Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2007

Μελαγχολία Γάτου

Αυτές τις ημέρες ήταν όλα χάλια.

Μετά την επέμβαση στην γνάθο, ταλαιπωρήθηκα κι από την μέση μου.



Με πρησμένο το δεξί μάγουλο δεν τολμούσα να εμφανιστώ




Ψυχικά ισορροπούσα πολύ άσκημα




Κρυβόμουνα από τον κόσμο




Ιδιαίτερα από κάτι επιθετικούς…




Με είχε πιάσει το παράπονο




ένιωθα μικρός κι αδύναμος




Πού είναι η εποχή που ερωτοτροπούσα ασύστολα…




Που έβλεπα τα πάντα αφ' υψηλού...



ή που ρέμβαζα στον ήλιο ξαπλωμένος σαν πασάς...



Γερνάω...



και βλέπω τον κόσμο από μακριά...

______________________________









253 σχόλια:

1 – 200 από 253   Νεότερο›   Νεότερο»
giant13 είπε...

Κάνω σεφτέ; Καλημέρα σ' όλους.
Γάτε είσαι μιά χαρά άστα αυτά.

Stavros Katsaris είπε...

Καλημέρα!

Και 'μεις γιατί είμαστε εδώ?
Τι κάνουμε εδώ τόσο καιρό.
Τραβάμε ο ένας των άλλων , αντλούμαι δύναμη και ενέργεια και συνεχίζουμε ....


Βλακείες λέω.
Γερνάμε. Οι μεγάλοι γίνονται μεγαλύτεροι και οι μικροί μεγαλώνουν.
Και τσαντίζομαι αχ πόσο τσαντίζομαι όταν μου λένε πως αποκτάς σοφία μεγαλώνοντας.
Κράτα με νέο και να την χέσω τη σοφία!
Να έχω την παιδική μου αφέλεια να βλέπω το κόσμο σαν παραμύθι και την σοφία σας την χαρίζω.

Stavros Katsaris είπε...

Να προσθέσω επίσης οτι είχα μια δύσκολη εβδομάδα,
Διαρκώς μια περίεργη ενόχληση στο στομάχι, πρώτη φορά στην ζωή μου που δεν είμαι και στα καλύτερα μου.
Μέσα στην εβδομάδα μια απώλεια ενός μακρινούσ συγγενή και σήμερα πρωί πρωί, το γραφείο μου παραβιασμένο, μου πήραν την φωτογραφική μου μηχανή!
Η αστυνομία συνέλαβε ένα φουκαρά μετά από 3 ληστείες και μου είπαν πως δεν βρήκαν τίποτα πάνω του!
Πάλι κονόμες η ΕΛ.ΑΣ!
Έκλεβε όλη νύχτα για να του τα κλέψουν οι διώχτες του!
100.000 φορές να μην τον είχαν πιάσει!
Γάτε βοήθεια! Τι προτείνεις γύρω στα 600€ για φωτογραφική μηχανή?

giant13 είπε...

Στάυρο περαστικά σου.
Η προτελαυταία φώτο είναι όλα τα λεφτά, πολύ cool ο γάτος. Λες και είναι συνέχεια της τρίτης απ το τέλος φώτο. Η ανάπαυση του πολεμιστή δηλαδή.

Nikos Dimou είπε...

Σταύρο, καλές επιλογές: Panasonic Lumix DMC-FZ50, Sony Cybershot DHC-H5. Αν την θέλεις πιο κόμπακτ: Lumix DMC-LX2

Univers είπε...

Πάντως, για την οσφυαλγία έχει πιθανώς μερίδιο ευθύνης και το blogging!

Μερικές φορές ξεχνιέμαι 2 και 3 ώρες απέναντι στον υπολογιστή και όταν σηκώνομαι δυσκολεύομαι να ισιώσω.

Η οσφυαλγία είναι το τίμημα που πληρώνουν τα δίποδα για την ελευθερία που τους χάρισε η ορθοστάτηση στην χρήση των δύο μπροστινών ποδιών (παρ' ότι αυτό δεν μας παρηγορεί).

Περαστικά εις διπλούν (σηκώνομαι πάραυτα από την καρέκλα).

proinos είπε...

Ενα όμορφο σαββατοκύριακο στα Κιούρκα εύχομαι να βοηθήσει αποτελεσματικά τη διάθεση του Don.

Dormammu είπε...

Λοιπόν γάτε, υπάρχει λύση. Πάρε το αμάξι και βγες βόλτα! Υπέροχη μέρα!

Univers είπε...

Ξανακάθομαι για να δηλώσω ανεπιφύλακτα την προτίμησή μου στον γάτο της πρώτης φωτογραφίας (προσωπική προκατάληψη υπέρ των ριγέ σκουρόχρωμων).

Να τον δούμε και σε άλλα πλάνα...

Το σωστό να λέγεται είπε...

Ψηλά
μεταξύ λευκού και γαλάζιου
φωτιάς και πάγου
ωκεανός ζωής

στάζει ψυχές
άχρονο εκκρεμές
εδώ ύπαρξη
εκεί ανυπαρξία

Το εδώ και το εκεί
δεν είναι τόπος
αλλά τρόπος
Εκείνου Γνώση
του Εγώ Τέλος.



Κυρ Νίκο,
η μελαγχολία κι ο φυσικός πόνος ξεπερνιέται κάποτε,
η αιώνια Μοναξιά ποτέ!

Dion.M. είπε...

Τυχεροί όσοι γερνάνε...
Και ακόμα πιο τυχεροί, όσοι απο αυτούς, έχουν νέα την ψυχή, και γερό το μυαλό!
Αυτούς που δεν θα γεράσουν να λυπόμαστε.
Υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις δυστυχώς... Και δεν είναι τόσο λίγες...

Καλημέρα,

Θαρσείν χρη!

Ανώνυμος είπε...

Αυτή τη βδομάδα κάτι πήγαινε στραβά όντως. Μάλλον ήταν η γωνία με τον Ερμή, το φενγκ σούι ή το ζίου ζίτσου(τίποτα από αυτά δεν ξέρω τι σημαίνει).
Από τη Δευτέρα το ίντερνετ δούλευε μόνο μετά τις 5 το απόγευμα. Έτσι όλη μέρα τα ξύναμε στη δουλειά, μας έβαζε τις φωνές το αφεντικό κ γενικά γινόμασταν μπίλιες. Το απόγευμα ερχόταν πάλι, όμως ήταν άχρηστο κ το μόνο που έκανα ήταν να χαζοφέρνω στα μπλογκς.
Μετά χάλασε το dvd, το PC μου κ χτες γύρισα τον αστράγαλο μου.
Όχι όρεξη να ερωτοτροπήσω δεν έχω αλλά ούτε να πλύνω τα δόντια μου.
Με αυτό το εξαιρετικό κείμενο, ήθελα απλά να καταλήξω στο ότι δεν γερνάς Γάτε μου. Κ εμείς που είμαστε ούτε 30 χρόνων γατιά τα ίδια περνάμε κ χειρότερα.

Οι φώτο κ το κείμενο σούπερ, όπως πάντα.

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Είναι κάτι άσχημες μέρες... Το καλύτερο, που έχουμε να κάνουμε, είναι να περιμένουμε να περάσουν...

Γιωργος Μανουσακης είπε...

Συμφωνώ με Dormammu

Είναι υπέροχη ημέρα η σημερινή. Με μια βόλτα στην εξοχή ξεχνάς τα πάντα!

antvol είπε...

zoi20 said...
α. Από τη Δευτέρα το ίντερνετ δούλευε μόνο μετά τις 5 το απόγευμα. Έτσι όλη μέρα τα ξύναμε στη δουλειά ...

β. ... ήθελα απλά να καταλήξω στο ότι δεν γερνάς Γάτε μου. Κ εμείς που είμαστε ούτε 30 χρόνων γατιά τα ίδια περνάμε κ χειρότερα.
---

α. Συγγνώμη, για να καταλάβω, στη δουλειά σου χρησιμοποιείτε δημόσιους πόρους, πληρωμένους απ' το υστέρημα των φορολογουμένων, για να σεργιανάτε στα διάφορα blogs;

Κι άμα το ίντερνετ δεν δουλεύει δεν έχετε τι να κάνετε και, όπως λες, τα ξύνετε;

Σε ποια υπηρεσία ακριβώς δουλεύεις;

β. Ναι, συμφωνώ, αλλά έχει τεράστια διαφορά να παραπατάς στην ανηφόρα από το να παραπατάς στην κατηφόρα.

Ανώνυμος είπε...

Δεν δουλεύω στο δημόσιο, ακριβώς, σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα για το πανεπιστήμιο είμαι, που σε λίγο καιρό τελειώνει κ μάλλον με βλέπω να πάω να δουλεύω σε κανένα μπαρ. Κ άμα πάω θα έρχεστε όλοι να πίνετε για να δείχνουμε ότι έχω ρεύμα. (κ γιατί τους περισσότερους σας έχω κόψει ότι το τσούζετε)

Με αυτά που μου λες όμως τόσο καιρό για το δημόσιο antvol θα με κάνεις να παραιτηθώ πριν την ώρα μου. Πολιτικές επιστήμες έχω σπουδάσει, πες μου εσύ που στο καλό μπορώ να δουλέψω εκτός δημοσίου.

Τα μπλογκς τα κοιτάω μόνο από το σπίτι.
(Ψέμα ήταν το τελευταίο)

Takis Alevantis είπε...

Νίκο, αμέσως ευχέλαιο, αρτοκλασία και 50 μετάνοιες με αντίστοιχη νηστεία, προσευχές και εσπερινούς. Για να εξασφαλίσεις την αιώνια συντροφιά του Χριστόδουλου και των παναγριώτατων φίλων του ...

antvol είπε...

@ zoi

Είναι απλό. Συνδυάζοντας τις επιθυμίες σου, και βάσει ενός απόλυτα εξελιγμένου μοντέλου επαγγελματικής αποκατάστασης που έχω τελειοποιήσει, η καλύτερη δουλειά για σένα είναι το μπαρ του Υπουργείου Εξωτερικών (εξαιρετική θέση, βλέπεις όλη την Αθήνα από κει).

Για δεύτερη δουλειά, το βράδυ, τα λέμε ιδιαιτέρως.

Ανώνυμος είπε...

let's see who's here and who's not
..... and don't believe a hype
check

Επίσης Σταυρο, με 600Ε παίρνεις και μια αξιοπρεπή Dslr, την Nikon d50 για παράδειγμα.
Μόνο το σώμα, όπως και η αντίστοιχη της Canon κοστίζει πλέον γύρω στα 400Ε πανω-κάτω (βλ. Γιαννάτο στην Μπενάκη και πιο πάνω στον Γεραμα, αλλά και στο Adorama στην Κανιγγος, ο Σκιαδόπουλος είναι φαρμακείο και κάνει τον "κινέζο" στο στυλ "αχ μάλλον δεν έχουμε ανανεώσει την τιμή γι'αυτο (την βρήκατε 150 Ε φτηνότερα)"
Καλημέρα γάτο

Simos είπε...

Μπορεί το σώμα να γερνάει αλλά το μυαλό σας μένει νέο. Νεότερο κι από κάποιων πιτσιρικάδων που αράζουν στον καναπέ και λένε "βαριέμαι"... Κύριε Δήμου, το πνεύμα θα ορίσει πότε το σώμα θα ξεψυχήσει. Κι εσείς έχετε πολλά χρόνια να ζήσετε και να μας εμπνέετε με τα κείμενά σας. Σαββατιάτικη καλημέρα!

kassandra είπε...

Στη Μάνη λέμε (ίσως κι αλλού) "μόνο οι νεκροί δεν γερνάνε". Η μητέρα μου που γεννήθηκε το '35 όπως και σεις, έφυγε νωρίς νικημένη από σπανιότατη ασθένεια, ακριβώς την περίοδο που απαλλαγμένη από καθήκοντα και ευθύνες μπορούσε να υλοποιήσει το όνειρό της, να ταξιδέψει στον κόσμο. Αντ΄ αυτού ταξίδεψε "στο ποτέ και στο πουθενά" και μας άφησε πίσω της στο σκοτάδι. Εσείς όμως είστε τώρα εδώ, στο φως, μαζί με τόσους που σας αγαπούν και, ίσως, να μην είχατε καν υποψιαστεί ότι υπάρχουν.
Πολύ μελαγχολική η τελευταία φωτογραφία. Σαν παιδάκι που παραμένει, άθελά του, θεατής του παιχνιδιού των υπολοίπων.

Stavros P (isisdoros) είπε...

Άραγε πόσο χρόνο χάνουμε από τη ζωή μας σκεπτόμενοι το τέλος της;

Το σωστό να λέγεται είπε...

Κρατιέμαι τώρα, δεν ξέρετε απο πόσους γάτους κρατιέμαι να μην αρχισω να γράφω για Ελληνοφραγκολεβαντίνους γραφειοκράτες καλαμαράδες, που έχουν αποδεκατίσει άσκοπα τα δάση του Αμαζονίου και της Κεντρικής Αφρικής τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Η κατανάλωση Γαλλικών μπον φιλέ και Napoleon σε "working lunch" δεκαπλασιάστηκαν, πληρωμένα βέβαια με τον ιδρώτα του Ευρωπαίου εργάτη.

Είναι μεγάλη σύμπτωση που είπε κάποιος για 50 μετάνοιες γιατί 50 μέτρησα τα αστεία για πιγκουίνους στην τελευταία ταινία του Disney.

Άγριες εισπράξεις έκανε η εταιρεία.
Περιβαντολογική η ταινία.
Η επόμενη ελπίζω να έχει και μαντινάδες μια και τα παλληκάρια Κρητικοί γίνονται πια επίσημα endangered species.


Υ.Γ.
Το σατανάκι και το πολικό κρύο φταίνε για όλα.

Stavros P (isisdoros) είπε...

@Σταύρο
Nikon D50 kit με φακό 18-55mm IF-ED 3.5-5.6f στα 510 euros από Adorama.

antvol είπε...

@ stavros katsaris

Με τα 600 ευρώ βάλε συναγερμό στο γραφείο σου. Γιατί αλλιώς πάλι τα ίδια θα 'χουμε.

Για μηχανή συζητάμε όταν θα βρεις τα υπόλοιπα 600.

Nikos Dimou είπε...

alex dracatos said...
Επίσης Σταυρο, με 600Ε παίρνεις και μια αξιοπρεπή Dslr, την Nikon d50 για παράδειγμα.

Και πιο φτηνή είναι η Nikon D40. Αλλά στις DSLR υπάρχει το κόστος των φακών...

Nikos Dimou είπε...

Ωραία προτάση η βόλτα στην εξοχή
Μόνο μην ξεχνάτε ότι έρχεται βροχή.
Κι εμένα το ύπαιθρο πολύ μου αρέσει
φτάνει να μην με πονάει η μέση...

antvol είπε...

@ nikos dimou

Συμφωνείτε (και πόσο) με τον Φίλιπ
Ροθ, που στο τελευταίο του βιβλίο "Ο καθένας" βάζει τον ήρωα (73-4 ετών) να λέει πως τα γηρατειά είναι σφαγή;

Ανώνυμος είπε...

H κωστικη επανιδρυση του κρατους ειναι γεγονος.Πρωτη φορα στην ιστορια του Ελληνικου κρατους εν καιρο ειρηνης που οι του δημοσιοι δεν θελουν να εγκαταληψουν την εργασια τους

Ανώνυμος είπε...

Ηλίθιος: "ο νεκρός δεν έχει ηλικία".

Nikos Dimou είπε...

antvol said...
@ nikos dimou
Συμφωνείτε (και πόσο) με τον Φίλιπ
Ροθ, που στο τελευταίο του βιβλίο "Ο καθένας" βάζει τον ήρωα (73-4 ετών) να λέει πως τα γηρατειά είναι σφαγή;

-------------------------

Απόλυτα.
Το έχω γράψει κι εγώ (με δικά μου λόγια).
Ό,τι καλό ακούτε για τα γηρατειά είναι ευφημισμός και παρηγοριά στον άρρωστο.

Αυτό δε που γράφετε πολλοί - ότι το μυαλό παραμένει νέο - είναι καλό αλλά και κακό.

Γιατί όσο πιο νέο παραμένει το μυαλό - τόσο περισσότερο οργίζεται και υποφέρει από την παρακμή του σώματος.

Nikos Dimou είπε...

Το απόλυτο ποίημα για τα γηρατειά:

Do not go gentle into that good night,

Old age should burn and rave at close of day;

Rage, rage against the dying of the light.



Though wise men at their end know dark is right,

Because their words had forked no lightning they

Do not go gentle into that good night.



Good men, the last wave by, crying how bright

Their frail deeds might have danced in a green bay,

Rage, rage against the dying of the light.



Wild men who caught and sang the sun in flight,

And learn, too late, they grieved it on its way,

Do not go gentle into that good night.



Grave men, near death, who see with blinding sight

Blind eyes could blaze like meteors and be gay,

Rage, rage against the dying of the light.



And you, my father, there on the sad height,

Curse, bless, me now with your fierce tears, I pray.

Do not go gentle into that good night.

Rage, rage against the dying of the light.

Nikos Dimou είπε...

Ακουστε τον Dylan Thomas να το διαβάζει ο ίδιος εδώ

antvol είπε...

@ nikos dimou

Υπέροχο το ποίημα αυτό (του Dylan Thomas αν δεν απατώμαι).

Για το μυαλό που μένει νέο κλπ συμφωνώ. Ξέρω κάποιον που πέθανε περίπου 80 ετών. Από τα 70 όμως, όταν αποσύρθηκε απ' τη δουλειά του, είχε φροντίσει να πεθαίνει λίγο λίγο κάθε μέρα. Τον τελευταίο χρόνο, καθόταν ήσυχα σε μια καρέκλα, μιλούσε ελάχιστα, σκεφτόταν ακόμη λιγότερο, και σαν κάτι να περίμενε. Που δεν παρέλειψε βέβαια να τον επισκεφτεί. Και να φύγουν μαζί, λες σαν δυο φίλοι.

Η σύζυγός του τώρα, προς τα 90, με μυαλό απίστευτα νεανικό, κάθε τόσο λέει πράγματα που τα χάνεις. Συμπληρώνει όμως: Έτσι νιώθω, το κορμί μου όμως, σαν κάποια αυτόνομη οντότητα - φυλακή, δεν μπορεί πια ...

Ποιος είναι πιο καλότυχος ακόμη δεν έχω καταλήξει.

Το σωστό να λέγεται είπε...

"Νους υγιής εν σώματι υγιές" αλλά και αντίστροφα.

Υπάρχουν νιάτα που θα έπρεπε να είναι ύγιέστατα αλλά είναι πιο δυστυχισμένα απο παππούδες και γιαγιάδες που η μοντέρνα ιατρική δεν μπορεί να τους βοηθήσει σε τίποτα άλλο.

Ξεχνάμε γρήγορα...τον παρελθόντα μπροστά στον παρόντα πόνο.

Υ.Γ.
Ωραία εκλογή το ποίημα.

Aphrodite είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Aphrodite είπε...

Καλημέρα Γάτε, καλημέρα φίλοι!!!

Εσκασα στα γέλια με τις λεζάντες των φωτογραφιών, τόσο ταιριαστές... μέχρι που έφτασα στο τέλος και μου κόπηκε κάθε γέλιο! Τι σύνδεση με το προηγούμενο ήταν αυτή, σκωτσέζικο ντους κανονικά!!!

Λοιπόν, προτείνω μαζί με τα ελληνοτουρικά, τα εβραιοναζιστικά και τα περί ψυχανάλυσης, να απαγορευτεί και το θέμα "γήρας" από το μπλογκ να τελειώνουμε.

Δεν είναι δυνατόν Γάτε μας να μας εμπαίζεις, που εμείς εδώ που είμαστε και πάλι σερνόμαστε! Το μόνο κοινό που έχουμε είναι οι διαμαρτυρίες για το "η δε σαρξ ασθενής"! Γιατί από πνεύμα εμείς... άσε, παρέδωσε πνεύμα! Μελαγχολίααααα!
:(((

(θες φυσικοθεραπείες Ντον, το λέω εγώ τόσο καιρό και δε μ'ακούς!)

Σταύρο περαστικά και κλειδαμπάρωμα, zoi μην τους ακούς, κάνε παιχνίδι...

Οπότε moi μετά και την ανάγνωση του ποιήματος μπορώ να ψυχοπλακωθώ επισήμως! Κακούργο φως, να σε πιάσω να σε κρεμάσω ανάποδα που ψοφολογάς για να κάνεις το ποιητικό κομμάτι σου, και μ'αφήνεις εμένα ξεκρέμαστη!

antvol είπε...

@ aphrodite

Συμφωνώ, ιδίως μ' αυτά που λες στο δεύτερο comment ...

gerasimos74 είπε...

Καλημέρα.

Το πιο συγκινητικό & βαθιά ανθρώπινο post σας, κ. Δήμου!!

Ποτέ άλλωτε δεν εκφράστηκε το ανθρώπινο σώμα & η ανθρώπινη ψυχή τόσο παραστατικά, μέσα από την εικονογράφηση γατών.

Η κοινή καταγωγή των πλασμάτων, σε όλο της το μεγαλείο!!

(Τελικά κ. Δήμου, μήπως τα "γηρατειά" σας κάνουν καλό?)

Ανώνυμος είπε...

Το μόνο κακό με τα γηρατειά, είναι ότι εξιδανικεύεις τα νιάτα κ ξεχνάς τη βαρεμάρα κ τις δυσκολίες που είχες κ τότε. Κ νομίζεις ότι επειδή ήσουν νέος γκομένιζες σαν τον Δον Ζουάν, έτρεχες σαν τον άνεμο, ήσουν ανέμελος κ άλλα τέτοια. Όχι, δεν γινόταν τίποτα από αυτά. Κ το έχω καταλάβει γιατί τα ίδια που λέει η γιαγιά μου, για όταν ήταν 20, τα λένε κ οι γνωστοί μου, που πλέον δεν είναι φοιτητές αλλά αναγκάζονται να δουλεύουν. Όμως σας πληροφορώ ότι κ ως φοιτητές έτσι ήταν, όπως είναι τώρα. άλλος βολεψάκιας, άλλος βαρεμένος, άλλος ψυχάκιας, πάντως ίδιοι.

paragrafos είπε...

Πέρα από τη συγκίνηση, κάτι σαν βαρύς και ψυχρός κρίνος στην καρδιά, το σημερινό ποστ έχει μία συναρπαστική καλλιτεχνική αξία: συνιστά μία ανεπανάληπτη εικαστική απόδοση τής "μελαγχολίας" του Αλεξανδρινού.



"Το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου
είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.
Δεν έχω εγκαρτέρησι καμιά.
Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάπως ξέρεις από φάρμακα·
νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω.

Είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.-
Τα φάρμακα σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάμνουνε - για λίγο - να μη νοιώθεται η πληγή"




Με συγκινηση και απέραντη αγάπη

Α.

narf είπε...

Μπορει τωρα να νιωθετε οτι κοιτατε τον κοσμο απο μακρυα,αλλα σας εχω εμπιστοσυνη πως συντομα θα ριχτειτε σ αυτον με τα μουτρα. Ειστε ο ανθρωπος με τη μεγαλυτερη εμπνευση,με τις πιο φρεσκες και πρωτοποριακες σκεψεις, ανθρωποι σαν εσας make the world go around. Δε θα μπορουσατε ποτε να ειστε μακρυα.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Συμφωνώ με την Zoi20 και στα δύο σημεία.

Ο ανθρώπινος χαρακτήρας διαμορφώνεται πριν το τέλος της εφηβείας, και ότι μετά απο εκείνες τις εμπειρίες έχεις λίγο-πολύ μάθει να ξεπερνάς αυτά που οδηγούν περισσότερους νέους και νέες παρά ηλικιωμένους στην βαθιά μελαγχολία και στα χειρότερα.

Το άγνωστο πάντα είναι πιο τρομερό απ΄ ότι φαίνεται.
Αν είσαι ψυχικά ή πνευματικά μόνος τότε είναι αβάστακτο.

π.χ.
Οι ασκητές στο παρελθόν αλλά ακόμα και σήμερα είναι δημιουργικοί μέχρι το τέλος της φυσικής τους ζωής γιατί αισθάνονται τον Θεό δίπλα τους.

Στην φυλακή άνθρωποι έχουν επιζήσει για δεκαετίες κάτω απο σκληρές συνθήκες αλλά στην απομόνωση σε πολύ λιγότερο χρόνο χάνουν τον νου τους ή αυτοκτονούν.

resident είπε...

Ευλογημένος είναι αυτός που αποδέχεται την ηλικία του και όσα αυτή φέρνει.Ετσι γίνεται αντάξιος εκπρόσωπος της φάσης της ζωής του .
Σίγουρα θα είναι δύσκολη περίοδος ζωής τα γηρατειά,αλλά γεμάτα εικόνες και αναμνήσεις .

Αλέξης Χαρισιάδης είπε...

Σας ευχαριστώ που τολμάτε και γράφετε και αυτά που στην πραγματικότητα δεν είναι εύκολο να ακούσουμε, αυτά που δεν θέλουμε να ακούσουμε. Ξεβολεύει, αλλά βοηθάει. Σε τι; Μα στο πιο σημαντικό απ΄όλα στο να ζούμε τη ζωή μας όσο καλύτερα γίνεται, χωρίς την αυταπάτη του "έχουμε καιρό".

Σκεφτόμουνα πως ένα βιβλίο φτιαγμένο από προσωπικές συνεντεύξεις από ηλικιωμένους μπορεί να είχε μεγάλη αξία για τουν νεώτερους που θέλουν να ακούσουν (επιλεγμένους ηλικιώμενους!). Έκανα πρόβες στο μυαλό μου με το τι θα ρωτούσα. Δεν κατέλειξα σε συγκεκριμένη λίστα αλλά το πιο βασικό που νομίζω πως θα ρωτούσα είναι "Τι θα κάνατε διαφορετικό ως νέος, τώρα που κοιτάτε τη ζωή με το πλεονέκτημα και μειονέκτημα της ηλικίας; Tι θα λέγατε σε κάποιον νέο που αγαπάτε σαν συμβουλή για μια καλύτερη και πιο ουσιαστική ζωή;"

Καθώς γράφω μου έρχονται στο νου και άλλες πολλές ερωτήσεις που θα ήθελα να ρωτήσω, που θα ήθελα να σας ρωτήσω. Ποιος ξέρει ίσως κάποια άλλη φορά.

resident είπε...

Αλέξης Χαρισιάδης said...Σκεφτόμουνα πως ένα βιβλίο φτιαγμένο από προσωπικές συνεντεύξεις από ηλικιωμένους μπορεί να είχε μεγάλη αξία για τουν νεώτερους που θέλουν να ακούσουν (επιλεγμένους ηλικιώμενους!).

Πράγματι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον ένα τέτοιο βιβλίο όπως και οι απαντήσεις του ΝΔ στις ερωτήσεις.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Γεια χαρά,

Σας αφήνω κυρ Νίκο και παρέα με ένα ποίημα που πιστεύω να σκορπίσει για λίγο την μελαγχολία σε ωρισμένα ανίατα νιάτα.


Ο Μαρσέλ Προυστ κάνει βαρκάδα στον Κορινθιακό κόλπο

Dion.M. είπε...

@Το σωστό να λέγεται said...
"Νους υγιής εν σώματι υγιές"

Εν σώματι υγιεί. Στα αρχαία Ελληνικά το επίθετο ακολουθεί την πτώση του ουσιαστικού.

(Στα αρχαία Ελληνικά τα λάθη πρέπει να διορθώνονται)!

Και για να μην είμαι εκτός θέματος..

ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΣ

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι κάθετ' ένας γέρος,
με μια εφημερίδα εμπρός ρου χωρίς συντροφιά.

Και μες στων άθλιων γερατειών την καταφρόνεια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμη, και λόγο, κ'ομορφιά.

Ξέρει που γέρασε πολύ, το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ'εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθές. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

Και συλλογιέται η Φρόνησις πως τον εγέλα
και πως την εμπιστεύοταν πάντα -τι τρέλλα!-
την ψεύτρα που έλεγε, "Αύριο. Εχεις πολύ καιρό"

Θυμάται ορμές που βάσταγε, και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλη του γνώσι
καθ' ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.

....Μα απ' το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίστηκε. Κ' αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.

Κ.Π.Καβάφης


Κάτι είχε πεί ο Σοπενάουερ για τα γηρατειά...

Dion.M. είπε...

Υπάρχει το βιβλίο "Γερνώντας" του Νορμπέρτο Μπόμπιο, εκδόσεις Πόλις.

Σας το συνιστώ ανεξαρτήτως ηλικίας.

Gnik nus είπε...

Τι ποιητής αυτός ο Καβάφης..

antvol είπε...

Dion.M. said...
Στα αρχαία Ελληνικά το επίθετο ακολουθεί την πτώση του ουσιαστικού.
---

Στα νέα ελληνικά δηλαδή ποια πτώση ακολουθεί;

cyrus είπε...

Δον Γάτε, με προλάβατε...

Rage...

& Fight Back...

Dion.M. είπε...

@ antvol said...
Dion.M. said...
---

Στα νέα ελληνικά δηλαδή ποια πτώση ακολουθεί;

Προφανώς την ίδια, αλλά έχω μπερδευτεί λίγο με τα νέα Ελληνικά...

Στην εταιρεία που εργαζόμουν ήμουν ο μόνος που έγραφε το εταιρεία το ρει με ει και όχι με ι!... Και ήταν μια λέξη που την περιλάμβαναν σχεδόν όλα τα έγγραφα!

Εδώ γράφουν το πορτραίτο με ε...

Εχω μείνει στην γραμματική του Τζάρτζανου...

Γερνώντας...

Nikos Dimou είπε...

Αλέξης Χαρισιάδης said...Σκεφτόμουνα πως ένα βιβλίο φτιαγμένο από προσωπικές συνεντεύξεις από ηλικιωμένους μπορεί να είχε μεγάλη αξία για τουν νεώτερους που θέλουν να ακούσουν (επιλεγμένους ηλικιώμενους!).
-----------------------

Δεν βαρυέστε. Όλοι οι γέροι θα έλεγαν τα ίδια και όλοι οι νέοι δεν θα καταλάβαιναν τίποτα.

Οι Γάλλοι λένε:

Si vieillesse pouvait -
Si jeunesse savait...

(Αν το γήρας μπορούσε -
αν η νειότη ήξερε...

Nikos Dimou είπε...

Να θυμηθούμε και τον Aznavour: "Ma jeunesse"

"Hier encore j' avais vingt ans..."

(Χθες ακόμα ήμουν είκοσι χρονών...)

Dion.M. είπε...

"Η νεότητα είναι ωραία...
Αλλα τι κρίμα να την έχουν μόνο οι νέοι!!!"

Δεν θυμάμαι ποιός το είπε...

Αlzheimer τον έλεγαν νομίζω...

Dion.M. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Dion.M. είπε...

"Σύντροφοι προδοσία...
Πέσαμε στα σκ..."
(*Παραπομπή στο γνωστό ανέκδοτο με τα σπερματοζωάρια)

Πήγα στο you tube, για να ακούσω το
"Hier encore j' avais vingt ans..."
και έπεσα σε διαφήμιση viagra!...

Γι' αυτό δεν θα πεθάνει ποτέ ο καπιταλισμός!

Πόσα σχόλια έκανα;
Ωχ...Φεύγω πριν με πιάσει η μέση μου...

sapounia είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Dion.M. είπε...

Δεν αντέχω...
Πρέπει να μοιραστώ την αγανάκτησή μου γιατί τα πήρα...

Ακούω (γράφοντας) το τρίτο πρόγραμμα.

Μελοποίηση του "Τίποτα άλλο..."
του Λαπαθιώτη σε τσιφτετέλι!
Κανονικότατο τσιφτετέλι!

Μελοποιούνται αυτοί οι στίχοι σε τσιφτετέλι;

NΔ, πρόσεχε που θα πέσουν οι στίχοι σου... γιατί αν δεν... "θα γίνουν αγνώριστοι"

Ολο γκρινιάζω...
Φαίνεται πως έγινα σαν τους δύο γέρους στα στρουμφάκια...

GEORGIA SANDI είπε...

Μπήκα στο μπλογκ να ξαποστάσω λίγο, να πάρω κάτι από δροσιά, από νιάτα. Και τι βρήκα; τη μελαγχολία του γάτου... Που είναι μελαγχολία και της γάτας... Αγιάτρευτη, ναι, συμφωνώ, αγαπητέ οικοδεσπότη. Μιλάνε όμορφα οι νέοι. Ου γαρ οίδασι...

GEORGIA SANDI είπε...

Τη μελαγχολία μου διαδέχτηκε η έκπληξη και συγχρόνως η αγανάκτηση, καθώς εκ των υστέρων διάβασα το σχόλιο του/της ΣΑΠΟΥΝΙΑ! Όχι μόνο άσχετο προς το θέμα, αλλά και εμπαθές και ανιστόρητο. Ακόμη, καμιά διαμαρτυρία;

k2825 είπε...

Ελπίζω να μην θεωρηθώ ιδιαιτέρως ανάγωγος (αφού ως γνωστόν οποιαδήποτε σχέση με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις είναι απολύτως συμπτωματική) αλλά διαβάζοντας την αρχική δημοσίευση του ΝΔ μου ‘ρθε στο μυαλό, τελείως αυτοματικά, η «Ζωγραφιά Μου» του Γ.Σουρή:

---
Mπόι δυο πήχες,
κόψη κακή,
γένια με τρίχες
εδώ κι εκεί.

Kούτελο θείο,
λίγο πλατύ,
τρανό σημείο
του ποιητή.

Δυο μάτια μαύρα
χωρίς κακία
γεμάτα λαύρα
μα και βλακεία.

Mακρύ ρουθούνι
πολύ σχιστό,
κι ένα πηγούνι
σαν το Xριστό.

Πηγάδι στόμα,
μαλλιά χυτά
γεμίζεις στρώμα
μόνο μ' αυτά.

Mούρη αγρία
και ζαρωμένη,
χλωμή και κρύα
σαν πεθαμένη.

Kανένα χρώμα
δεν της ταιριάζει
και τώρ' ακόμα
βαφές αλλάζει.

Δόντια φαφούτη
όλο σχισμάδες,
ύφος τσιφούτη
για μαστραπάδες.
---

Μάλλον κάτι πρέπει να κάνω μ’ αυτά τα «ληγμένα» :-)

Υ.Γ. Μεγειές το αναθεωρημένο (ψυχή τε και σώματι) μπλόγκι, και σόρρυ για την άκομψη μπούκα :-)

takis vasilopoulos είπε...

Νικο και εγω γερνω ( και ειναι αγρια η αντιφαση με το νεαρο της ηλικιας μου )...και φοβαμαι,τοσο πολυ!!

Δεν εχω προλαβει να ερωτοτροπησω ασυστολα ουτε να ρεμβασω,ουτε να δω τον κοσμο απο ψηλα....Πριν ακομα με συνειδητοποιησω με πηρε ο ερωτας,ο θανατος και η υπαρξη και με τσακισαν ...και μου ασπρισαν τα μαλλια!

Για να ξεχνιεμαι περνω πολλες ωρες με την Γεωργια,ειναι αλλιως οταν σου κρατα το χερι ενας αγαπημενος

Δεν ξερω τι να σου πω,σου προσφερω την αγαπη μου αν και ξερω οτι δεν αρκει...

Θυμαμαι την Κικη Δημουλα << ....ρωτουν εμενα που ειναι το πλησιεστερο κλαδι για να ακουμπησουν.Δεν ειμαστε καλα,Αν ηξερα εγω που ειναι το Πλησιεστερο,οτι εχει και βαθμο συκριτικο το ανυπαρκτο πλησιον,θα ετρεχα να το πιασω πρωτη εγω >>


Αχ, ενα κλαδακι θα εφτανε για να μας σωσει!!!

pensierix είπε...

" Mens sana in corpore sano ", "νους υγιής..." κτλ κτλ..

Ο ορισμός της διαστρέβλωσης...! Ο Λατίνος φίλος μας έγραφε ότι ο άνθρωπος μόνο αυτά πρέπει να ζητά από τους Θεούς (έναν υγιή νου σε ένα υγιές σώμα), δεν θεωρούσε προυπόθεση την σωματική υγεία για την πνευματική!

Μάλλον έχουμε ανάγκη απο σλόγκαν...! Που είναι και άκρως φασιστικά! Εκτος κι αν ο άρρωστος είναι ψυχοπαθής!!!

Nikos Dimou είπε...

Αγαπητή Γεωργία Σάνδη (ή μάλλον Γεώργιε - ανδρικό ψευδώνυμο χρησιμοποιούσε η Aurore du Plessis) υπάρχουν δυστυχώς και οι ρύποι που ονομάζονται σαπούνι. Ευτυχώς υπάρχει και το σβήσιμο.

GEORGIA SANDI είπε...

Μου έμελλε,λοιπόν, ν'ακούσω να με αποκαλούν με ανδρικό όνομα! Τι ακόμη θα πάθω! Η Σάνδη κυκλοφορούσε μεν με παντελόνια, αλλά -αν θυμάμαι καλά- το Ζωρζ το έγραφε χωρίς τελικό σ για να διακρίνεται από το ανδρικό Ζωρζ. Τρέχω στο γκουγκλ για πληροφορίες. Υιοθέτησα το όνομά της, επειδή κάποτε, διαβάζοντας μια βιογραφία της, στάθηκα πολύ στη διαφορά ανάμεσα στην δημιουργική και ερωτική νεανική ζωή της και το στάδιο των γηρατειών της ως γιαγιάς... Συσχετισμός όχι αδικαιολόγητος με τους αξιαγάπητους γατούληδες (κυριολεκτικώς και μεταφορικώς το τελευταίο)

paragrafos είπε...

GEORGIA SANDI said...

"διάβασα το σχόλιο εμπαθές και ανιστόρητο. Ακόμη, καμιά διαμαρτυρία;"
---------------

Αγαπητή συνεπισκέπτρια,

Συνήθως τα εμπαθή σχόλια επιζητούν τον ντόρο.

Το καλύτερο γιατρικό είναι η αδιαφορία εν αναμονή της διαγραφής.


Με αγάπη

Παράγραφος

gitsaki είπε...

georgia sandi:

Ενώ εγώ είμαι μια απλή Γεωργία και ξεμπερδεύω.Απ ό,τι βλέπω όμως,υπάρχει συνωστισμός από Γεωργίες:η διάσημη του Τάκη(Βασιλόπουλου),η Γεωργία Σάνδη(δηλαδή εσύ),κανά δυό άλλες που γνωρίζω και ίσως άλλες.

Σχετικά με το ποστ:αυτός ο Έμμεριχ,με έχει σκλαβώσει.Γλυκούλης,φοβισμένος,τρυφερούλης.
Για τα γηρατειά:όλοι γερνάμε μαζί και κανείς,νομίζω,δεν το θέλει.Παίζει σίγουρα ρόλο σε ποιο σημείο του λόφου βρισκόμαστε όταν το συνειδητοποιούμε αυτό.
Τάκη,εσύ δε δικαιούσαι να μιλάς γιατί είσαι μωρό σε σχέση με τους υπόλοιπους.
:)
Γνωρίζω ότι δεν υπάρχει ηλικία σε αυτά τα θέματα και ότι ίσως να αισθάνεσαι μεγάλος σε ηλικία από τα 20,αλλά,Τάκη,έλεος!

Την καλησπέρα μου σε όλους!

antvol είπε...

@ nikos dimou

Η σκέψη ότι, αν με τα χρόνια τα πράγματα γίνουν, κάποια στιγμή, ανυπόφορα, μπορεί κάποιος να προτιμήσει, από το να συνεχίζει μια ζωή χωρίς αξιοπρέπεια, να βάλει μόνος του τέρμα στη ζωή του, σας ανακουφίζει κάπως; Ή δεν το σκέφτεστε ποτέ;

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

antvol said

Η σκέψη ότι, αν με τα χρόνια τα πράγματα γίνουν, κάποια στιγμή, ανυπόφορα, μπορεί κάποιος να προτιμήσει, από το να συνεχίζει μια ζωή χωρίς αξιοπρέπεια, να βάλει μόνος του τέρμα στη ζωή του, σας ανακουφίζει κάπως; Ή δεν το σκέφτεστε ποτέ;



Μα τι του λες του ανθρώπου βρε Antvol. Μην ξεχνάς όμως ότι στην Ελλάδα η ευθανασία και παλιότερα η αυτοκτονία απαγορεύονται!

Nikos Dimou είπε...

antvol said...
από το να συνεχίζει μια ζωή χωρίς αξιοπρέπεια, να βάλει μόνος του τέρμα στη ζωή του, σας ανακουφίζει κάπως; Ή δεν το σκέφτεστε ποτέ;

Συχνά.
Αλλά συντάσσομαι με την άποψη της Dorothy Parker

Resume

Razors pain you;
Rivers are damp;
Acids stain you;
And drugs cause cramp.
Guns aren't lawful;
Nooses give;
Gas smells awful;
You might as well live.

Ανώνυμος είπε...

Ναι ρε παιδιά, ο άνθρωπος, συγνώμη ο Γάτος, λέει ότι έχει τη μέση του κ του προτείνουμε να πάει περίπατο μες στην κακοκαιρία. Μας είπε ότι τον πήρε από κάτω κ του λέμε για αυτοκτονίες κ γεράματα.

antvol είπε...

Antonios Liolios said...

Μα τι του λες του ανθρώπου βρε Antvol. Μην ξεχνάς όμως ότι στην Ελλάδα η ευθανασία και παλιότερα η αυτοκτονία απαγορεύονται!
---

Δεν το λέω "του ανθρώπου", το συζητώ με όλους εδώ. Και, προπάντως, με τον εαυτό μου.

Εκτός κι αν πρέπει να εκφράζουμε μόνο politically correct σκέψεις. Δεν νομίζω όμως ότι ο ΝΔ έχει ποτέ δώσει τέτοιο στίγμα.

Όσο για τις απαγορεύσεις της νομοθεσίας τις ξέρω καλύτερα. Και, πάντως, δεν αφορούν τον αυτόχειρα. Αλλ' εκείνους που θα αποδειχθεί ότι τον βοήθησαν.

Δεν έθεσα πάντως το θέμα νομικά, είναι σαφές.

ΥΓ Αν όμως, παρ' ελπίδα, ο ΝΔ ενοχλήθηκε, ζητώ συγγνώμη.

GEORGIA SANDI είπε...

Αυτοκτονία και Ντόροθυ Πάρκερ, σημειώσατε Χι. - Συμπέρασμα αντιποιητικό: το ένστικτο της αυτοσυντήρησης εξίσου ισχυρό με εκείνο της σεξουαλικότητας...

Nikos Dimou είπε...

Μετά τους απαγχονισμούς στο Ιρακ το:

"nooses give"

είναι ιδιαίτερα επίκαιρο...

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Αγαπητέ κ. Δήμου αν κάποτε αποφασίσετε ν' αυτοκτονήσετε σας συνσιστώ να το κάνετε με ασπιρίνες:

Μετά τις δύο πρώτες μπορεί να αισθανθείτε πολύ καλύτερα (credit cant remember)

Nikos Dimou είπε...

Που τις θυμήθηκες τις ασπιρίνες Αντώνη;

Όταν ήμουν παιδί ήταν η αγαπημένη μέθοδος αυτοκτονίας των οικιακών βοηθών.

(Τότε, totally politically incorrectly τις ονόμαζαν υπηρέτριες ή δούλες...)

akis είπε...

Νικο
"Μην φοβασαι να γερασεις.Ειναι ενα προνομιο που αποκτουν ολο και λιγοτεροι."

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει. Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα. Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές. Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του. Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή. Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.
Του Pablo Neruda

Καλο Σαββατοκυριακο σε ολους και να μην ξεχασετε τους Χαραλαμπηδες και τις Χαρουλες( και της ζωης).

Το σωστό να λέγεται είπε...

Δύο διορθώσεις:
α) "Νους υγιής εν σώματι υγιεί" και αντίστροφα, credit goes to dion.m
Ευχαριστώ για την διόρθωση.

Το ρητό πιστεύω προτρέπει την βελτίωση αυτών (σώματος και νου) που ο Θεός μας χάρισε.

β) Το ποίημα του Κουβανού Γαστόν Μπακέρογια τον γέρο Αναξίμανδρο θα το βρείτε στο
www.mikri-arktos.gr/ekdoseis/book007/
subsection002.php

Οι γκουκλιδατόρες πρόσθεσαν το www2.blogger.com
στο web site address.
Λόγος ουδείς.

Υ.Γ.
Οι μετοχές τους πουλήθηκαν προ πολλού.

Yannis H είπε...

Επαναφέρω το τραγούδι των vieux amants – στην ελληνική του μορφή. Ίσως ο πιο τιμημένος και δοξασμένος θάνατος για τους ανθρώπους.

Θα ‘θελα λίγο πριν πεθάνω
σ' ένα Πλακιώτικο στενό
μια βόλτα σου να κάνω
σ’ ένα δρομάκι σκοτεινό
κι έτσι πιασμένοι απ’ το χέρι
μέχρι να έρθει το πρωί
και πριν να σβήσει κάθε αστέρι,
να ‘χουμε φύγει απ’ τη ζωή…

Yannis H είπε...

...(εννοείται, να συμβεί αλλά μετά από πολλά και καλά χρόνια). Στον καθένα μας.

Univers είπε...

Αφήστε τις αυτοκτονίες κατά μέρος! Ποιος βιάζεται να δοκιμάσει το έτσι κι αλλιώς αναπόδραστο;

Δεν είναι λόγος αυτοκτονίας το γεγονός ότι θα πεθάνουμε. Η "θεραπεία" είναι εξ ορισμού αποτυχημένη, αφού επιταχύνει την έλευση του γεγονότος εναντίον του οποίου επιστρατεύθηκε.

Τώρα, αν μια νόσος ή αναπηρία κάνει την ζωή βασανιστικότερη; Με λίγη τύχη θα το αποφύγουμε και αυτό...

Η ζωή είναι ωραία.

christoforos είπε...

Σχετικό ή άσχετο εγώ το ανακοινώνω!

Πήρα τροφή για γάτες!

υ.γ.: Γάτα (real) δεν έχω, αλλά νομίζω ότι έκανα μια καλή αρχή!

Nikos Dimou είπε...

Yannis H said...
Επαναφέρω το τραγούδι των vieux amants – στην ελληνική του μορφή.

-----------------------

ε Γιάννης - πέρασε και δεν άγγιξε!
Πως ταίριαξε το αφελέστατο με το πιο σοφιστικέ;

Nikos Dimou είπε...

Eυχαριστώ όλους για τις προτροπές και τις συμβουλές.
Να είστε σιγουροι ότι μάχομαι με νύχια και με δόντια (όσα μου απόμειναν).

Αλλά θα σας πω ότι, όπως και άλλα σημαντικά πράγματα, κανείς δεν ξέρει τι είναι το γήρας αν δεν το νιώσει στο πετσί του.

Takis Alevantis είπε...

Τι λες σε κάποιον που έχει τις μαύρες του; Πως τον κάνεις να νιώσει καλύτερα, πιο χαρούμενος, πιο εύθυμος; Να αντιμετωπίσει ξανά τη ζωή με αισιοδοξία - ακόμη κι αν η ηλικία, η αρρώστια, η εν γένει κατάστασή του δείχνουν πως δεν είναι πιά 20άρης.

Κατ'αρχάς υπάρχει η αντιμετώπιση της σέχτας. Πιστεύεις σε κάτι που ο άλλος το έχει απορρίψει, αλλά τώρα που είναι ευάλωτος, νομίζεις πως ήρθε η ώρα να τον προσυλητίσεις. Φυσικά θυμίζοντας του τον φόβο του θανάτου και την αιώνια μοναξιά στην οποία είναι καταδικασμένος όποιος δεν βλέπει τον κόσμο μέσα από τα δικα σου ματογυάλια.

Υπάρχει η αντιμετώπιση της φιλικής προτροπής - πήγαινε μια βόλτα, ρίξτο έξω, διάβασε ένα βιβλίο. Όσοι δεν έχουν επιστεφτεί το ερημονήσι της κατάθλιψης δεν καταλαβαίνουν ότι τέτοιου είδους συμβουλές μοιάζουν με προτροπές του τύπου «μα γιατί δεν φτιάχενις μια σχεδία να διαβείς τον ωκεανό;». Άλλοι τέλος θα πουν «να ξορκίσουμε το θέμα θάνατος από την κουβέντα» - αλλά μπορεί ο βρεγμένος να ισχυριστεί ότι δεν πέρασε μέσα από τη μπόρα, ότι δεν στάζει, ότι δεν ανατριχιάζει, ότι όλα είναι καλά;

Μερικοί κυνικοί (πάντα νέοι αυτοί) μπορεί να αναφέρουν και τα της αυτοκτονίας, τάχα μου εγκυκλοπαιδικά, τάχα μου μισοαστεία, μισοσοβαρά. Αυτό που δεν ξέρουν είναι ότι ο έχων τάσεις αυτοκτονίας σπανίως μιλά για τον ευαυτό του - συνήθως βρίσκει το περιβάλλον και τους γύρω του ανυπόφορους, χωρίς κατανόηση, την ίδια τη ζωή άχρηστη, ανυπόφορη. Στις περιπτώσεις βέβαια αυτές καλύτερα να ζητήσει κανείς τη βοήθεια ειδικού όσο γίνεται πιό γρήγορα.

Προσωπικά πιστεύω σε μια μόνο αντιμετώπιση. Δηλώνω παρών. Αν ο φίλος μου που έχει τις μαύρες του θέλει κουβέντα, θα του κουβεντιάσω. Αν θέλει βόλτα θα τον συνοδέψω. Αν θέλει να διαβάσει θα διαβάσουμε μαζί. Αν με θέλει μαζί του θα μείνω - αν δεν με θέλει, θα τον αφήσω στην ησυχία του (αλλά θα τον ξαναεπισκεφτώ την επομένη).

Όλοι μας φοβόμαστε τον θάνατο. Πάνω απ'όλα όμως φοβόμαστε να τον αντιμετωπίσουμε μόνοι μας. Ευτυχής όποιος έχει γύρω του φίλους να τον συμπαρασταθούν, στις δυσκολίες - ιδίως στην τελευταία και μεγαλύτερη.

Νίκο, είμαστε μαζί σου. Όχι για να σε διδάξουμε τι και πως. Αλλά γιατί είμαστε φίλοι σου και σου συμπαραστεκόμαστε. Γιατί σου χρωστάμε. Γιατί - ναι - σε αγαπάμε.

Περαστικά

Yannis H είπε...

ΝΔ, αυτό το (σαφώς) αφελέστατο, το σέβομαι και το ανακαλύπτω διαρκώς. Περισσότερες πληροφορίες στο τελευταίο μου ποστ :)

Nikos Dimou είπε...

Τάκη ευχαριστώ αλλά θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με την έκφραση "έχει τις μαύρες του" (όπως λέμε: έχει κωλικό, ή πονόδοντο).

Οι "μαύρες" είναι - αλίμονο - μία ρεαλιστική και αντικειμενική αποτίμηση των πραγμάτων. Διότι: "Καμιά ζωή δεν έχει happy end" (Λίστες). Άλλο αν προσπαθούμε να το ξεχάσουμε.

Univers είπε...

Έχω νιώσει πιο γέρος και από τους υπέργηρους (παρ' ότι δεν με πήραν, δα, και τα χρόνια) όταν, για περιόδους της ζωής μου δεν είχα επαγγελματική απασχόληση. Δεν εννοώ πνευματική εργασία, αλλά πραγματική δουλειά - δουλεία, με πιεστικές απαιτήσεις, που να με υποχρεώνει να βγαίνω από το σπίτι, να συγχρωτίζομαι με ανθρώπους, να υπακούω σε ωράρια και να επιστρέφω κουρασμένος, όχι μόνον από την προσπάθεια που κατέβαλα για παραγωγή συγκεκριμένου χρήσιμου έργου αλλά και από την φθορά και τριβή και απώλεια χρόνου και δυνάμεων που...εγγυάται και μόνον το γεγονός ότι περνά κανείς το κατώφλι του σπιτιού του προς τα έξω.

Την ίδια αίσθηση του παρωχημένου της ηλικίας, του απόκληρου, δοκιμάζω και ορισμένα Σαββατοκύριακα (για άλλους, βέβαια, καταλαβαίνω ότι αυτός ο ίδιος καταναγκασμός του καθημερινού ωραρίου μπορεί να είναι ψυχοφθόρος).

Μήπως είναι ένα καλό φάρμακο αυτό, να μην συνταξιοδοτείται κανείς ποτέ, ή τουλάχιστον να εναλλάσσει περιόδους ανάπαυσης και σχετικής απόσυρσης με περιόδους έντονης εργασίας, που όμως να επιβάλλει συγχρωτισμό με τον κορμό των εργαζομένων εκεί έξω; Όσο οι φυσικές του δυνάμεις του το επιτρέπουν, βέβαια...

Takis Alevantis είπε...

Ρεαλιστική και αντικειμενική αποτίμηση των πραγμάτων. Διότι: "Καμιά ζωή δεν έχει happy end".

Το θέμα είναι όμως αν το έργο (πριν το not-happy end) ήταν ενδιαφέρον. Αν άγγιξε κάποιους και πόσο. Αν άλλαξε λίγο τον κόσμο προς το καλύτερο. Στην περίπτωσή σου, νομίζω πως ναι. Μέχρι κι οι Σκωτσέζοι μας είπες εμπνεύστηκαν από τα γραφόμενά σου. Και με το ιστολόγιό σου, συνεχίζεις να αλλάζεις τον κόσμο.

Είναι φυσιολογικό να κάνεις αποτίμιση. Αλλά αν εσένα σε οδηγεί σε μελαγχολικές σκέψεις (σκέψεις δηλαδή που είναι μαύρες) τότε επέτρεψε μου να σου πω ότι ούτε ρεαλιστική είναι, ούτε αντικειμενική. Ως αποτίμηση. Ως εκτίμηση των μελλούμενων ίσως. Αλλά μηδένα προ του τέλους μακάριζε ...

Univers είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Univers είπε...

Τον θάνατο το νικούμε εδώ όλοι εμείς, που σε πείσμα της φυσικής νομοτέλειας του θανάτου που θα μας επιβληθεί κάποτε, επιμένουμε να επικοινωνούμε.

Και βρίσκουμε σε αυτή την επι-κοινωνία νόημα και περιεχόμενο και αξία που καμία φυσική αναγκαιότητα δεν εμπεριέχει ούτε ορατά υπαγορεύει.

Το πείσμα μας να ζούμε ως κοινωνία προσώπων και όχι ως μοναχικά θηρία που περιμένουν αποσυρμένα στην σπηλιά τους την αναπόφευκτη εκμηδένιση του ατομικού τους είναι, η σφοδρή μας επιθυμία να αγγίξουμε και να αγγιχθούμε από την πνοή που κουβαλά μέσα του ο Άλλος (σύντροφος, αδελφός, πατέρας ή γιος, φίλος, συνομιλητής στο internet, άγνωστος συνεπιβάτης ή - ποιος ξέρει κάποτε στο μέλλον μία μορφή ζωής από μια μακρινή γωνιά του σύμπαντος), είναι νομίζω όλα αυτά (μικρές έστω και ατελείς) νίκες απέναντι στην νομοτέλεια του ατομικού μας αφανισμού.

Και αποπνέουν μια σφοδρή επιθυμία της Ζωής να διαφύγει της φυλάκισης - κατακερματισμού σε μυριάδες ατομικότητες και να ενωθεί σε ένα μοναδικό και αδιαίρετο Είναι.

Univers είπε...

... Αν μου πείτε "τα έχουν πει και άλλοι αυτά", θα έχετε δίκιο. Τίποτε καινοφανές. Πάντως, αυτή η θεώρηση δεν απαιτεί υιοθέτηση πίστης σε δόγματα και βεβαιότητες, πίστης που στον λογικά σκεπτόμενο γρήγορα την διαδέχεται αμφιβολία και απογοήτευση.

Όσο ζούμε, ας χαρούμε την κοινωνία της ύπαρξής μας με τους άλλους. Η ζωή, άλλωστε, του καθενός μας έχει νόημα μόνον μέσα από τον καθρέπτη της ύπαρξης όλων των υπολοίπων. Ζούμε μαζί με τους άλλους, μέσα από τους άλλους, και εν τέλει ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.

ΥΓ.: Να μην θεωρηθούν ... ηθικοπλαστικό κήρυγμα τα παραπάνω, και μάλιστα από "αναβαπτισμένο". Έχω και εγώ, όπως όλοι μας, τις μαύρες μου για το "unhappy end" της ζωής, αλλά δεν βαριέστε, ευθυμήστε λίγο, θάνατος είναι θα περάσει! (στο πνεύμα του Αρκάς)
Ίσως θά 'πρεπε να βρεθούμε κάποια στιγμή, να εκτροχιαστούμε και λίγο πίνοντας εις υγείαν του μοναδικού δώρου που μας χαρίστηκε, έστω και με ημερομηνία λήξεως. Δώρου διπλού, της ζωής και της κοινωνίας.

Nikos Dimou είπε...

Ειρήνη ευχαριστώ - η ιστορία σου με συγκίνησε πολύ.

Τελικά η καλύτερη θεραπεία όταν είσαι μελαγχολικός είναι να ακούσεις τον πόνο του άλλου.

Ναυαγός είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Aphrodite είπε...

@eirini,

Δυστυχώς είναι τόσο κοινό αυτό που σου συνέβη, που δεν θα το πιστέψεις. Δεν το ξέρουμε, γιατί πολλές κοπέλλες δεν το λένε (πόνος, ντροπή, ενοχές, τοίχος μην πληγωθούν χειρότερα) αλλά αν ρωτήσεις γυναικολόγους, συμβαίνει πριν από πετυχημένες εγκυμοσύνες, ενδιάμεσα κι ακόμη και μετά. Βεβαρυμένα όλα. Τα ξέρεις.

Τώρα το μόνο που θα ήθελα να σου πω είναι δυό λόγια που με κράτησαν εμένα στην αντίστοιχη φάση, το γκρέμισμα των πάντων, όλα όχι να μοιάζουν, αλλά να είναι μάταια... Κι όμως να πρέπει ν'αντέξω, να ξαναδοκιμάσω.

Μια πολύ φίλη μου με δυστυχώς χειρότερο ιστορικό, μου είπε "Το βασικό είναι ότι τουλάχιστον συνέλαβες, και δες το σαν μια δοκιμή πριν να το πετύχεις". Σιγά μην το έβλεπα και σαν test-drive! Και η νοσοκόμα στην ανάνηψη μετά το χειρουργείο "Μην κλαις, την επόμενη φορά θα έρθεις εδώ για να γεννήσεις!". Μωρ'τι μας λες, άσε με στον πόνο μου...

Ε, με αυτές τις δυό κουβέντες πορεύτηκα, σχεδόν αγνοώντας όλα όσα μου έλεγαν οι άνθρωποί μου. Αυτές με κράτησαν. Τις άγρυπνες νύχτες που έκλαιγα χωρίς τελειωμό, που αισθανόμουν η πιο άχρηστη γυναίκα επί της Γης, που έλεγα δεν θα τα καταφέρω ποτέ μου και δεν ήθελα να με ξανακουμπήσει άνθρωπος, όχι να ξαναδοκιμάσω, αυτές κλωθογύριζα και στηρίχτηκα. Λίγο αργότερα, δεν συνήρθα ακριβώς, απλώς ξεχάστηκα, είπα ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει, και αφέθηκα λίγο. The rest is history.

Στις μεταφέρω λοιπόν ελπίζοντας να σε στηρίξουν κι εσένα λίγο αυτό το κρίσιμο διάστημα. Δεν είσαι μόνη σου!

Και να προσθέσω και κάτι δικό μου? You're on the go! Ηδη!

Ισως το βασικότερο όλων...

Με ειλικρινή συμπαράσταση κι ευχές να έρθουν όλα κατ'ευχήν!
:)

Stavros Katsaris είπε...

Ναι ναι η τεχνολογία αποξενώνει!!!!


Ειρήνη πραγματικά πολύ συγκινητική η ιστορία σου!
Ξέχασα οτι σήμερα βρήκα το γραφείο μου σκορπισμένο, την αγαπημένη μου φωτογραφική μηχανή μαζί με τα υπόλοιπα άφαντη κλπ. κλπ.
Υγεία.
Το πιο πολύτιμο αγαθό!

paragrafos είπε...

@ Eirini


Πολλά-πολλά φιλιά, Ειρήνη!!!



Με συγκίνηση και αγάπη

Παράγραφος

proinos είπε...

Eirini

Το χαμόγελό σου, εγγύηση για καλύτερες μέρες.
Δεν θα αργήσουν να έρθουν.
Οικογενειακά και επαγγελματικά.

paragrafos είπε...

Ηταν ήδη επτά μηνών το μωρο,όταν μία θεία μου έσπευσε να μου τηλεφωνήσει πως η μανούλα έχει καρκίνο και το πολυ σε τρεις μήνες θα πεθάνει (έζησε ακόμα δυο χρόνια).

Η μανούλα, συνωμοτώντας με τον αγαπημένο, προσπάθησαν να το κρύψουν μέχρι τη γέννα, με τη σκέψη ότι δεν θα άλλαζε η κατάσταση, αν περνουσαν δύο μήνες σιωπής. Η μανούλα, είχε σκεφτεί μάλιστα, να πάει στην Αγγλια για χημειοθεραπεία, οπότε θα έφευγε για μένα ανώδυνο το δίμηνο...

Από τη μέρα που το έμαθα η εγκυμοσύνη εξελίχτηκε σε εφιάλτη: εκλαιγα μέρα νύχτα, χωρίς να το θέλω, κι ένιωθα μέσα μου να κλαίει και το μωρό...

Ο γιατρός στην Αμερική απέκλεισε το ενδεχόμενο να υπέστη βλάβη το παιδί εξαιτίας εκείνης της ταλαιπωρίας.

Ισως για να με απαλλάξει από τις ενοχές, από τις οποίες, φυσικά, δεν έχω απαλλαγεί. Απλως με έπεισε ο αγαπημένος ότι δεν έχει νόημα να κοιτάμε πίσω, ενόσω έχουμε τόσο δρομο ακόμα μπροστά μας, και μάλιστα ακανθώδη.

Με αγάπη

Παράγραφος

Dion.M. είπε...

Univers-Ειρήνη,

Τα σχόλιά σας αξίζουν ολόκληρο ποστ.

Είναι αγώνας η ζωή.
Και αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον.
Οταν βιώνουμε τον αγώνα, δεν το απολαμβάνουμε πάντα...
Μετά όμως, τους αγώνες μας θυμόμαστε περισσότερο...

...Γιατί οι αγώνες δίνουν τις μεγαλύτερς συγκινήσεις!

Τουλάχιστον να έχουμε αγώνες στο ενεργητικό μας...και ας μην έχουν πάντα την καλύτερη έκβαση...
Ο αγώνας μετράει...

Nikos Dimou είπε...

Καμία συγγνώμη δεν δέχομαι Ειρήνη.

Αυτή είναι η καλύτερη χρήση του χώρου μου.

Όπως τον χρησιμοποιώ εγώ για να εκτονώνομαι με φωτογραφίες και λόγους...

...να τον χρησιμοποιείτε κι εσείς με τον ίδιο τρόπο.

Αυτό μας φέρνει πιο κοντά - και το blog δικαιώνεται.

Η θαλπωρή και η ανθρωπιά εμένα μου έδιωξαν την μελαγχολία.

Μπορείτε να δείτε τις γάτες του post με άλλα μάτια.

Nikos Dimou είπε...

This blog is about sharing...

Sarah είπε...

Ειρηνη σιδερενια!


Μια που εφυγε λοιπον η μελαγχολία, και μια που το θεμα αρχικα ειναι η ερμη η ηλικια, να σας θυμησω τι ειχε πει η Κοκο Σανελ.
"Μια γυναικα εχει την πάντα την ηλικια που της αξιζει."

Και για τους ανδρες ισχυει... το μονο σιγουρο.

Ανώνυμος είπε...

Ειρήνη, Παράγραφε,
να ξέρετε ότι έχετε τις σκέψεις μου κ κάποιον να διαβάσει πάντα αυτά που θέλετε να μοιραστείτε.

Το μόνο που μπορώ να πω, κλισέ κ ανούσιο ίσως, είναι αισιοδοξία για το μέλλον. Ο καλός ο καπετάνιος…κ εσείς είστε οι καλύτεροι!

paragrafos είπε...

Καλη μου Ειρήνη,

Προσωπικά αισθάνομαι πολυ τυχερη και περήφανη που έμαθα να εκφράζομαι ελεύθερα, εδώ μέσα, στον μπλόγκ του αγαπημένου ΝικόΔημου, χάρη στο ΝικόΔημο.

Οι πληγές δεν έφυγαν, βέβαια. Ο ΝικόΔημος όμως με έμαθε να τις κοιτάζω στα ματια δίχως να φοβάμαι πολυ.

Και αυτό είναι το σημαντικότερο βήμα που έκανα στη ζωή μου.

Μέγας Δάσκαλος, με δέλτα κεφαλαίο, ο ΝΔ.


Σας φιλώ

καλη σας νύχτα

με συγκίνηση και αγάπη

Α.

Nikos Dimou είπε...

Ποτέ δεν φανταζόμουν, όταν άρχισε αυτή η μέρα πως θα τέλειωνε έτσι.

Μπορεί να μην άλλαξε τίποτα στα πράγματα - άλλαξε όμως στον τρόπο που τα βλέπουμε.

"Ου ταράσσει ημάς τα πράγματα, αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα" έλεγαν οι αρχαίοι Στωικοί.

Λέτε πόσα σας δίνει το blog - εμένα να δείτε, που έχει αλλάξει την ζωή μου!

christoforos είπε...

Nikos Dimou said...

This blog is about sharing...

10 Φεβ 2007 11:38:00 μμ

Ναι, αλλά και μπλογκ των γυναικών. Βούρκωσα με τις καταθέσεις ψυχής, με έπιασε βουλιμία και στο ψυγείο έχω μόνο τυρί - α, και τη γατοτροφή που πήρα χτες από το σούπερ μάρκετ.

Nikos Dimou είπε...

Σόρυ Chris αλλά η πρώτη εξομολόγηση ήταν η δική μου... στο ποστ... και υπήρξαν και άλλες.

Στο τέλος βέβαια οι γυναίκες σάρωσαν.

Ανώνυμος είπε...

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

ΣΤΗ ΡΟΔΙΝΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ

Σελήνη μεγαλούτσικη απόψε.
Γοερά ήσυχος αισθάνομαι
να θροΐζουν ελευθερίες.
Πολύφωτο της μοναξιάς το ελάφι
στα βελούδινα τρεξίματα.
Ο θάνατος είναι ο φόβος
δεν είναι θάνατος.
Τα δέντρα συνοψίζονται σ’ ένα πλατύ ασήμισμα.
Λυπηρά γεγονότα –
η τεμπέλικη φύση...
Ο χρόνος έχει πια σκουληκιάσει
κάθε πρωί τα κοκόρια φτύνουν την ψίχα του.
Πάλι θα μας κεράσει τα αιωνόβια
δευτερόλεπτα σε όλες τις ποικιλίες
το δίκιο και το άδικο περιττά και τα δύο
την όρνιθα περιχυμένη απ’ τον ήλιο στην αυλή της.
Τα χάχανα των ουρανών ακούγονται ψηλά.
Στο χώμα η δενδρογαλιά σαν κερασόκλαδο.
Πόσες φορές αλλάζει η θάλασσα
ως θα καρπίσει λάμψη ο ορίζοντας τον όρθρο
και θα γιομίσει τέτοια χρώματα η δύση
καταπίνοντας με τις ώρες...
Το ξέρω μαζί με τα φυτά:
κ’ ένα ζωύφι μαχαιρώνει.
κ’ η ωραία πεταλούδα στα καθίσματά της.
Όμως υπάρχει ο περίτρομος αθώος
καίγεται στην κρύα φλόγα των απελπισμών.
Αθόρυβα στρέφει τα πόμολα
τον ύπνο των άλλων ακούει.
και την αθρόα λάμψη βλέπει
την πλεγμένη γύρω του
να πέφτει λέπι-λέπι.
Δεν έχει όλο το δικαίωμα ο ήλιος –
αλίμονο.
Γάβγισμα των σκυλιών τη νύχτα...
Κι αν ακόμη
δεν ξέρεις που βρίσκεσαι
σου δίνει την αίσθηση του ανοιχτού χώρου.
Κάτσε να θυμηθούμε
πιες το καφεδάκι.
Ο τρομαγμένος τάρανδος
όσο τον κυνηγούν οι λύκοι
απέχει απ’ τη λύτρωση
μάρτυρες τα δέντρα.
Χαμένος κόπος ανύπαρκτος ακολουθεί
το χιόνι και η ευκολία του έαρος.
Εκείνος που σεβάστηκε τα πράγματα
θυμήθηκε χωρίς τη μνήμη
και βρήκε άδειο το νερό πίσω απ’ τα κυλίσματα.
Ήτανε πάντα κάποιος ολέθριος για τα λουλούδια.
Έβλεπε πάντα πως η θάλασσα είναι άρρωστη.
Πρωί-πρωί στο στήθο του ένας κίτρινος ποντικός
λαχάνιαζε φουσκώνοντας δώθε-κείθε το πουκάμισό του.
Το βράδυ-βράδυ έμπαινε στην κάμαρά του
η βρεφική ηλικία ολομόναχη και του μιλούσε
με τη μεγάλη μάσκα του αγίου Αυγουστίνου
και το βιβλίο των Μαγισσών αιωρούμενο
που κάποτε το γραψε μια νεκρή δακτυλογράφος.
Έτσι λοιπόν χαζεύοντας
αιώνες κ’ αιώνες τώρα
τον πόνο του στη διάρκεια των ωρών
όπως ακούμε το δελτίο ειδήσεων
ετοιμαζότανε για τη σφαγή του.
Παραμονή τυχαία βρέθηκε στο κουκλοθέατρο
και γέλασε με την καρδιά του όταν
πέφτοντας από λαμπρό σπαθί
το κεφαλάκι της πιο έξαλλης μαριονέτας
απόμεινε στον αέρα ορθή η κόκκινη σκούφια της.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Δεν πιστεύω αυτά που διαβάζω στο blog!

Χαίρομαι που όλοι νοιώθουν καλύτερα στο τέλος, μια παρέα είμαστε όλοι βρε παιδια!

Antvol, μην αρπάζεσαι, αστιευόμουνα. Είδα το blog σου και μου άρεσε πολύ. Δυστυχώς αυτά που λες είναι πολύ αληθινά για να γίνουν αποδεκτά

antvol είπε...

@ antonios liolos

Αντώνη δεν αρπάζομαι, μην ανησυχείς. Εξάλλου, εκφράζεσαι πάντα τόσο ευγενικά, και να 'θελε κανείς δύσκολα θα θύμωνε μαζί σου.

Για τα καλά σου λόγια που γράφεις για το μικρό μου blog, σ' ευχαριστώ πολύ.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Οι καλοί συνάνθρωποι εύχομαι κάποτε να τα έχουν όλα κοινά, χαρές και λύπες, να τα ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ μεταξύ τους και να μην σκέφτονται, αυτές οι λύπες δικές μου, αυτές οι χαρές μόνο δικές σου
ή
αυτές οι χαρές δικές μου κι αυτές οι λύπες μόνο δικές σου.


Eirini σας εύχομαι την επόμενη φορά η εγκυμοσύνη σας να είναι επιτυχής και δίδυμη.
Ο Θεός να σας ευλογήσει και να σας δώσει διπλή χαρά.

Κάνατε την σωστή εκλογή μεταξύ καριέρας και μητρότητας.
Πόσες άλλες υποψήφιες νεαρές μητέρες όμως έχουν φτάσει στην απελπισία της αμαρτίας μιας η πολλαπλών έκτρώσεων με παντελή αδυναμία να κάνουν πια παιδιά;

Να μιλάμε για μελαγχολία σε τέτοιες περιπτώσεις και κατάθλιψη;
Νεανικές ανθρωποκτονίες εξ αγνοίας που πληρώνονται μια ολόκληρη ζωή!

Ανώνυμος είπε...

One's man self-pity is another man's self-pity. Impressive mass reaction.

DimitrizZzZz είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
DimitrizZzZz είπε...

Είναι θλιβερή η κατάσταση σας, και σας διαβάζω μόνο και μόνο για να νιώσω καλύτερα. Οτι δεν είμαι τόσο χάλια όσο εσείς.
Γράφει τον πόνο της μία κακομοίρα και μουσκεύετε το πληκτρολόγιο σας με δάκρυα.
Δεν πάτε σε κανά reality show λέω γω.

Somebody961 είπε...

ΝΔ said: "Λέτε πόσα σας δίνει το blog - εμένα να δείτε, που έχει αλλάξει την ζωή μου!"

Είσαι η ζωή!
Και η ζωή δεν θέλει πολύ να αλλάξει. Δεν θα 'ταν τέτοια αλλιώς.
Δυστυχώς/ευτυχώς, είναι ο ορισμός της.
Διαρκής αλλαγή.
Να περιλαμβάνει και την τελευταία φωτογραφία.
Να το κάνουμε ευτυχώς; Τι λες;
Το κάνεις ήδη.
Την μεταλαμπαδεύεις σε όλους εμάς.
Δίνεις ότι έζησες και σκέφτεσαι, και βγαίνουμε πλουσιότεροι.
Κέρδος σου, η αλλαγή σου..
Κέρδος μας; Η με τη σειρά μας προσφορά.

Και η ζωή συνεχίζεται...
Δεν είναι λίγο..

Anastassios είπε...

Προς ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ....Ντουπ!(μυγοσκοτώστρα):

Εδώ μέσα υπάρχει ανθρωπιά -εσύ είσαι η εξαίρεση που την επιβεβαιώνει.

Πόσο γελοίος άραγε να 'σαι που περμένεις να πάνε χαράματα για να πεις τη μαλακία σου;

Nikos Dimou είπε...

Καλημέρα!

Το blog μας έφτασε ως το Μεξικό!

Πήρα γράμμα από το Zihuatanejo - από τον Andy!

Μου γράφει:

το blog μας γίνεται από καλύτερο, ακόμα καλύτερο.

Εξαιρετικοί νέοι σχολιαστές, κεφάτοι παλιοί κι εσύ δίνεις ρέστα σε φώτοζ, ποστς και ειδικά σήμερα και σε σχόλια.

Δεκάδες σχόλια με έβαλαν στον πειρασμό να σχολιάσω (και στο d2 και στο satanaki), πόσο θ’ αντέξω;

Να ’σαι πάντα καλά,
andy

Nikos Dimou είπε...

Να μην αντέξεις Andy - να μην αντέξεις!

αφού έχει και το Zihua- πως το λένε, Internet Cafe.

Άσε το sombrero και το poncho, κατέβασε μία tequila με τις tortillas σου (είδατε couleur locale - cool) και ρίξε κανένα σχόλιο.

Αν φοβάσαι το FBI άλλαξε ID.

Εμείς σε περιμένουμε.

Yannis H είπε...

Παράδοξο

Ενώ το post ξεκίνησε από μια ανθρώπινη (αλλά γραμμένη από άντρα) κατάθλίψη για το γήρας και το απευκταίο τέλος, οι γυναίκες το ισορρόπησαν μιλώντας για τη δίψα τους να φέρουν νέα ζωή.

Univers είπε...

Οι γυναίκες είναι φτιαγμένες από χώμα.

Ατενίζουν με συγκατάβαση τον άνδρα - ουρανό να στέκεται από πάνω τους και όταν εκτροχιάζεται σε ατέρμονες αναζητήσεις του απέραντου - άγνωστου - ανείπωτου, είναι εκεί από κάτω του για να του θυμίσουν γλυκά, ξανά και ξανά, ότι τα μεγάλα θαύματα βρίσκονται όχι μόνον εκεί πάνω που ψάχνει, σηκώνοντας το βλέμμα του, αλλά και πολύ κοντά, προσιτά στο άγγιγμα.

Η κοιλιά της γυναίκας - γης περιμένει την βροχή του άνδρα - ουρανού για να καρπίσει και να δώσει γέννηση σε ένα Θαύμα/Πρόσωπο - περίληψη, συμπύκνωση και μετουσίωση του Απρόσωπου Αρρήτου που διατρέχει και διαπερνά το σύμπαν από άκρου εις άκρον.

Άλλο ένα δώρο, λοιπόν, τρίτο μετά την ζωή και την κοινωνία, για τον άνθρωπο: Να δημιουργεί ο ίδιος ζωή.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα. Τι ωραίο πρωινό. Με σοκολάτες κ εφημερίδες.

Ο Dimitriz δεν είναι ο άνεργος τριαντάχρονος που εμφανίζεται στο πλατύ κοινό. Είναι μια παλιά φιλεναδίτσα του Γάτου που την παράτησε άσπλαχνα σε μια ρεματιά στα Κιούρκα, αφού την διακόρευσε πρώτα κ από τότε τον κυνηγάει με απειλές κ φριχτά νιαουρίσματα(zzzzzzz)

Takis Alevantis είπε...

Καλημέρα! Φαίνεται πως η διαθεση βελτιώθηκε. Ειρήνη περαστικά και καλή δύναμη. Today is the first day of the rest of your life!

Απορία: πως είναι δυνατό άνθρωποι που βρίζουν τον ΝΔ στα ιστολόγιά τους αλλά και τους σχολιαστές με κάθε ευκαιρία, νάρχονται τάχα μου ως φίλοι να δίνουν συμβουλές και να αφιερώνουν ποιήματα;

Ανώνυμος είπε...

Έχω να πω δύο πράγματα:

Πρώτον, ξύπνησα με ένα απίστευτο hangover (γεννέθλιο παρτυ κλπ...) και λέω...να διαβάσω τον Νίκο Δ. για να απασχολήσω το μυαλό μου ωστε να μην σκέφτεται πως μεγαλώνω κλπ...κλπ...
Ό,τι πρέπει ήταν το σημερινό ποστ....κατάθλιψη basically....

Α, και το δεύτερον...
εγώ μιλάω αλλά κανείς δεν με ακούει...από το Μεξικό ξαναείχατε ανταπόκρισιν....κ. Νίκο....αλλά τώρα που μεγάλωσα κανείς δεν με προσέχει πια....Ο Αντυ είναι μάλλον πιο ωραίος...

;-)

Μαρω_Κ είπε...

Kαλημέρα.
Από χθες διαβάζω τα σχόλια και ήθελα να γράψω κιεγώ και να πω στον Νίκο Δημου να μην το βάζει κάτω.
Δεν το έκανα.
Σήμερα το πρωί χτύπησε το τηλέφωνο στις 7:30.
Η Σ. μου είπε με φωνή που μόλις έβγαινε "Εφυγε η Καίτη".
Η φίλη μας η Καίτη, στα 41 της.
Απο εκείνη την στιγμή και μετά ο φόβος με παρέλυσε.
Συγνώμη για το μαύρο του μηνύματος.
Αλλά το να μοιράζεσαι μετριάζει τον φόβο.
Γατούλη, μπορεί να είναι κοινότοπο, όμως η ζωή είναι πολύ όμορφη για να μην της το αναγνωρίζουμε.

proinos είπε...

@ Takis Alevantis said:
"Απορία: πως είναι δυνατό άνθρωποι που βρίζουν τον ΝΔ στα ιστολόγιά τους αλλά και τους σχολιαστές με κάθε ευκαιρία, νάρχονται τάχα μου ως φίλοι να δίνουν συμβουλές και να αφιερώνουν ποιήματα;"

Αυτό είναι το blogging
και ίσως γιαυτό και μας αρέσει.
Ευτυχώς, γύρω μας, κάποια πράγματα αλλάζουν και κάποια μένουν σταθερά.
Το ενδιαφέρον είναι ότι δεν ξέρουμε ποιά!!

Nikos Dimou είπε...

Η ζωή είναι όμορφη, απαίσια, τρυφερή, απάνθρωπη, λαμπερή, σκληρή, άδικη, πλούσια, συναρπαστική, φτωχή, βαρετή, ηλίθια, απρόοπτη, άτιμη, τρελή, υπέροχη...

...συνεχίστε. Όλα τα επιθετα ταιριάζουν.

Anastassios είπε...

Αύριο ελπίζω σε πιο ευδιάθετο μουντ.

Είναι που είναι χειμώνας(όσο είναι), χρειάζομαστε ανεβαστικά ποστς.

Εγώ ζω από περιέργεια πια -να δω τι άλλο θα μου ξημερώσει...

antvol είπε...

Nikos Dimou said...
Η ζωή είναι όμορφη, απαίσια, τρυφερή, κλπ
---

Όπως λέει κι ο Πεσσόα: "Κουράζει τόσο το να ζεις! Αν υπήρχε άλλος τρόπος ζωής!..."

Ναυαγός είπε...

Ελπίζοντας να μη θεωρηθεί το κείμενο μου ασεβές προς όλες τις σοβαρές καταθέσεις ψυχής χτες και σήμερα, να προσπαθήσω κάπως να αλαφρύνω το κλίμα κατά δυο - τρία κιλά:

Η μελαγχολία είναι μια γριά, αλλά πάμπλουτη ιδιοκτήτρια πορνείου. Σ' αυτήν συνήθως καταφεύγουν όσοι για κάποιο λόγο έχουν καιρό να ερωτοτροπήσουν.

Και τους μοιράζει η παλιόγρια, στις αγαπημένες της πόρνες: στην ποίηση, την κατάθλιψη, την αυτοκτονία. Αυτή η πόρνη η τελευταία πρέπει να την φανταστούμε σε παρουσιαστικό σαν τη Μάργκαρετ Θάτσερ (για να μη χρησιμοποιήσουμε εγχώρια παραδείγματα).

Μοναδικός εχθρός της μελαγχολίας είναι το χιούμορ, γιατί την κάνει να φαίνεται πολύ γελοία, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να ψάχνουν άλλους τρόπους να νιώσουν καλά, όπως για παράδειγμα το να ξαναερωτοτροπήσουν.

Ανώνυμος είπε...

Μην την ψάχνετε παιδιά...η
ΖΩΗ είναι ΤΡΕΛΗ!

Εγω τον Ν.D. τον αγαπάω πιο πολύ όταν είναι θλιμμένος...

Ανώνυμος είπε...

"Καταθέσεις ψυχής" λένε στις συνεντεύξεις πως κάνουν από τους πλέον πονεμένους οι νεοέλληνες ηθοποιοί. Το πρόβλημα τους είναι που δεν έχουν αποφασίσει να γίνουν ηθοποιοί και παραπονιούνται. Ή σκέψου να επιθυμήσεις να κάνεις θέατρο και να απευθυνθείς στις σχολές και στα ιδρύματα τους. Να μαθαίνεις μυθολογία: αν ήταν καλός δημαγωγός ο καθηγητής που έγινε πρωθυπουργός και εραστής ή ότι η Μελίνα Μερκούρη ήταν ηθοποιός έγινε υπουργός "άρα η Τέχνη ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να αντανακλά σαν τον καθρέφτη μα σαν φακός να μεγεθύνει", όλη τη χαμέρπεια, τη φήμη για τη ζωή που τη συλλογούνται οι ανίκανοι και τη ζουν οι τηλεθεατές και διδάσκαλοι τηλεθεατών μαθητές τους.

gerasimos74 είπε...

nikosdmou said:
"Η ζωή είναι όμορφη, απαίσια, τρυφερή, απάνθρωπη, λαμπερή, σκληρή, άδικη, πλούσια, συναρπαστική, φτωχή, βαρετή, ηλίθια, απρόοπτη, άτιμη, τρελή, υπέροχη..."

---------------------------

Το σπουδαίο με τον κ. Δήμου, είναι ότι προφανώς, φράφει αυτά τα έξοχα ποιήματα, έτσι, απλά, όπως εμείς θα σημειώναμε στη λίστα του Super Market, την επόμενη αγορά μας.

flying smurf είπε...

Καλημέρα και από τη Nantes. Ο καιρός εδώ ταιριάζει απόλυτα με τα posts...

Nikos Dimou είπε...

flying smurf said...
Καλημέρα και από τη Nantes. Ο καιρός εδώ ταιριάζει απόλυτα με τα posts...

---------------

Μου θύμισες την Barbara: "Il pleut sur Nantes... donne moi ta main".

Αλλα κι εδώ τώρα βρέχει ακατάπαυστα.

polyanna είπε...

Αλβανία
http://www.adoptionworx.com/

Ρωσία
http://www.adoptionhorizons.com/
http://www.chocadoption.com/

Κίνα
http://www.familyoutreach.com/

Βουλγαρία-Λιθουανία
http://www.lovingheartadoptions.com/

Εθιοπία
http://www.kids-link.ca

ΑΪτή
http://www.missionoftears.com/

Εκουαδόρ
www.stanneadoption.org

Ταυλάνδη-Κορέα-Κίνα
http://www.childrensbridge.com/
---

Αντζελίνα Τζολύ:

υιοθετησε 2, γεννησε 1

!!!!

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Αγαπητέ κ. Δήμου μήπως να σβήνατε κανα σχόλιο;

Με ενοχλεί μέσα σε τόσο ωραία ατμόσφαιρα να μας τσιμπάν τα κουνούπια.

Είπαμε, δημοκρατικό blog έχετε, όλοι χωράν αλλά κάπου να ευχαριστηθούμε την παρέα μας χωρίς τα γκρινιάρικα παιδιά, αυτά αφήστε τα να παίζουν έξω

Eleni63 είπε...

Δημιουργικότητα γάτου θα ονόμαζα τη θλίψη που ακολουθεί τις εικόνες τόσο τρυφερά. Το ποστ δείχνει ιδιαίτερα χαριτωμένο και ποιητικό. Οσο κανείς δημιουργεί και κάνει φασαρία με την ύπαρξή του νομίζω ότι τα λόγια τα άλλα περιτεύουν. Ωραία και η συζήτηση.
Αλλά καθώς όλοι μοιάζετε να αγαπάτε τους γάτους θα επισημάνω ότι δεν τους πολυσυμμερίζεστε.
Γιατί οι γάτοι με ένα μοναδικό δικό τους τρόπο βρίσκουν πάντα νόημα στη ζωή. Ακόμη και όταν κοιμούνται στον ήλιο ή κυνηγούν τη σκιά τους.
Σε αντίθεση με τους σκύλους που μελαγχολούν γιατί δεν αντέχουν τη μοναξιά και την εγκατάλειψη. Ακόμη και αν είναι για ένα απόγευμα.

Nikos Dimou είπε...

Antonios Liolios said...
Αγαπητέ κ. Δήμου μήπως να σβήνατε κανα σχόλιο;

------------------------

Είπα να μην πάρω πάλι την μεγάλη ψαλίδα - μιά και τα επίμαχα σχόλια δεν βρίζουν συγκεριμένα άτομα (εγώ έχω πάθει ανοσία...).

Aphrodite είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Aphrodite είπε...

@rallou,

Χρόνια Πολλά κι από μας!!! Ο αυτομολήσας κατάδικος σίγουρα σε προσέχει, αλλά όχι τόσο όσο εμείς... Πάνω τους βρε! Να μας ζήσεις!

@maro_k,

Είναι από αυτά που σηκώνουμε τα χέρια ψηλά, δεν ξέρεις τι να πεις... Ετσι όπως τα 40 είναι τα καινούρια 30, η απώλεια είναι ακόμη τραγικότερη... Υπομονή και κουράγιο, τι άλλο...

@eirini,

Εύχομαι να αισθάνεσαι καλύτερα κάπως. Αν μη τι άλλο είμαστε τυχερές που έχουμε μια ιατρική να μας φροντίζει, ενώ παλιότερα μπορεί να μην τα καταφέρναμε... Οπότε ξεκουράσου και όλα θα πάνε καλά! Οπως εσύ δεν μιλάς με άνθρωπο τώρα, έτσι κι εγώ, και μάλιστα δεν θα φανταζόμουνα ποτέ ότι θα ερχόταν η ώρα να το πω ανοιχτά. Απίστευτο μου φαίνεται! Πάντως είπαμε, welcome to motherhood! Εχει και τις ανηφόρες της πριν την ισιάδα...

Τι να πω, με τρεις φίλες συνοψίσαμε τα πάντα, ζωή, θάνατο, άτιμη κατραπακιά, αλλά νομίζω πως μια και όλα είναι κυκλικά, πάλι στη ζωή θα καταλήξουμε - eirini, θα δεις!
:)))

Μη νομίζετε οι άντρες ότι δεν έχουμε τα υπαρξιακά μας, τα γηρατειά φυσικά και μας βαραίνουν όλες μας, αλλά αναγκαστικά η προσοχή μας στρέφεται στο πώς κοινωνείς ζωή μέσα στο ίδιο σου το σώμα, και πώς μετά μεταλαμπαδεύεις όλο σου το είναι να σταθεί στα πόδια της...

ΥΓ1- ναυαγέ, u rock!!!

ΥΓ2- univers, βρε καρντιά μου από χώμα? Πες από Γη ή κάτι τέτοιο, παρ'όλο που η έννοια της "γείωσης" και ισορροπίας του πετάγματος και του να βοηθάς στο να πατάει κάποιος σταθερά, περνάει από την οθόνη θαύμα, ακούγεται τόσο flat το χώμα...!

ΥΓ3- Λοιπόν, θα κοιτάξω να το ευθυμήσωμεν ολίγον κι εγώ σε λίγο, μη μουρτζουφλιάσουμε κι άλλο!!!

DimitrizZzZz είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάλι ήξερα, ζουζού, πως έτσι λεκτικά ξεδίνουν στο δημοτικό, από γυμνάσιο και μετά τα αγοράκια βρίσκουν άλλους τρόπους.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Οι απορίες που βρίσκουν απάντηση χωρίς πολύπλευρη και σχολαστική έρευνα καταντούν στο επίπεδο του απλού κουτσομπολιού.
Δεν έχουν εκπαιδευτική αξία.
Μπενάκης-Βγενάκης που έλεγε η γιαγιά μου.

Οι άνθρωποι όπως και οι ελέφαντες αφιερώνουν ένα μεγάλο μέρος του εγκέφαλου τους στην ιστορική μνήμη πολλών γενιών γιατί έχει τεράστια σημασία στην επιβίωση του είδους.

Ένα άλλο σημαντικότερο πρόβλημα σήμερα στην διαίωνιση του ανθρώπινου είδους είναι οι αμβλώσεις των ανθρώπινων εμβρύων.

Αυτή η ανθρώπινη καταστροφή, μαζί με την μόλλυνση του περιβάλλοντος και τις επιδημίες είναι απειλές διαιώνισης της ανθρωπότητας.

Μια και όλη η ανθρωπότητα είναι μεγάλος στόχος για τον καθένα μας ας αρχίσουμε απο μικρότερα επιτεύγματα και επιτυχίες πριν κλιμακώσουμε τις προσπάθειές μας μέχρι εκεί.

Τι πιο πολύτιμο απο την ανθρώπινη ζωή;
Υπάρχει πιο πολύτιμο που χρειάζεται προστασία που μπορούμε να προσφέρουμε τώρα, εδώ στην Ελλάδα και αμέσως;
Η επιβίωση ενός έμβρυου, η προστασία του απο μία δολοφονική έκτρωση.

Η επιβίωση ενός νεογέννητου απο γονείς που θα το ρίξουν στα σκουπίδια για να μην έχουν την ευθύνη ενός παιδιού.

Εκατοντάδες χιλιάδες έμβρυα και νεογέννητα δολοφονούνται μ'αυτό τον τρόπο κάθε χρόνο.

Τον ίδιο χρόνο χιλιάδες οικογένειες προσπαθούν να υιοθετήσουν με κάθε νόμιμο ή παράνομο τρόπο.
Ακόμα και εισαγόμενες έγκυες χρησιμοποιούνται για υιοθεσία την ίδια στιγμή που χιλιάδες έμβρυα λογχίζονται με χειρουργικά όργανα και ξύνονται σαν να είναι καρκινικοί όγκοι από τις μήτρες γυναικών που δεν γνωρίζουν ότι έχουν άλλες εκλογές.

Δεν είναι η ζωή μια σειρά απο εκλογές;
Παίρνεις καλύτερες αποφάσεις στην ζωή γνωρίζοντας, μελετὠντας τις διἀφορες εκλογές που παρουσιάζονται ή κρύβονται απο μπροστά σου.

Υπάρχει πιο δύσκολη απόφαση στην ζωή για μια
έγκυο απο το να σκοτώσει το παιδί της;

Υπάρχει πιο καταδικαστική γνώμη για ένα γιατρό, κοινωνική λειτουργό, κοινωνία που δεν προσφέρει εναλλακτικές λύσεις σε μια υποψήφια μητέρα;

Γιώργος Γούναρης είπε...

Καλησπέρα. Πρώτη φορά γράφω στο καινούριο blog.
Μου άρεσε πολύ σήμερα. Μια στιγμή μελαγχολιας -περίτεχνα εξομολογημένης όπως πάντα- συσπείρωσε τόσο κόσμο και απέδειξε ξανά την δίψα για επικοινωνία που διακατέχει όλους μας.
Ακόμα και αυτούς που , όπως ο ΖΖΖΖΖ, αποστασιοποιούνται τόσο έντονα. Ίσως αυτούς κατά μείζονα λόγο...

DimitrizZzZz είπε...

Πάντως κάποιος που ασχολείται με γάτες συνέχεια, και φτάνει η εμμονή του σε σημείο να κάνει Blog στο όνομα τους, σε συνδυασμό με την έλλειψη παιδιών, και όλες αυτές τις εστέτ απόψεις, δεν είναι και ο φανατικότερος άντρας.

akis είπε...

Εκανα μια βολτα και αληθεια ειναι πιο ζεστα εδω...
Δειγμα ωριμοτητας ο σεβασμος καθε αποψης που ειναι καλοπιστη και δεν προσβαλλει.
Ο ΖΖΖΖ ομως ξεπερνα τα ορια.
Σε λυπαμαι και μαθε,
αυτα που κρυβεις φαινονται....
Οτι δεν κοβεται με το χερι,κοβεται με ψαλιδι...

Zontas είπε...

Λίγη μελαγχολία είναι το κατάλληλο γιατρικό για τη φάση μου. Σκέφτομαι να κρεμάσω έξω απ' το γραφείο μου τη γνωστή επιγραφή: 'Η δουλειά μας κάνει ελεύθερους"...:-(

Η θλίψη είναι σωτήριο συναίσθημα γιατί σημαίνει το τέλος μιας αλήθειας αναμεμειγμένης με ψευδαισθήσεις. Είναι σωτήριο βέβαια όταν υπάρχει η ικανότητα για αγάπη γιατί τότε μπορεί να σημαίνει και την αποδοχή μιας αλήθειας που έχει λιγότερη ανάγκη από ψευδαισθήσεις.

Σας πεθύμησα, να περνάτε καλά.

resident είπε...

Φανατικός άντρας είναι αυτός που κρύβεται πίσω από την ανωνυμία του και βρίζει.

Nikos Dimou είπε...

zzzzzzzzzzzzzzz

άφησα ένα σχόλιό σου που διατυπώνεις τις αμφιβολίες σου για την ανδροπρέπειά μου - έτσι ώστε να το διαβάσουν όλοι και να μην χρειάζεται να επαναλαμβάνεσαι δέκα φορές(και να σβήνω).

DimitrizZzZz είπε...

Καλά έκανεσ, άλλωστε είναι η αλήθεια.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Αγαπητέ Dimitri5z γίνεστε πολύ βαρετός θα έλεγα τραγικά βερετός προσπαθώντας να προσβάλλετε κάποιον χωρίς την παραμικρή αίσθηση χιούμορ.

Μου θυμίζετε χταπόδι που χτυπιέται σκληρά σε πέτρα με τα πλοκάμια του να κινούνται χωρίς κανένα συντονισμό.
Όχι βεβαια στα βράχια της Πειραικής με θέα το όμορφο Αιγαίο αλλά στα μπλογκοβράχια του Google, γλιαααάχχ.
Για πόση ώρα μπορεί κάποιος να αντέξει κάποιος την βαριεστημάρα να βλέπει ένα χταπόδι να χτυπιέται σε πέτρα εκτός αν έχει την πρόθεση να το ρίξει στην κατσαρόλα και να το κόψει για μεζέ.

Leave my friend to live for another more meaningfull fight.

christoforos είπε...

Βρέχει καρέκλες...

akis είπε...

Ν.Δ.
Χρησιμοποιειστε λιγη γαλαζοπετρα,διωχνει μακρια τα ενοχλητικα χταποδια...
Τεμπελικο απογευμα.
Απολαμβανω την βροχη ακουγοντας JUNIOR BOYS-So this is goodbye.
Απιστευτο cd.Ακουστε το με την πρωτη ευκαιρια.
Mαζι με JOANNA NEWSOM,JOHANN JOHANNSON και BEIRUT θα με παει ως το βραδυ.
Ομορφα...

polyanna είπε...

Το σωστό να λέγεται said...

" Τι πιο πολύτιμο απο την ανθρώπινη ζωή;"

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

1) το νερό

2) η βλάστηση

3) η βιοποικιλότητα

πιο σημαντικά απο εμας

Aphrodite είπε...

Ο giant13 πάντως έγραψε στο blog του ένα πολύ συγκινητικό και περιεκτικό αφιέρωμα στον andy. Διαβάστε το εδώ. Πού θα μας πάει, με κάτι τέτοια τον βλέπω τον κατάδικο να ετοιμάζει απόδραση!

@chris,

"Βρέχει καρέκλες... "

Και τρόλλια δυστυχώς!

@zontas,

Βρε καλώς τον... Ενα σχόλιο και μας άφησε σέκους! Στα βιβλία σας γρήγορα! Ανεβάζουμε επίπεδο!

Αλλά πριν ανεβάσουμε, μια μικρή προσπάθεια:

"I have met a person who is writing a book on UFOs (Unidentified Flying Objects), and wants to have a chapter on UFO encounters by pets. If your pets have had such experiences, please contact me by private email, and I can get you in contact with the author."

"I hit a cat with a Zippo one time because it was considering going after a bird. The cat didn't know what it was. Does that count?"
:)

Αφιερωμένο στον Luke:

"Ηow did Darth Vader know what Luke was getting for Christmas?"
"Ηe felt his presents!"
:))

(ξέρω, καρεκλοπόδαρα και πολικό ψύχος μαζί!)

Καλησπέρα στην παρέα! Διαδικτυακό cocoa-party με τζάκι, if only I could invite you all!

ΥΓ- Καλή δουλειά και στον δικό μας ihafia, δουλεύει πυρετωδώς να είναι όλα έτοιμα για την έκθεση!

Ανώνυμος είπε...

The Lamp of our Youth will be utterly out, but we shall subsist on the smell of it.
R.K.

Nikos Dimou είπε...

aphrodite said...
Πού θα μας πάει, με κάτι τέτοια τον βλέπω τον κατάδικο να ετοιμάζει απόδραση!

--------------------------

Θεά, ο κατάδικος έχει ήδη αποδράσει - το θέμα είναι αν θα επιστρέψει...

Το σωστό να λέγεται είπε...

-> polyanna

Κανένα απ' αυτά δεν θα έχει σημασία για μας, το ανθρώπινο είδος, μετά την εξαφάνισή μας.

Οι περιβαντολογικοί οργανισμοί δεν θα είχαν την παραμικρή υποστήριξη αν πρόβαλλαν σαν κύριο σκοπό τους την διαίωνιση της βλάστησης χρησιμοποιώντας σαν μέσο την εξαφάνιση του ανθρώπου.

Η προστασία του περιβάλλοντος έχει ανθρωποκεντρικά κριτήρια και κεντρίσματα.
Σκοπός είναι η επιβίωση του ανθρωπίνου γένους και της βιοσφαίρας που μας χάρισε ο Θεός.
Ευτυχώς!


Let's not twist our priorities!

Aphrodite είπε...

@ΝΔ,

Η βροχή μούλιασε τα καλώδια και βρεθήκαμε off: "Θεά, ο κατάδικος έχει ήδη αποδράσει - το θέμα είναι αν θα επιστρέψει...". Αυτό εννοώ καλέ! Απέδρασε από τα της βλογόσφαιρας προς Μέχικο για τους λόγους του, καιρός να αποδράσει από εκεί που είναι προς τα δω για τους δικούς μας λόγους!

Αντίστροφη απόδραση, για να ισοφαρίσει, πώς λέμε δυό μισές στροφές δεξιά για νά'ρθεις στην ισάδα σου? Ε, έτσι...
:))

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Ο Δήμου gay; Χμμμμ, ενδιαφέρον...

Ας σταθούμε ένα λεπτό παρακαλώ εδώ γιατί βλέπουμε σε πλήρη εξέλιξη ένα φαινόμενο που προβληματίζομαι εάν είναι αποκλειστικά νεοελληνικό.

Ο Dimitrizzzzzzzzzz λοιπόν ασχολείται συνεχώς με τον οικοδεσπότη φτάνοντας να του προσφέρει φέρετρα και να αμφισβητεί τον ανδρισμό του πιστεύοντας ότι έτσι τον ενοχλεί.

Ο Dimitrizzzzzzzzzz έχει ένα δικό του blog και τον πέτυχα να κάνει σοβαρά σχόλια στο blog του Βενιζέλου.

Τι λοιπόν είναι αυτό που τον εξιτάρει στου Δήμου;

Πιστεύω τα εξής

1. Η ανωνυμία βεβαίως-βεβαίως. Σε πιθανή μελλοντική blogo-συνάντηση θάθελα πολύ νάναι παρόν, θα δείτε άνθρωπο που ούτε τον φανταζόσαστε. Trust me on that.

2. 15 minutes of fame. Βλέπετε πόσο εύκολο είναι να τα κερδίσεις; Δεν είναι μόνο ο Dimitrizzzzzzz που το κάνει, κι άλλοι εκλεκτοί προβοκάτορες εδώ μέσα την ίδια τακτική ακολουθούν:

α. Υποστηρίζεις μιά ακραία θέση
β. Χρησιμοποιείς επιθετικούς χαρακτηρισμούς
γ. Δείχνεις ανεπηρέαστος από τις αντιδράσεις και τις αντ-επιθέσεις.

Με λίγα λόγια εμφανίζεις στοιχεία από την αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας.

Και περνάς ζάχαρη: Για κάποιον λόγο οι ψυχοπαθητικοί γενούν το δέος και την συμμόρφωση. Το βλέπω εδώ μέσα πόσο αυτόματα τρέχουν πολλοί να συμφωνήσουν με οτιδήποτε ακραίο.

Οπότε ας μην ταρασσόμεθα αγαπητοί συν-bloggers από την zzzzzzz-συμπεριφορά όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε ψόφιοι να εγκαταλείψουμε ακόμα και τις ιδέες μας για μια κραυγή που εκφέρεται έντεχνα.

Παραπονούμαστε για τα reality show και το χαμηλό επίπεδο της TV και τα βγάζουμε πρώτα σε θεαματικότητα.

Έλεος

cangelo είπε...

το να γερνας είναι φυσικό επακόλουθο της γέννησης...
το να γερνάς και να αφήνεις δημιουργια ειναι ανθρωπινο θαυμα...

δεν χωράει λύπη σε θαύματα.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Και για το γήρας:

Φαίνεται ότι πλησιάζουμε στην εποχή που ο προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος ή απόπτωση θα διαλευκανθεί και ίσως όχι πολύ μακρυά από σήμερα θα μπορέσουμε να τον επηρεάσουμε

Ερώτηση προς τον κ. Δήμου:

Αν υποθέσουμε ότι η μέθοδος ήταν διαθέσιμη σήμερα θα δεχόσασταν να υποβληθείτε σε αυτήν; Γιατί;

Το σωστό να λέγεται είπε...

Στο θέμα των εκτρώσεων και
πόσες γίνονται στην Ελλάδα θα αναφέρω ωρισμένα στοιχεία απο ένα άρθρο
της Μαρίας Δημητριάδου
του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού.
www.unborn.gr

Υπολογίζεται ότι μεταξύ 100,000 και 200,000 έμβρυα δολοφονούνται κάθε χρόνο σε μια Ελλάδα με 106,000 γεννήσεις και 103,000 θανάτους.
Δηλαδή για κάθε γέννηση παιδιού έχουμε μέχρι και δύο αμβλώσεις.
Το ένα στα τέσσερα κορίτσια από 14 έως 17 ετών έχει κάνει άμβλωση.
Τα ιδιωτικά μαιευτήρια δεν δίνουν τον δυσανάλογα τεράστιο αριθμό τον εκτρώσεων που πραγματοποιούν κάθε χρόνο γιατί είναι big business και θα αντιμετώπιζαν την κατακραυγή του κόσμου με αποτέλεσμα την οικονομική καταστροφή τους.
Βέβαια το ίδιο οικονομικό συμφέρον και η παντελλής αδιαφορία του κράτους κάνει εύκολο την αποσιώπηση άλλων εναλλακτικών λύσεων απο την έκτρωση.
Επίσης γίνονται ψευδείς δηλώσεις για να καλυφθούν τα έξοδα της επέμβασης από τις ασφαλιστικές εταιρίες.
Οι πιθανοί κἰνδυνοι στην υγίεια του κοριτσιού και στην μελλοντική της ικανότητα να τεκνοποιήσει αποκρύπτονται.

Με το "χάπι της επόμενης μέρας", διακοσμητικός τίτλος για την "εξόντωση της επόμενης μέρας", έχουμε περίπου άλλες 50,000
χιλάδες "αναίμακτες" δολοφονίες. Χημικές όχι μηχανικές με οικονομικό ώφελος την φαρμακοβιομηχανία που τα εισάγει και κόστος στον άνθρωπο.

Είναι γεγονός ότι αρχίζουν τώρα να χρησιμοποιούνται αντί για προφυλακτικά χωρίς κανείς να γνωρίζει τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγίεια της γυναίκας.

Δεν είναι παράξενο ότι αυτοί που παράγουν και προωθούν τέτοιες μεθόδους αντισύλληψης δεν έχουν εφεύρει τίποτα που να πρέπει να πάρει ο άνδρας με ρίσκο στην υγεία του;

Παραδείγματος χάρη, αυτοσυγκράτηση και έλεγχος των ένστικτων.
Τουλάχιστον μια σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση με στόχο την ανδρική νεολαία αλλά και ενήλικες και τις ευθύνες τους.

Aphrodite είπε...

@christos,

Rrrespect! Πολύ ωραία το συνόψισες!

@antonios liolios,

"...Αν υποθέσουμε ότι η μέθοδος ήταν διαθέσιμη σήμερα θα δεχόσασταν να υποβληθείτε σε αυτήν;"

Μα τι ρωτάς? Εδώ μιλάμε για φαινόμενο, θα έχουμε ρετάρει εμείς κι ο Γάτος θα blog-άρει με τα παιδιά μας και χωρίς τίποτε από αυτά!!!

Α, και μια κι έχω την πετριά μου με το χιόνι (κι ουχί με την βροχή), δείτε κάτι φανταστικές φωτογραφίες δια χειρός elinor εδώ.

Πού είσαι καλή μου?!
:(((

Aphrodite είπε...

ΥΓ- κι ας εξηγήσει κάποιος στο τρόλλι ότι άλλο αποβολή κι άλλο έκτρωση, άλλο απόξεση για ιατρικούς λόγους κι άλλο ηθελημένη απόφαση, άλλο θρησκευτικο-ηθικο-φανατικά παραληρήματα κι άλλο ρεαλιστικά δεδομένα, έλεος!

Takis Alevantis είπε...

Αλήθεια το τρολ που διατηρεί ιστολόγιο με τίτλο «Η Δυστυχία να είσαι Δήμου», πόσα παιδιά έχει;

Nikos Dimou είπε...

Antonios Liolios said...
Ερώτηση προς τον κ. Δήμου:
Αν υποθέσουμε ότι η μέθοδος ήταν διαθέσιμη σήμερα θα δεχόσασταν να υποβληθείτε σε αυτήν; Γιατί;

-------------------------

Sorry ημίωρη διακοπή του ηλεκτρικού με έβγαλε έξω.

Χρειάζεται να ρωτάς αν και γιατί αγαπητέ Αντώνιε; Έχω έτοιμα προγράμματα για τα επόμενα 250 έτη...

Sarah είπε...

Εχθες ειδα ενα αυτοκινητο με ενα πολυ ενδιαφερον bumper sticker.
Εγραφε:

If the fetus you are trying to save is gay, would you fight for its rights?

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Nikos Dimou said

Χρειάζεται να ρωτάς αν και γιατί αγαπητέ Αντώνιε; Έχω έτοιμα προγράμματα για τα επόμενα 250 έτη...

Χαίρομαι που συνήλθατε από την μελαγχολία σας!

Μα τότε όλη αυτή η παγκόσμια φιλολογία περί της αναγκαιότητας του θανάτου, του κλείσιμου του "κύκλου", του "αρκετά εζησα θέλω πιά να ξεκουραστώ" που στηρίζονται κατά την γνώμη σας; (αν δεν είναι υποθυρεοειδιμός και έλλειψη Β12 φυσικά!) ;-))))

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Πανάσχημη ξέρεις τι λένε οι Εβραίοι της Αμερικής για το abotrion?

A fetus is a fetus until he graduates from medical school!

Nikos Dimou είπε...

Antonios Liolios said...
"αμφισβητεί τον ανδρισμό του πιστεύοντας ότι έτσι τον ενοχλεί".

-------------------------

Αντώνη είναι το μόνο πράγμα που ΔΕΝ με ενοχλεί. Πρώτον γιατί δεν το θεωρώ ύβρη. Και δεύτερον γιατί η ζωή μου είναι τόσο γεμάτη από γυναίκες... Θα ενοχλούσε τον Φασούλα αν τον έλεγαν μπασμένο;

------------------------

Ρωτάς: "Τι λοιπόν είναι αυτό που τον εξιτάρει στου Δήμου;"


Αυτό είναι ένα αίνιγμα που δεν έχω κατορθώσει να λλύσω. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν συμφωνούν με τις απόψεις μου κι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Αλλά υπάρχουν και μερικοί που δεν ασχολούνται καν με τις απόψεις μου αλλά ενοχλούνται από την ύπαρξή μου, την απλή παρουσία μου. Η ενόχλησή τους αυτή φτάνει στα όρια του μίσους - λες και τους έχω κάνει κακό. Και είναι άνθρωποι που δεν τους ξέρω και ούτε με ξέρουν (εξ ου και γράφουν πράγματα εντελώς άσχετα με μένα).

Το σωστό να λέγεται είπε...

Ή εξήγηση όταν οδηγείται απο κακία και μίσος γίνεται παρεξήγηση.
Η λέξη αποβολή δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε μια φορά απο κάνεναν.

Κάποια έχει την μύγα και μυγιάζεται.
Πού είδε δογματικούς φανατισμούς στις πληροφορίες και στα γεγονότα απο τον Σύλλογο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού η σύζυγος του Ηφαίστου;

Κρείττον τοις πόσιν ολίσθεν ή τη γλώσση.

Nikos Dimou είπε...

Antonios Liolios said...
Nikos Dimou said

Χρειάζεται να ρωτάς αν και γιατί αγαπητέ Αντώνιε; Έχω έτοιμα προγράμματα για τα επόμενα 250 έτη...

Χαίρομαι που συνήλθατε από την μελαγχολία σας!

--------------------------

Καθόλου δεν συνήλθα - αυτά τα 250 χρόνια με κάνουν να μελαγχολώ!

-------------------------

Μα τότε όλη αυτή η παγκόσμια φιλολογία περί της αναγκαιότητας του θανάτου, του κλείσιμου του "κύκλου", του "αρκετά εζησα θέλω πιά να ξεκουραστώ".
-----------------

ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΓΡΑΨΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ!

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Φαντάσου λέει να μιλούσαμε εδώ μέσα με το "σεις" και με το "σας", ν' ακούγαμε ο ένας το άλλον, ν' αλλάζαμε απόψεις, να προχωρούσαμε και να εξελισσόμασταν βρε αδελφέ!

Αντ' αυτού κάνουμε μικρούς μονόλογους. Δεν λέω και το νταβαντούρι και το μάλωμα έχει κάπου-κάπου τη χάρη του αλλά είναι κρίμα να ερχόμαστε εδώ και να μην μαθαίνουμε τίποτε ο ένας από τον άλλο.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Πανέμορφη,
αν ο κόσμος έδινε σημασία στους προφυλακτήρες δεν θα είχαμε τόσους θανάτους.

Mine are ultra modern, elegant thin but 100% safe :)

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ είπε...

Nikos Dimou said

Μα τότε όλη αυτή η παγκόσμια φιλολογία περί της αναγκαιότητας του θανάτου, του κλείσιμου του "κύκλου", του "αρκετά εζησα θέλω πιά να ξεκουραστώ".
-----------------

ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΓΡΑΨΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ!


Προφανώς, δεν αναφέρομαι σε σας αλλά σε μιά αρκετά διαδεδομένη τάση (λογοτεχνική, κοινωνιολογική, θρησκευτική, ψυχολογική) να θεωρείται η αποδοχή του πεπερασμένου της ανθρώπινης ζωής
αρετή και η άρνηση σχεδόν ύβρις

Aphrodite είπε...

Χαίρομαι πάντως που το τρόλλι με το "11 Φεβ 2007 6:50:00 μμ" σχόλιό του έδειξε αμέσως πως κατάλαβε περί ποίου ο λόγος!

Επιτέλους και λίγη αυτογνωσία!

Anastassios είπε...

Αφροδίτη, ευχαριστώ για την αναφορά σας στο πρόσωπό μου. Αν και ομολογώ ότι δεν κατανόησα το σχόλιο σας.

Νίκο, ξέρεις πόσο πολύ κατανοώ τη θέση σου -και τη συμμερίζομαι απόλυτα!

Sarah είπε...

Αντωνη
Το εχω ακουσει αυτο για τους Εβραιους αλλα για να το καταλαβουν και οι υπόλοιποι πρεπει να εξηγησεις και το στερεοτυπο.
Οτι καθε Εβραιος θελει να παντρεψει την κορη του με γιατρο.

Προσφατα το Saturady Νight Live είχε αυτο το στερεοτυπο σαν θεμα, αλλα δεν τολμω να πω τι ειπωθηκε...

DimitrizZzZz είπε...

liolios νομίζω κατά λάθος έχουν μπεί τα ι στο nickname σου.

harrygrath είπε...

Οι τρελλοι/τρολλοί δεν θα μαγαριζαν τα μπλογκς αν οι γνωστικοι(?) δεν τσιμπαγαν να τους απαντουν.

Aphrodite είπε...

@Luke,

Δίφραγκα: "Ηow did Darth Vader know what Luke was getting for Christmas?" "Ηe felt his presents!"

Είναι λογοπαίγνιο, He felt his presents δλδ ψηλάφησε τα δώρα του (ώστε να καταλάβει το περιεχόμενό τους άρα να ξέρει τι θα πάρει ο Λουκ για Χριστουγεννιάτικα δώρα) αλλά και He felt his presence, όπως στο Star Wars, που αισθανόταν την παρουσία του πριν καν πλησιάσει ο Λουκ. Μάλλον οκ ε?

Τι να κάνω, θα βλέπω κάτι σχετικό με Star Wars και θα μου έρχεται το άβατάρ σας.... (πληθυνικός why? Αφού όπως λέτε είστε και παλιός στου ΝΔ...)
:)))

Anastassios είπε...

Α...

Ευχαριστώ για τις διευκρινήσεις -"δεν και πολύ ο γέρος", που έλεγε και ο (καλός κάποτε)Λαζόπουλος.

Έχετε τόσο δίκιο που δεν το φαντάζεστε. Συμβαίνει και στην πραγματικότητα βλέπετε...

Όσον αφορά τον πληθυντικό, να με συγχωρείτε(όπως τώρα). Εκφράζομαι όπως μου βγαίνει -άλλη φορά μπορεί να είμαι τόσο οικείος μαζί σας, που να σας εκπλήξω.

Το σωστό να λέγεται είπε...

Κύριε Τάκη αν ζητάτε υιοθέτηση πρέπει να πάρετε πρώτα την άδεια απο την κηδεμόνα σας.
Αμφιβάλλω αν την λάβετε όμως τόσο συμπαθητικούλης που είστε.

He is a keeper.
---------------

Κυρά Ηφαίσταινα είστε διάσημη για τα αόρατα δίχτυα που χρησιμοποιείτε αλλά μην ξεχνάτε ότι στον ωκεανό του Ιντερνετ κυκλοφορούν πολλά ψάρια άλλα με την αυτογνωσία μαρίδας, άλλα πέστροφας, άλλα πάλι φάλαινας και άλλα καρχαρία.
Άντε τώρα να τα πείσετε να πηδήξουν στο τηγάνι σας.
Πρόσεχετε μαζί με τα δίχτυα σας να μην σχισθεί κάτι πιο πολύτιμο για σας.

Ας περιορίσουμε τον διάλογο στο θέμα των εκτρώσεων χωρίς άδικους χαρακτηρισμούς και επίθετα απο σας εναντίον των συνομιλητών σας.

Fishing in the ocean for fish catching is the easiest part, lifting all the way to the end is the most dangerous.

----------------

Πάνω στην σύζητηση για trolling να που ξεπετάχθηκε το μεγαλύτερο τρολ ο ουτσεκα Χαράλαμπος.

paragrafos είπε...

Το άκρον άωτον του παραλογισμού: να μιλάει κανείς για εξωμήτριο εγκυμοσύνη και να βγαίνει ο άλλος εναντίον των... αμβλώσεων!!!


Με αγάπη

Παράγραφος


ΥΓ. Μάλλον δεν πρόκειται για παραλογισμό, αλλά σκέτη άγνοια.

Nikos Dimou είπε...

Το σωστό να λέγεται said...
Ας περιορίσουμε τον διάλογο στο θέμα των εκτρώσεων

-------------------------

Να θυμήσω ότι το blog δεν έχει σαν θέμα τις εκτρώσεις ούτε καν τις κυήσεις.

Αφορά την μελαγχολία.

Άρα είστε εκτός θέματος.

(Έγινε μία παρένθεση με την εξομολόγηση της Ειρήνης που αφορούσε - σωστά το επεσήμανε η Παράγραφος - το ακριβώς αντίθετο των αμβλώσεων).

Η παρένθεση έκλεισε.

Το σωστό να λέγεται είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Γιουκαλίλι είπε...

Έκανε κρύο πολύ κείνες τις νύχτες.
Άναψαν φωτιά να ζεσταθούν.
Δεν είχαν τίποτ' άλλο.
Επικαλέστηκαν τη ματαιότητα.


.............................
.............................
(πολλές σελίδες παρακάτω)



Με λυρικά τεχνάσματα ξεφεύγεις.
Κοιτιέσαι στο νερό κι αποξεχνιέσαι.
Έ,ναί, λοιπόν, είσαι όμορφος ακόμα.
Οι ρυτίδες αυτές στο πλατύ μέτωπό σου
είναι οι ανταύγειες του νερού
που τρέμει απ' τη συγκίνησή του.





(Του Γ.Ρίτσου)

Τι τα θέλω τα ποιήματα και τους διαλογισμούς.
Καλά τα είχα πεταμένα στα άχρηστα.
Σήμερα με κάνατε να τα ξεθάψω.
Μόλις περάσει η παράσταση θα πάνε παλι στη θέση τους.
Καταλαβαινόμαστε τώρα...
Δεν χρειάζονται περισσότερα.

Το σωστό να λέγεται είπε...

κυρ Νίκο,
τον διάλογο μεταξύ Αφροδίτη και μένα εννοούσα.

Όποιος θέλει να μιλήσει για οτιδήποτε άσχετο μιλάει ελεύθερα.

Το θέμα ζωής και θανάτου είναι πάντα σημαντικό.
Ας μην το περιορίζουμε μόνο σε προσωπικό επίπεδο.

Αν έχετε άλλες λογικές εκτιμήσεις ας τις ακούσουμε.

Nikos Dimou είπε...

Το σωστό να λέγεται said...
Όποιος θέλει να μιλήσει για οτιδήποτε άσχετο μιλάει ελεύθερα.

------------------------

Θα μου επιτρέψετε να καθορίζω εγώ τα θέματα του δικού μου blog - εσείς του δικού σας.

Nikos Dimou είπε...

Mickey 200!

mickey είπε...

Γάτε ...201 :)))

Nikos Dimou είπε...

Mickey - Μόνον οι αριθμοί σε ξυπνάνε εσένα!

akis είπε...

Ν.Δ.
Οι επιτυχημενοι παντα ελκυουν τους αποτυχημενους.

Ευγενες σπορ με παραδοση στην χωρα μας.
Κατι σαν το πολο επι χορτου.
Με μια διαφορα.
Αντι το μεταλλικο μπαστουνι χρησιμοποιειται φτυαρακι.
Με ξυλινη λαβη.Για καλυτερο πιασιμο...

Το σωστό να λέγεται είπε...

Κυρ Νίκο δεν ισχυρίσθηκα το αντίθετο.

Τα θέματα στο μπλογκ τα καθορίζετε εσείς αλλά την ελευθερία σκέψης μου την καθορίζω εγώ.

Αν δεν μπορούμε να μιλήσουμε για το θέμα των αμβλώσεων επειδή το απαγορεύετε τότε ας το δηλώσετε σαν απαγόρευση με όλη την ευθύνη της λέξης.

Nikos Dimou είπε...

Το σωστό να λέγεται said...
Τα θέματα στο μπλογκ τα καθορίζετε εσείς αλλά την ελευθερία σκέψης μου την καθορίζω εγώ.

--------------------------

Θαυμάσια - ανοίξτε το θέμα στο δικό σας μπλογκ!

Το σωστό να λέγεται είπε...

Το πολο επι χόρτου στην Ἔλλάδα Ακη χρειάζεται χόρτο.

«Παλαιότερο ‹Παλαιότερο   1 – 200 από 253   Νεότερο› Νεότερο»