτε σήμερα... Εύχομαι να έχουν την καρδιά γεμάτη όλοι και να το ταράξουν στα σοκολατάκια (ή τις γρανίτες, με τέτοιο ποστ!), και ξέρω ότι οι ευχές σου, όπως και όλων των φίλων εδώ, για καλή επιτυχία του ihadafarminafrica είναι ζεστές και διαρκείας!

Θα σε ψάχνω πίσω από κάθε μάσκα που θα δω, κι έτσι και μυριστώ ασπρόμαυρο μουσούδι θα πλημμυρίσω με αυτό το "wish you were here" συναίσθημα...

Πώς το είχες πει Γάτε? Η γλυκειά αιμομειξία των μπλόγκερς? Ε, το αυτόν!

Φιλιά κι από μένα - C U there!

athanasia είπε...

Aphrodite και Ihadafarminafrica,

Καλή επιτυχία!

Alogaki είπε...

Ihafia said...
"Αυτή την Θεά...με την απίστευτη παρουσία (διαδικτυακή αλλά και φυσική)..."

----

Αυτό τώρα μήπως είναι διαφημιστικό κόλπο;

;-))


Υ.Γ. Καλή επιτυχία κι από 'μένα!

mtryfo είπε...

Don
τώρα φταίω εγώ που άρχισα ηδη να αναπολώ το καλοκαίρι, χωρίς η ανόητη να σκέφτομαι ότι δεν είδαμε ακόμη χειμώνα. Αλλά τι να κάνω, φταίτε και με το παραπάνω μαλιστα που μας παρασύρετε σε ονειροπολησεις μες το Φλεβάρη.
Η μεγάλη αγαπημένη μου ειναι η θάλασσα και είμαι ευτυχής που την ατενίζω καθημερινά χειμώνα-καλοκαίρι απ το μπαλκόνι μου.

ihadafarminafrica
απο καρδιάς ευχές για επιτυχία και καλοτάξιδο και στο εξωτερικό
Afro
όπου βάζεις το δακτυλάκι σου, χεράκι σου ότι ακουμπας τέλος πάντων (κάποια σχέση με τον Μίδα ίσως?) είμαι σίγουρη για το καλό αποτέλεσμα εκ των προτέρων, καλή επιτυχία

akis είπε...

Η πρωτη φωτο ειναι η καλυτερη.
Αν και το δεντρο "χαθηκε" στο καδρο.
H μοναξια χαιδευει τις φωτογραφιες σας.

mtryfo είπε...

Zoi20
Κράτα τον Μπραντ Πιτ και πέρασε μου τους λουκουμάδες σε παρακαλώ, ευχαριστώ!!!

Ανώνυμος είπε...

Αφροδίτη, ihadafarminafrica
Καλή επιτυχία!

Με τις βλακείες που γράφω παρασύρομαι κ ξέχασα να το πω πριν

Ανώνυμος είπε...

Χάλια ο Γιανναράς στο διαπλεκόμενο με τη Δημοκρατία ραδιόφωνο του Σκάι και απάνθρωπος. Ερειπιώνες; Μας εξηγεί πως είναι θα ήταν καλό για εμάς αν προσπαθούσε να μας εξηγήσει αν θα προσπαθούαμε να θελήσουμε να προσπαθήσουμε στη θεωρία να αποδείξουμε πως οι ιδέες θα μπορούσαν αν γι΄αυτές θυσιαζόμασταν διανοητικά να μας βοηθήσουν στη ζήση να ενεργήσουμε με έναν τρόπο που δεν έχει σκοπό. Δύσκολο να χαθείς αν αρνηθείς να χρησιμοποιείς την καθαρή λογική; Αφού αυτή μόνη κρατάει τους ανθρώπους στη ζωή. Κι αν πεις πως αυτός ο άνθρωπος φιλοσοφεί, τι παραδέχεσαι. Πρέπει να το πεις; Κι από πότε πρέπει να ακούμε. Και πότε αποφασίσαμε αυτό το ότι πρέπει να ακούμε. Και πότε και πως μας υιοθέτησε ο καταπατητής και καναλάρχης Καζαντζάκης. Τα ηφαίστεια; Καίγομαι εγώ που ξέρω πως κάθε στιγμή οδηγεί στο τέλος για το αν θα πρέπει γενικώς και ειδικώς; Πότε συμφωνήσαμε για έναν κοινό σκοπό. Κοραζόν με όζον και κοράκους; Μπορώ να ζήσω και εκτός τούτου του πλανήτη που εμπεριέχει το Μανχάταν. Θα ταξιδέψω και θα προσγειωθώ - Γη και εκείνη. Το καπνίζων πρωθυπουργικό Κορακοχώρι.

christoforos είπε...

(1) Η ανάστασή μας γίνεται οριζοντίως και καθέτως. Δίπλα στο προκάτ ρημαδιό βρίσκεις πάντοτε διέξοδο προς τα πάνω.

(2) Το καλοκαίρι πάλι, ανάμεσα σε τσυρίδες, ταπεράκια και τραπεζάκια έξω μπορείς να σωθείς κολυμπώντας δυτικόστροφα.

(3) Υπάρχει και η εστέτ καλοπέραση.

(4) Ή απλώς φυτεμένες καρέκλες.

(5) Ενώ αρκεί μια αιώρα για να κυμαίνεσαι μεταξύ του πάνω και κάτω γαλάζιου ορίου,

(6) έως ότου το όνειρο σε φέρει στο ιώδες άκρο του φάσματος/.

κρισ/.

Ανώνυμος είπε...

Διαπιστώσεις:
1. Διαθέτετε μία πολύ καλή ψηφιακή φωτογραφική μηχανή και είστε καλός φωτογράφος. (βλ. φωτό)
2. Συχνάζετε σε όμορφα μέρη.(βλ. φωτό)
3. Γνωρίζετε την τέχνη της πρόκλησης.(βλ. "τα λόγια θα τα βάλετε εσείς")
4. Πρέπει να είστε και πολύ καλός και υπομονετικός άνθρωπος αλλά :-) όχι, αυτό δεν προκύπτει εκ του post.
Καλώς σας βρήκα.
[Να εδώ σε μια γωνιά θα κάτσω και δεν θα βγάλω κιχ! Promise!]

Anastassios είπε...

1. Είχαν δεν είχαν μερικοί ασυνείδητοι, θερινό μου το έκαναν το μπλογκ!

2. Ευτυχώς που αντί για χειμώνα, έχουμε καλοκαίρι και έχει γεμίσει ο τόπος με πανέμορφα κορμιά. Αχχχ...(και να 'μουν νέος)

3.Τουλάχιστον, έχω καλύτερη θέα από πριν -σκαρφαλώνω σαν αίλουρος που είμαι πάνω στα σίδερα και αγναντεύω την παραλία...

4. Σπάνια εικόνα τα καλοκαίρια. 2 ομπρέλες και 2 ξαπλώστρες, έρημες. ΤΩΡΑ έπρεπε να είμαι εκεί -μαζί της.

5. Πάντως, αν ήταν να με θάψουν εδώ, δεν θα με πείραζε καθόλου! Ποιός την χ... την καύση των νεκρών, με τέτοια θέα!

6. ...Βράδυασε κι ακόμη είμαι κρεσμασμένος από τα σίδερα, περιμένοντας μάταια εκείνη, να φανεί...
Με κρέμασε, όνομα και πράμα!
Νιάρρρρρρ...

GEORGIA SANDI είπε...

Καλό απομεσήμερο! Αν και εκνευριστικά ορθολογίστρια, σήμερα βρήκα αρκετά πεζά τα οικολογικού προβληματισμού σχόλια. Το μυαλό μου περισσότερο έτρεξε σε εναλλακτικούς τίτλους που θα αντικαθιστούσαν (ίσως)το (σίγουρα εύγλωττο και προς πλήθος κατευθύνσεις)"Χωρίς λόγια": Ερημιά, Εγκατάλειψη, Μοναξιά, Έρημος, Χαμένος Παράδεισος, Αναμονή, Προσδοκία, Ανάμνηση και πάει λέγοντας. Πάντως,κύριε Δήμου, σας παρακαλώ μη κάνετε ποτέ το αντίθετο: δηλαδή μη βάλετε το κείμενο και ζητήσετε από εμάς τις φωτογραφίες!
ΥΓ1 Aphrodite καιIhadafarminafrica, Καλή επιτυχία! Θα σας προλάβω, κατεβαίνω στην Αθήνα στις 23!
ΥΓ2 Ξανθά μαλλιά: δεν κατάλαβα τίποτε!

Nikos Dimou είπε...

ihadafarminafrica said...
Κε Δήμου

Τις τελευταίες ημέρες απουσίαζα γιατί εργαζόμουν πυρετωδώς για την προετοιμασία εγκατάστασης του ''PLURAL'' στην έκθεση Erotica Part2za.

------------------------

Καλή επιτυχία!

Nikos Dimou είπε...

Vouts said...
Διαπιστώσεις:
1. Διαθέτετε μία πολύ καλή ψηφιακή φωτογραφική μηχανή


--------------------

Οι μισές φωτό δεν είναι με ψηφιακή...

George είπε...

Ah, what a treat today. I got up, earlier than usual today, because we're having a nasty winter storm. My ..campus is closed today, so I'm surfing, and appropriately enough, I see these pictures of light & sky & sea... and I get nostalgic of the summer leisure times.. and of Greece!

I think most of us have experienced those pictures, live, somewhere (even if it's not where Nikos shot those picts). Photography is not unlike telling a story, where the listener can conjure up his/her own images, creating a personal & unique experience.

It's nice to be able to do that--tell a nice story and unleash the imagination of the listener/viewer.

I'm going out to take some pictures of this winter wonderland being formed outside my window today.

Warm wishes to all!

Ανώνυμος είπε...

Της είπε πως: Πάντοτ' ένιωθα λατρεία για το υγρό στοιχείο. Ιδρώνω στο πρόσωπο για να σου τ' αποδείξω. Βουτώ βαθιά, βγαίνω, ξαναβουτώ πιο βαθιά, ξαναβγαίνω κι όλη η γη τότε μυρίζει την αλμύρα σου. Χρυσό, γαλανό, κύματα, Νερό είσαι αγαπημένη.

Ανώνυμος είπε...

η δευτερη φωτο μοιαζει να ειναι απο τη γαλλικη ριβιερα, οχι απο την ελλαδιτσα της ελιας...

@ιχαδ

καλη επιτυχια, οταν μεγαλωσω θα ερθω κι εγω στην έκθεση :)

Δημήτρης ηλεκτρολόγος είπε...

Τίτλος : Μια ημέρα, μια ζωή.

1η Πρωί γεννήθηκα, σε σπίτι που βλέπει πολύ φως, αλλά ήταν παράγκα.
2η Αργότερα μάζεψε πολύ κόσμο, έγινε τουριστική.
3η Ακόμα και σε μικρές παραλίες οι προσδοκίες έγιναν μεγάλες.
4η Και στις μεγάλες παραλίες οι προσδοκίες έγιναν πολλές.
5η Το φως άγγιξε τον ουρανό και η γη πρασίνισε αργά το απόγευμα.
6η Το βράδυ κοίταξα πίσω και είδα τα λευκά σημάδια της πορεία μου και το κόκκινο χρώμα του φωτός.

akis είπε...

Vouts said...
Διαπιστώσεις:
1. Διαθέτετε μία πολύ καλή ψηφιακή φωτογραφική μηχανή
...................................
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ειναι
90% Φαντασια,συναισθημα
10% τεχνικη,φωτ.μηχανη

Και τα υλικα που κανουν μια εικονα τεχνη,δεν εχουν σχεση με το μεσο,αλλα με τον ανθρωπο πισω απο το μεσο...

Ανώνυμος είπε...

Πάσχω και εγώ από..."post white plastic-chair syndrom"...βγάζουν μάτι και δεν μπορώ να εστιάσω πουθενά αλλού...καλύτερα γιατί θα με έπιανε νοσταλγία για την πατρίδα και δεν είναι για τέτοια σήμερα...

Περιμένω να ξεσπάσει ο πόλεμος ανάμεσα στους ρομαντικούς και τους σαρκαστικούς μέρα που είναι...

Stop the sread of V.D.!!!!!
( V=valentines D=day...)

Dion.M. είπε...

Ομορφιά και ερημιά...
Εκεί, στην μιά και μοναδική, που απουσιάζει η ερημιά και η εγκατάλειψη, περισσεύει η κοινοτυπία. Ακόμα και το φώς περισσεύει!

Τυχαίο;

H μήπως έτσι έχουν τα πράγματα;

Μόλις επέστρεψα από το έργο "Οι ζωές των άλλων" Ενθουσιάστηκα! Γύρισα γεμάτος αισιοδοξία για τον Γερμανικό Κινηματογράφο!

Η ομορφιά -και περισσότερο, η ευγένεια της ψυχής- θα σώσει τον κόσμο!

Nikos Dimou είπε...

Rallou said...
Πάσχω και εγώ από..."post white plastic-chair syndrom"...

------------------------

Αυτό πρόσεξες; Μόνο σε μία φωτογραφία υπάρχουν - και σχεδόν δεν φαίνονται...

Ανώνυμος είπε...

Niko,
έχεις δίκιο, αλλά μάλλον εννοούσα όλο το "παραλία" σκηνικό...ομπρέλες, καρέκλες, τραπέζακια, κουβαδάκια,κλπ...

Ωραίες οι φωτό αλλά έχετε βγάλει άλλες πολύ ανώτερες...κατά την ταπεινή άποψη μίας άσχετης...

Geo2 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
George είπε...

Η πρωτη φωτο εχει κατι που δεν παει με το υπολοιπο τοπιο... αυτα τα σιδερα δεν κανουν... σαν τις πλαστικες καρεκλες και τις πλασικες σακουλες με τα σκουπιδια που χαλανε τις ομορφες αμουδιες...


Sorry about the previous deletion.

sokianos είπε...

Σαν να πεσε βομβα νετρονιου

αντε τωρα να εισαι καταστηματαρχης και να περιμενεις τους πελατες να σκασουν μυτη
paint it black

Somebody961 είπε...

"Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ειναι
90% Φαντασια,συναισθημα
10% τεχνικη,φωτ.μηχανη"

Χμμμ...
Εχω φαντασία, συναίσθημα 100% και ένα 10% "μηχανή" και 10% της τεχνικής.
Το αποτέλεσμα θα είναι 5% εκείνου που θέλω να πω...

Σαν να ζωγραφίζω την Τζοκόντα με λάθος πινέλα/χρώματα και χωρίς να κατέχω την τεχνική. Ούτε τη Τζοκόντα Παυλίδη δεν θα βγάλω! :)

100% φαντασία κ 100% από όσα απαιτούνται για την υλοποίηση..

Αλλά βέβαια, το αντίστροφο δεν ισχύει! :)

akis είπε...

Φαντασια και συναισθημα στο αποτυπωμα...
στο καδρο,στο χρωμα,στην αφαιρεση,στην εκφραση,στην στιγμη,στο φως,στο παθος.

Κλεισε τα ματια σου για να δεις καλυτερα....

sokianos είπε...

@groupthink

γιατι οχι?
πολυ ενδιαφερον θα ειχε η αναδραση σε εικονα χωρις φωτο, σκετο καδρο δηλαδη/ εχει γινει πολλες φορες στην μοντερνα τεχνη

στο blogg σηκωνει πειραμα/
να δουμε τι λεει και ο οικοδεσποτης

petalida είπε...

1. Εγκατάλειψη
2. Ζωή-Ημέρα
3. Αξιοποιώντας αξιοπρεπώς
4. Αγναντεύοντας
5. Καμπή στο χρόνο
6. Ζωή-Νύχτα

Ανώνυμος είπε...

Μια οικογένεια, ο ουρανός κι η σύζυγος

x-taramas είπε...

Ολίγον άσχετο, αλλά θα μπορούσε κάποιος να μου δώσει links σχετικά με το θέμα της επίδρασης των γονιδίων στη διαμόρφωση της προσωπικότητας;

Συγνώμη για την κατάχρηση ΝΔ...

Nikolakis είπε...

Εξαιρετικές φωτογραφίες...η πρώτη κιόλας με χτύπησε με ένα κύμα μελαγχολίας... επειδή έχω εξοχικό στο παραθαλάσσιο Πήλιο, είναι ακριβώς αυτή η εικόνα τούτες τις μέρες του χειμώνα, που εντείνεται ακόμη περισσότερο από από τον καλό καιρό. Κι είναι τόσο ήρεμη, σιωπηλή, νωχελική σχεδόν η θάλασσα τούτα τα μεσημέρια...

Kato Patissia είπε...

ΣΕΝΑΡΙΟ,
ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ...


ΕΙΚΟΝΑ 1 : Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ένα σπίτι. Ένα σαράβαλο, που προστατεύει μιά γωνιά αυτού του κόσμου, για να γεννηθεί ένας άνθρωπος με ασφάλεια. Αυτός είναι ο κόσμος μας, αρχικά. Τίποτα το σπουδαίο. Σκουπίδια, μεγάλοι άνθρωποι-γονείς, αξιοθρήνητοι στα δικά μας μάτια. Σπουδαία είναι όλα τα άλλα γύρω του, αλλα όχι αυτό, το σπίτι μας... Δέν έχει τοίχους, γιατι δέν είναι φυλακή, δέν στοχεύει να μας περιορίσει εκεί αλλα να μας βοηθήσει για το μεγάλο «έξω»... Αυτό το «έξω» είναι που βλέπουμε πάντα «απο μέσα», το όμορφο «έξω», που μας περιμένει σάν μιά παραλία για να τρέξουμε ανεμπόδιστοι, και να τη χαρούμε..

ΕΙΚΟΝΑ 2 : Ο ΚΟΣΜΟΣ

Λάμπει ο κόσμος στα μάτια του παιδιού, αλλα είναι ακόμα μακρυνός.. Και λαβυρινθώδης. Κάτι γίνεται, κάποιοι υπάρχουν εκεί, αλλα δέν ξέρω ακόμα...
Είμαι περίεργος, θέλω να πάω κοντά, αλλα υπάρχουν ακόμα εμπόδια που με κρατάνε εδώ, μακρυά... «Μή!..Εδώ!», λέει η μαμά...

ΕΙΚΟΝΑ 3 : Η ΟΜΟΡΦΙΑ

Στην εφηβεία, έρχεται η Γεωμετρία να δόσει τάξη στο χάος. Για άλλους είναι μιά όμορφη γυναίκα, για άλλους η επιστήμη, η τέχνη, η φιλοσοφία, οτιδήποτε αρμονικό. Έρχεται απρόσμενα, μοιάζει να είναι κάτι καινούριο, που έκανε «απόβαση» στον γνώριμο κόσμο μας.. Κουβαλάει κάτι παράξενο, αφύσικο σχεδόν, η ομορφιά μοιάζει να μήν ανήκει στον κόσμο ετούτο, όπως οι ομπρέλλες δέν ανήκουν στην παραλία... Και όμως, η ομορφιά «αξιοποιεί» τον κόσμο μας, μέσα απο τη ΣΧΕΣΗ της μαζί του.. Τον αλλάζει, του δίνει νόημα, που πρίν ήταν αδύνατο να το φανταστούμε...

ΕΙΚΟΝΑ 4 : ΤΟ ΑΡΑΓΜΑ..

Ηρεμία... Σιγουριά... Ασφάλεια... Τον κόσμο, τον κατακτήσαμε πιά.. Δέν κυνηγάμε τίποτα, έχουμε συμφιλιωθεί μαζί του. Και, προτιμάμε να αράζουμε στη γωνιά μας, και να τον απολαμβάνουμε απο ‘δώ... Το «εκεί!» του παιδιού, είναι πιά το «εδώ!» του ενήλικα. Το «εδώ» είναι που μετράει, που έχει την ομορφιά... Τί άλλο να κυνηγήσουμε, αφού «εδώ» είναι ο παράδεισος; Το σπίτι μας! Η γυναίκα μας! Τα παιδιά μας! Και... οι γκρίνιες μας, σάν τον σκουπιδοτενεκέ, που ακόμα κι’ αυτές μας ομορφαίνουν τη ζωή περισσότερο..

ΕΙΚΟΝΑ 5 : ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ

Κι’ όμως, έρχονται όλα τούμπα! Πλακώνουν τα σύννεφα, φυσάει αέρας απειλητικός, ο κόσμος μας γίνεται γκρίζος, γεμάτος σκιές.. Γιατί; Άγνωστο. Φθινοπώριασε, σου λέει... Αυτός ο κόσμος... δέν ήτανε αυτός που νομίζαμε! Κάτι άλλο κρύβει, κάτι μυστήριο, αλλα τώρα πιά ποιός έχει τη δύναμη να το ψάξει, φτού κι’ απ’ την αρχή; Κάτι μας ενοχλεί εδώ... Κάτι που τελικά, νομοτελειακά, θα μας σκεπάσει τον ουρανό μας. Σάν το σύννεφο που απλώνεται σάν ομπρέλλα να κρύψει το φώς χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να το εμποδίσουμε.. Ξαφνικά, καταλαβαίνουμε πόσο μικροί είμαστε ακόμα, μπροστά στη φύση.. Αλλα δέν το λέμε ανοιχτά.. Έχουμε νικηθεί. Το δεχόμαστε απλώς, και μ’ αυτό θα ζήσουμε μέχρι να πεθ...

ΕΙΚΟΝΑ 6 : Η ΕΛΠΙΔΑ

Μέσα στη βαθειά μας νύχτα, των γηρατειών, θα χαράξει μιά νέα αυγή... Δέν μπορεί, έτσι θα γίνει! Τελειώνει αυτός ο κόσμος μέσα στο σκοτάδι, κι’ ένας καινούριος, άγνωστος, αλλόκοτος, μας περιμένει... Νάτος! Έρχεται στο βάθος, τον βλέπουμε ήδη, με τα μάτια της ψυχής...

Evangelina είπε...

Λίγο αργά αλλά νωρίς το πρωί την επoμένη!

Οι φωτογραφίες όντως αξίζουν 1000 λέξεις. θα χρησιμοποιήσω μερικές από αυτές λοιπόν.

Βιομηχανοποιημένες παραλίες. Η πρώτη φωτογραφία δε ξέρω αν μ'έκανε να θέλω να γελάσω ή να κλάψω. Προς τι ο πάνινος ποδόγυρος; Νομίζω πως οι οργανωμένες παραλίες κάνουν ό,τι μπορούν για να χάσεις τη θάλασσα. Γενικώς να βλέπεις ότι άλλο εκτός από αυτό που θες και γι'αυτό που πήγες εκεί,θάλασσα!

Αυτό το αισθάνθηκα και την τελευταία φορά που επισκέφτηκα γνωστή παραλία έξω από την Αθήνα. Κάναμε 10 ώρες να φτάσουμε άλλες τόσες για να βρούμε θέση να κάτσουμε και στο τέλος ρώτησα τη φίλη μου 'Που είναι η θάλασσα;' σαν τα μικρά παιδάκια! Στη Χαλκιδική ευτυχώς δεν έχουν φτάσει εκεί τα πράγματα. Τείνουν όμως.Η ομπρελοθηρία..έχουμε και την τρύπα του όζοντος τώρα.

Συμφωνώ με τον doctor καλά και τα χιόνια δε χρειάζονται και ομπρέλες. Μάλλον είμαι τυχερή που βρίσκομαι στο Λονδίνο αυτή την περίοδο μιας και το χιόνι έπεσε άφθονο φέτος. Κανένα παράπονο από τον πατερούλι χειμώνα για φέτος. Άντε και του χρόνου! Και Ελλάδα με χειμώνα με χιόνια και καλοκαίρια χωρίς πάνινους ποδόγυρους!

Evangelina <:-)

Nikos Dimou είπε...

Καλημέρα!

Το πείραμα ("γράψτε εσείς τα κείμενα!") έχει περιορισμένη επιτυχία - είτε δεν σας εμπνέουν οι φωτογραφίες είτε δεν έχετε κέφι ή καιρό για γράψιμο.

Και όμως υπάρχουν καλές απαντήσεις.

Μου άρεσε η τελευταία του kato patissia.

Συνεχίζουμε!

Stavros P (isisdoros) είπε...

1.Ξημερώνει στην άδεια πόλη.
2.Σιγά σιγά άνθρωποι βιαστικοί αρχίζουν το καθημερινό αγώνα τους.
3.Το καταμεσήμερο τους βρίσκει στα κλιματιζόμενα κλουβιά τους, η πόλη αραιώνει πάλι.
4.Απογευματάκι έχει τελειώσει η επιστροφή σκουπίδια στους δρόμους.
5.Καθώς ο ήλιος γέρνει σιγά σιγά μιά μυρωδιά έντονης ενέργειας διαχέεται στην ατμόσφαιρα.
6.Η νύχτα έπεσε μιά νέα μορφή ζωής δίνει τη θέση της, όλοι στα μπαράκια!

giant13 είπε...

Καλημέρα σ' όλους,
Λαμπρός ήλιος σήμερα στην Θεσσαλονλικη και γω κλείνω 26 χρόνια γάμου με δυό γιούς, ένα νεοσύλλεκτο φαντάρο στα 26 και ένα φοιτητή στα 20.

Κάτω Πατήσια, ωραίο κείμενο, συμφωνώ απόλυτα με τον Γάτο.
Σήμερα ΕΓΡΑΨΕΣ.

Ανώνυμος είπε...

Αυτό εννοείς giant13;

"
Στα χέρια μας ακμάζουν τα παιδιά μας
Και παίζουν με την κόμη μας
Κι ακούνε τη λαλιά μας.

Η κεφαλή μας ζει
Μαζύ με τους κορμούς μας
Δόξα σε μας και στις γυναίκες μας
Και δόξα στα παιδιά μας.
"

Nikos Dimou είπε...

Kι εδώ λαμπρός ήλιος - να ζήσετε όλοι Giant13 και να χαίρεστε τη ζωή - κι ο ένας τον άλλο!

Troll είπε...

α.Θα μπορουσε να ηταν ταρατσοπισινα διπλα απο τις ταρατσοντοματες .... ειναι και αυτο μια λυση.

β.Αν ειναι να σε βρει θα σε βρει ο ηλιος να σουκανει κακο στα ματια στο κορμι σου.....


γ.Να και καποιοι θαραλεοι που κλεινουν τις ομπρελες τους πριν καλα δυσει ο ηλιος


δ.Η προλυψη ειναι παντα καλητερη της θεραπειας..ποτε μην κλεινετε τις ομπρελες ...σεξουαλικα τα ζευγαρια τριγωνων στο αερακι της παραλιας ειναι οαση στην αποξενωση των ανθρωπων της πολης!!!!!

ε.Τον ηλιο απο δω και περα θα τον χαζευουμε μονο μεσα απο τις γρυλιες των συννεφιων να καιει κορμια αλλων.

στ.επιτελους εφυγε και σημερα...ωρα να ετοιμαζομαστε για μπανιο στην παραλια υπο το φως των προβολεων!!!!!

athanasia είπε...

Giant13,

Nα ζήσετε σαν τα ψηλά βουνά

Kato Patissia,

Μου άρεσε πολύ το κείμενο - Μόνη μου ένσταση το 5, είναι ωραία η συννεφιά στην εξοχή, βαθαίνει τα χρώματα, γιατί να τη συνδέουμε με γηρατειά και θάνατο;

Kαλημέρα σε όλους

giant13 είπε...

Σας ευχαριστώ όλους γιά τα καλά σας λόγια και αντεύχομαι, κάθε επιθυμία σας ευχή μου.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Οι φωτογραφίες τεχνικά υποφέρουν απο φώς, όλες either underexposed or overexposed.
Κλειστροφοβικές!
Θεματικά επίσης είναι ασαφείς.
Φωτογραφίες απο pocket camera, της στιγμής.

Aurora* είπε...

Πως να βάλω σχόλιο σε μια "στο βάθος ο Αίνος" , Διέκρινα σωστά ότι είναι από Ηλεία μερια?

neuronik είπε...

Από το 1984 παραθερίζαμε οικογενειακώς στο Λουτράκι, στην γκαρσονιέρα που είχαμε κληρονομήσει από τη θεία Σοφία(όνομα και πράγμα καθ'ότι δασκάλα της γαλλικής, κομουνίστρια παλαιά και ανύπαντρη, κάτι έχει αυτός ο συνδυασμός).

Το Λουτράκι τότε είχε μια άλλη αίγλη, όχι εκείνη την κοσμική της εποχής του πρώτου Καζίνο αλλά αυτή του τουριστικού θέρετρου όπου συνέρρεαν πολλοί ξένοι, βορειοευρωπαίοι κυρίως. Χαρακτηριστικά τότε έβλεπες συνεχώς γυμνόστηθες, ξανθωπές και κατακόκκινες, ασύμβατη με τον παιδικό χριστιανοπουριτανισμό μας. Στα δέκα μου χρόνια ήταν μια εικόνα πυρωμένη στο μεσημεριάτικο καλοκαιρινό ήλιο.
Το Λουτράκι στον κλασσικό παραθαλάσσιο πεζόδρομο έχει τη μακρά πεζοπορία, την τραβάς όσο θες και τη συνοδεύεις με ξηρούς καρπούς, λουκούμια, καλαμπόκια, ...ντόνατ(ανύπαρκτα στην επαρχία τότε),παγωτά αλλά και μαλλί της γριάς από το μικρό λουναπαρκ στο παρκάκι του δήμου (...Λουτρακίου, όχι του Νίκου).
Είναι εντυπωσιακός ο εντυπωσιασμός του μικρού παιδιού με τα λούνα παρκ. Το χτυποκάρδι. Το αλάφιασμα και μετά η φρενίτιδα όταν "μπεις", στα κουρσάκια, στο μύλο, στο τρενάκι.
Στην ιδιαιτερότητά μου ως παιδί ανέπτυξα ένα ισχυρό ενδιαφέρον πάθος για τους "κρίκους", έτσι το λέγαμε ενδοοικογενειακά, αυτό το παιχνίδι όπου πετώντας ένα χρωματιστό κρίκο πρέπει να τον περάσεις στο λαιμό ενός μπουκαλιού το οποίο και κερδίζεις! Εγώ παρατηρούσα και ανέλυα τους άλλους παίχτες, είχαν λάθος τεχνική κατά την άποψή μου: έριχναν ψηλοκρεμαστά τον κρίκο προσπαθώντας να τον κάνουν να πέσει οριζόντιος ακριβώς στους λαιμούς της μποτίλιας. Σύμφωνα με τη δικιά μου ...προσομοίωση, βλέπω ακόμα σε "αργές στροφές" (ουπς , Σαββόπουλος...), ο κρίκος σβουρίζεται παραμένοντας οριζόντιος με ελαφρά κλίση το μπρος του λίγο πιο ψηλά, χάνει ύψος προοδευτικά και επικαθίζει γύρω από το λαιμό του ποθητού επάθλου!
Η θεωρητική μου πρόβλεψη βρήκε την πειραματική της επιβεβαίωση όταν οι δικοί μου ενέδωσαν στις πιέσεις μου χρηματοδοτώντας μου ένα γύρο. Μπαμπάς και μαμά μου έβαλαν τους όρους τους, με παρατηρούσαν,όμως ένιωθα ότι δεν πίστευαν στην ικανότητά μου!
Είχα κερδίσει τρία καραφάκια ούζο, δύο εκ των οποίων σε συνεχόμενες ακολουθίες ρίψεων. Η ικανοποίησή μου ήταν ιδιαίτερη όταν αργότερα που επιστρέφαμε σπίτι ο μπαμπάς έπινε το ούζο που εγώ επιτυχημένα προμήθευα! Και φυσικά συζητούσα συνεχώς την καταπληκτική μου μέθοδο και τις μελλοντικές επιτυχίες.
Ήταν προνόμιο όμως να μπορώ να παίξω, δεν ήταν τσάμπα. Μια βραδιά, έχοντας αποκλειστεί το ενδεχόμενο να παίξω,ένας κρίκος που βρέθηκε πολύ κοντά στην περίφραξη με κίνησε να τον πάρω. Αφού επιχείρησα να πείσω τον εαυτό μου ότι είχα κάθε δικαίωμα, γεμάτος ενοχή και προσμονή, με βλέφαρα τσιτωμένα και αδρεναλίνη να τραντάζει τους μυς προσπαθώ να ψαύσω τον κρίκο.
Έπιασα το σπασμένο πάτο ενός μπουκαλιού, δεν το κατάλαβα. Ο τύπος που μοίραζε τους κρίκους αντιλήφθηκε το εγχείρημά μου και πάτησε το χέρι μου. Θυμάμαι αίμα χωρίς πόνο, παράπονο και κλάμα από παράπονο, άσπρο(κόκκαλο;)στο βάθος στην πρώτη φαλαγγική άρθρωση του μεσαίου δακτύλου, χέρι δεξί. Φαρμακείο διανυκτερεύον, οξυζενέ, γάζες. Επιστροφή, ντροπή και ξέχεσμα του τύπου με τους κρίκους από τη μαινάδα μαμά. Πόνο δε θυμάμαι, περισσότερο ντροπή, έκθεση.

20 χρόνια μετά (πόοοοσα;) παρατηρώ τα δάκτυλά μου: η πρώτη φάλαγγα, ως γνωστόν, δεν κάμπτεται στο μέγιστο όπως οι άλλες.

Το σημείο όπου τελείωσε η καριέρα μου ως ρίπτη κρίκων-θαύμα είναι ακριβώς στο πράσινο πάνελ που φαίνεται σε πρώτο πλάνο στην πρώτη φωτογραφία. Και να είστε πιο προσεκτικοί πολλοί προλαλήσαντες, ΔΕΝ είναι παραθαλάσσιο μπαρ γαμώτο!