tag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post7816247691934076639..comments2010-01-07T08:43:19.219+02:00Comments on doncat2: Χωρίς λόγιαNikos Dimouhttp://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.comBlogger77125tag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-50423324965036702432007-02-26T02:21:00.000+02:002007-02-26T02:21:00.000+02:00Από το 1984 παραθερίζαμε οικογενειακώς στο Λουτράκ...Από το 1984 παραθερίζαμε οικογενειακώς στο Λουτράκι, στην γκαρσονιέρα που είχαμε κληρονομήσει από τη θεία Σοφία(όνομα και πράγμα καθ'ότι δασκάλα της γαλλικής, κομουνίστρια παλαιά και ανύπαντρη, κάτι έχει αυτός ο συνδυασμός). <BR/><BR/>Το Λουτράκι τότε είχε μια άλλη αίγλη, όχι εκείνη την κοσμική της εποχής του πρώτου Καζίνο αλλά αυτή του τουριστικού θέρετρου όπου συνέρρεαν πολλοί ξένοι, βορειοευρωπαίοι κυρίως. Χαρακτηριστικά τότε έβλεπες συνεχώς γυμνόστηθες, ξανθωπές και κατακόκκινες, ασύμβατη με τον παιδικό χριστιανοπουριτανισμό μας. Στα δέκα μου χρόνια ήταν μια εικόνα πυρωμένη στο μεσημεριάτικο καλοκαιρινό ήλιο.<BR/>Το Λουτράκι στον κλασσικό παραθαλάσσιο πεζόδρομο έχει τη μακρά πεζοπορία, την τραβάς όσο θες και τη συνοδεύεις με ξηρούς καρπούς, λουκούμια, καλαμπόκια, ...ντόνατ(ανύπαρκτα στην επαρχία τότε),παγωτά αλλά και μαλλί της γριάς από το μικρό λουναπαρκ στο παρκάκι του δήμου (...Λουτρακίου, όχι του Νίκου). <BR/>Είναι εντυπωσιακός ο εντυπωσιασμός του μικρού παιδιού με τα λούνα παρκ. Το χτυποκάρδι. Το αλάφιασμα και μετά η φρενίτιδα όταν "μπεις", στα κουρσάκια, στο μύλο, στο τρενάκι.<BR/>Στην ιδιαιτερότητά μου ως παιδί ανέπτυξα ένα ισχυρό ενδιαφέρον πάθος για τους "κρίκους", έτσι το λέγαμε ενδοοικογενειακά, αυτό το παιχνίδι όπου πετώντας ένα χρωματιστό κρίκο πρέπει να τον περάσεις στο λαιμό ενός μπουκαλιού το οποίο και κερδίζεις! Εγώ παρατηρούσα και ανέλυα τους άλλους παίχτες, είχαν λάθος τεχνική κατά την άποψή μου: έριχναν ψηλοκρεμαστά τον κρίκο προσπαθώντας να τον κάνουν να πέσει οριζόντιος ακριβώς στους λαιμούς της μποτίλιας. Σύμφωνα με τη δικιά μου ...προσομοίωση, βλέπω ακόμα σε "αργές στροφές" (ουπς , Σαββόπουλος...), ο κρίκος σβουρίζεται παραμένοντας οριζόντιος με ελαφρά κλίση το μπρος του λίγο πιο ψηλά, χάνει ύψος προοδευτικά και επικαθίζει γύρω από το λαιμό του ποθητού επάθλου! <BR/>Η θεωρητική μου πρόβλεψη βρήκε την πειραματική της επιβεβαίωση όταν οι δικοί μου ενέδωσαν στις πιέσεις μου χρηματοδοτώντας μου ένα γύρο. Μπαμπάς και μαμά μου έβαλαν τους όρους τους, με παρατηρούσαν,όμως ένιωθα ότι δεν πίστευαν στην ικανότητά μου!<BR/>Είχα κερδίσει τρία καραφάκια ούζο, δύο εκ των οποίων σε συνεχόμενες ακολουθίες ρίψεων. Η ικανοποίησή μου ήταν ιδιαίτερη όταν αργότερα που επιστρέφαμε σπίτι ο μπαμπάς έπινε το ούζο που εγώ επιτυχημένα προμήθευα! Και φυσικά συζητούσα συνεχώς την καταπληκτική μου μέθοδο και τις μελλοντικές επιτυχίες.<BR/>Ήταν προνόμιο όμως να μπορώ να παίξω, δεν ήταν τσάμπα. Μια βραδιά, έχοντας αποκλειστεί το ενδεχόμενο να παίξω,ένας κρίκος που βρέθηκε πολύ κοντά στην περίφραξη με κίνησε να τον πάρω. Αφού επιχείρησα να πείσω τον εαυτό μου ότι είχα κάθε δικαίωμα, γεμάτος ενοχή και προσμονή, με βλέφαρα τσιτωμένα και αδρεναλίνη να τραντάζει τους μυς προσπαθώ να ψαύσω τον κρίκο.<BR/>Έπιασα το σπασμένο πάτο ενός μπουκαλιού, δεν το κατάλαβα. Ο τύπος που μοίραζε τους κρίκους αντιλήφθηκε το εγχείρημά μου και πάτησε το χέρι μου. Θυμάμαι αίμα χωρίς πόνο, παράπονο και κλάμα από παράπονο, άσπρο(κόκκαλο;)στο βάθος στην πρώτη φαλαγγική άρθρωση του μεσαίου δακτύλου, χέρι δεξί. Φαρμακείο διανυκτερεύον, οξυζενέ, γάζες. Επιστροφή, ντροπή και ξέχεσμα του τύπου με τους κρίκους από τη μαινάδα μαμά. Πόνο δε θυμάμαι, περισσότερο ντροπή, έκθεση.<BR/><BR/>20 χρόνια μετά (πόοοοσα;) παρατηρώ τα δάκτυλά μου: η πρώτη φάλαγγα, ως γνωστόν, δεν κάμπτεται στο μέγιστο όπως οι άλλες.<BR/><BR/>Το σημείο όπου τελείωσε η καριέρα μου ως ρίπτη κρίκων-θαύμα είναι ακριβώς στο πράσινο πάνελ που φαίνεται σε πρώτο πλάνο στην πρώτη φωτογραφία. Και να είστε πιο προσεκτικοί πολλοί προλαλήσαντες, ΔΕΝ είναι παραθαλάσσιο μπαρ γαμώτο!neuronikhttps://www.blogger.com/profile/06231190235410617814noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-29264060875487980762007-02-18T18:29:00.000+02:002007-02-18T18:29:00.000+02:00Πως να βάλω σχόλιο σε μια "στο βάθος ο Αίνος" , Δι...Πως να βάλω σχόλιο σε μια "στο βάθος ο Αίνος" , Διέκρινα σωστά ότι είναι από Ηλεία μερια?Aurora*https://www.blogger.com/profile/07693264363837550823noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-34121238549074655162007-02-15T17:24:00.000+02:002007-02-15T17:24:00.000+02:00Οι φωτογραφίες τεχνικά υποφέρουν απο φώς, όλες eit...Οι φωτογραφίες τεχνικά υποφέρουν απο φώς, όλες either underexposed or overexposed.<BR/>Κλειστροφοβικές!<BR/>Θεματικά επίσης είναι ασαφείς.<BR/>Φωτογραφίες απο pocket camera, της στιγμής.Το σωστό να λέγεταιhttps://www.blogger.com/profile/11793677485021203865noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-86928560115625994722007-02-15T15:23:00.000+02:002007-02-15T15:23:00.000+02:00Σας ευχαριστώ όλους γιά τα καλά σας λόγια και αντε...Σας ευχαριστώ όλους γιά τα καλά σας λόγια και αντεύχομαι, κάθε επιθυμία σας ευχή μου.giant13https://www.blogger.com/profile/06879670080692993890noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-38466273935740439842007-02-15T14:17:00.000+02:002007-02-15T14:17:00.000+02:00Giant13,Nα ζήσετε σαν τα ψηλά βουνάKato Patissia,Μ...Giant13,<BR/><BR/>Nα ζήσετε σαν τα ψηλά βουνά<BR/><BR/>Kato Patissia,<BR/><BR/>Μου άρεσε πολύ το κείμενο - Μόνη μου ένσταση το 5, είναι ωραία η συννεφιά στην εξοχή, βαθαίνει τα χρώματα, γιατί να τη συνδέουμε με γηρατειά και θάνατο;<BR/><BR/>Kαλημέρα σε όλουςathanasiahttps://www.blogger.com/profile/09348485145681108560noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-44978918319996220142007-02-15T12:13:00.000+02:002007-02-15T12:13:00.000+02:00α.Θα μπορουσε να ηταν ταρατσοπισινα διπλα απο τις...α.Θα μπορουσε να ηταν ταρατσοπισινα διπλα απο τις ταρατσοντοματες .... ειναι και αυτο μια λυση.<BR/><BR/>β.Αν ειναι να σε βρει θα σε βρει ο ηλιος να σουκανει κακο στα ματια στο κορμι σου.....<BR/><BR/><BR/>γ.Να και καποιοι θαραλεοι που κλεινουν τις ομπρελες τους πριν καλα δυσει ο ηλιος<BR/><BR/><BR/>δ.Η προλυψη ειναι παντα καλητερη της θεραπειας..ποτε μην κλεινετε τις ομπρελες ...σεξουαλικα τα ζευγαρια τριγωνων στο αερακι της παραλιας ειναι οαση στην αποξενωση των ανθρωπων της πολης!!!!! <BR/><BR/>ε.Τον ηλιο απο δω και περα θα τον χαζευουμε μονο μεσα απο τις γρυλιες των συννεφιων να καιει κορμια αλλων.<BR/><BR/>στ.επιτελους εφυγε και σημερα...ωρα να ετοιμαζομαστε για μπανιο στην παραλια υπο το φως των προβολεων!!!!!Trollhttps://www.blogger.com/profile/06803404301461901758noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-80630281712268730052007-02-15T11:48:00.000+02:002007-02-15T11:48:00.000+02:00Kι εδώ λαμπρός ήλιος - να ζήσετε όλοι Giant13 και ...Kι εδώ λαμπρός ήλιος - να ζήσετε όλοι Giant13 και να χαίρεστε τη ζωή - κι ο ένας τον άλλο!Nikos Dimouhttps://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-15272760904718035162007-02-15T11:31:00.000+02:002007-02-15T11:31:00.000+02:00Αυτό εννοείς giant13;"Στα χέρια μας ακμάζουν τα πα...Αυτό εννοείς giant13;<BR/><BR/>"<BR/>Στα χέρια μας ακμάζουν τα παιδιά μας<BR/>Και παίζουν με την κόμη μας<BR/>Κι ακούνε τη λαλιά μας.<BR/><BR/>Η κεφαλή μας ζει<BR/>Μαζύ με τους κορμούς μας<BR/>Δόξα σε μας και στις γυναίκες μας<BR/>Και δόξα στα παιδιά μας.<BR/>"Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-58349814225083432052007-02-15T11:15:00.000+02:002007-02-15T11:15:00.000+02:00Καλημέρα σ' όλους,Λαμπρός ήλιος σήμερα στην Θεσσαλ...Καλημέρα σ' όλους,<BR/>Λαμπρός ήλιος σήμερα στην Θεσσαλονλικη και γω κλείνω 26 χρόνια γάμου με δυό γιούς, ένα νεοσύλλεκτο φαντάρο στα 26 και ένα φοιτητή στα 20.<BR/><BR/>Κάτω Πατήσια, ωραίο κείμενο, συμφωνώ απόλυτα με τον Γάτο.<BR/>Σήμερα ΕΓΡΑΨΕΣ.giant13https://www.blogger.com/profile/06879670080692993890noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-72962143667361258802007-02-15T10:04:00.000+02:002007-02-15T10:04:00.000+02:001.Ξημερώνει στην άδεια πόλη.2.Σιγά σιγά άνθρωποι β...1.Ξημερώνει στην άδεια πόλη.<BR/>2.Σιγά σιγά άνθρωποι βιαστικοί αρχίζουν το καθημερινό αγώνα τους.<BR/>3.Το καταμεσήμερο τους βρίσκει στα κλιματιζόμενα κλουβιά τους, η πόλη αραιώνει πάλι.<BR/>4.Απογευματάκι έχει τελειώσει η επιστροφή σκουπίδια στους δρόμους.<BR/>5.Καθώς ο ήλιος γέρνει σιγά σιγά μιά μυρωδιά έντονης ενέργειας διαχέεται στην ατμόσφαιρα.<BR/>6.Η νύχτα έπεσε μιά νέα μορφή ζωής δίνει τη θέση της, όλοι στα μπαράκια!Stavros P (isisdoros)https://www.blogger.com/profile/10245985967855467710noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-90135602173611577422007-02-15T08:45:00.000+02:002007-02-15T08:45:00.000+02:00Καλημέρα!Το πείραμα ("γράψτε εσείς τα κείμενα!") έ...Καλημέρα!<BR/><BR/>Το πείραμα ("γράψτε εσείς τα κείμενα!") έχει περιορισμένη επιτυχία - είτε δεν σας εμπνέουν οι φωτογραφίες είτε δεν έχετε κέφι ή καιρό για γράψιμο.<BR/><BR/>Και όμως υπάρχουν καλές απαντήσεις.<BR/><BR/>Μου άρεσε η τελευταία του kato patissia.<BR/><BR/>Συνεχίζουμε!Nikos Dimouhttps://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-80446564731889156662007-02-15T07:43:00.000+02:002007-02-15T07:43:00.000+02:00Λίγο αργά αλλά νωρίς το πρωί την επoμένη!Οι φωτογρ...Λίγο αργά αλλά νωρίς το πρωί την επoμένη!<BR/><BR/>Οι φωτογραφίες όντως αξίζουν 1000 λέξεις. θα χρησιμοποιήσω μερικές από αυτές λοιπόν. <BR/><BR/>Βιομηχανοποιημένες παραλίες. Η πρώτη φωτογραφία δε ξέρω αν μ'έκανε να θέλω να γελάσω ή να κλάψω. Προς τι ο πάνινος ποδόγυρος; Νομίζω πως οι οργανωμένες παραλίες κάνουν ό,τι μπορούν για να χάσεις τη θάλασσα. Γενικώς να βλέπεις ότι άλλο εκτός από αυτό που θες και γι'αυτό που πήγες εκεί,θάλασσα!<BR/><BR/>Αυτό το αισθάνθηκα και την τελευταία φορά που επισκέφτηκα γνωστή παραλία έξω από την Αθήνα. Κάναμε 10 ώρες να φτάσουμε άλλες τόσες για να βρούμε θέση να κάτσουμε και στο τέλος ρώτησα τη φίλη μου 'Που είναι η θάλασσα;' σαν τα μικρά παιδάκια! Στη Χαλκιδική ευτυχώς δεν έχουν φτάσει εκεί τα πράγματα. Τείνουν όμως.Η ομπρελοθηρία..έχουμε και την τρύπα του όζοντος τώρα. <BR/><BR/>Συμφωνώ με τον doctor καλά και τα χιόνια δε χρειάζονται και ομπρέλες. Μάλλον είμαι τυχερή που βρίσκομαι στο Λονδίνο αυτή την περίοδο μιας και το χιόνι έπεσε άφθονο φέτος. Κανένα παράπονο από τον πατερούλι χειμώνα για φέτος. Άντε και του χρόνου! Και Ελλάδα με χειμώνα με χιόνια και καλοκαίρια χωρίς πάνινους ποδόγυρους!<BR/><BR/>Evangelina <:-)Evangelinahttps://www.blogger.com/profile/03806966038066046520noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-16846431121163979702007-02-15T04:58:00.000+02:002007-02-15T04:58:00.000+02:00ΣΕΝΑΡΙΟ,ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ...ΕΙΚΟΝΑ 1 : Η ΟΙΚΟΓΕΝΕ...ΣΕΝΑΡΙΟ,<BR/>ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ...<BR/><BR/><BR/>ΕΙΚΟΝΑ 1 : Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ<BR/><BR/>Ένα σπίτι. Ένα σαράβαλο, που προστατεύει μιά γωνιά αυτού του κόσμου, για να γεννηθεί ένας άνθρωπος με ασφάλεια. Αυτός είναι ο κόσμος μας, αρχικά. Τίποτα το σπουδαίο. Σκουπίδια, μεγάλοι άνθρωποι-γονείς, αξιοθρήνητοι στα δικά μας μάτια. Σπουδαία είναι όλα τα άλλα γύρω του, αλλα όχι αυτό, το σπίτι μας... Δέν έχει τοίχους, γιατι δέν είναι φυλακή, δέν στοχεύει να μας περιορίσει εκεί αλλα να μας βοηθήσει για το μεγάλο «έξω»... Αυτό το «έξω» είναι που βλέπουμε πάντα «απο μέσα», το όμορφο «έξω», που μας περιμένει σάν μιά παραλία για να τρέξουμε ανεμπόδιστοι, και να τη χαρούμε..<BR/><BR/>ΕΙΚΟΝΑ 2 : Ο ΚΟΣΜΟΣ<BR/><BR/>Λάμπει ο κόσμος στα μάτια του παιδιού, αλλα είναι ακόμα μακρυνός.. Και λαβυρινθώδης. Κάτι γίνεται, κάποιοι υπάρχουν εκεί, αλλα δέν ξέρω ακόμα... <BR/>Είμαι περίεργος, θέλω να πάω κοντά, αλλα υπάρχουν ακόμα εμπόδια που με κρατάνε εδώ, μακρυά... «Μή!..Εδώ!», λέει η μαμά...<BR/><BR/>ΕΙΚΟΝΑ 3 : Η ΟΜΟΡΦΙΑ<BR/><BR/>Στην εφηβεία, έρχεται η Γεωμετρία να δόσει τάξη στο χάος. Για άλλους είναι μιά όμορφη γυναίκα, για άλλους η επιστήμη, η τέχνη, η φιλοσοφία, οτιδήποτε αρμονικό. Έρχεται απρόσμενα, μοιάζει να είναι κάτι καινούριο, που έκανε «απόβαση» στον γνώριμο κόσμο μας.. Κουβαλάει κάτι παράξενο, αφύσικο σχεδόν, η ομορφιά μοιάζει να μήν ανήκει στον κόσμο ετούτο, όπως οι ομπρέλλες δέν ανήκουν στην παραλία... Και όμως, η ομορφιά «αξιοποιεί» τον κόσμο μας, μέσα απο τη ΣΧΕΣΗ της μαζί του.. Τον αλλάζει, του δίνει νόημα, που πρίν ήταν αδύνατο να το φανταστούμε...<BR/> <BR/>ΕΙΚΟΝΑ 4 : ΤΟ ΑΡΑΓΜΑ..<BR/><BR/>Ηρεμία... Σιγουριά... Ασφάλεια... Τον κόσμο, τον κατακτήσαμε πιά.. Δέν κυνηγάμε τίποτα, έχουμε συμφιλιωθεί μαζί του. Και, προτιμάμε να αράζουμε στη γωνιά μας, και να τον απολαμβάνουμε απο ‘δώ... Το «εκεί!» του παιδιού, είναι πιά το «εδώ!» του ενήλικα. Το «εδώ» είναι που μετράει, που έχει την ομορφιά... Τί άλλο να κυνηγήσουμε, αφού «εδώ» είναι ο παράδεισος; Το σπίτι μας! Η γυναίκα μας! Τα παιδιά μας! Και... οι γκρίνιες μας, σάν τον σκουπιδοτενεκέ, που ακόμα κι’ αυτές μας ομορφαίνουν τη ζωή περισσότερο..<BR/><BR/>ΕΙΚΟΝΑ 5 : ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ<BR/><BR/>Κι’ όμως, έρχονται όλα τούμπα! Πλακώνουν τα σύννεφα, φυσάει αέρας απειλητικός, ο κόσμος μας γίνεται γκρίζος, γεμάτος σκιές.. Γιατί; Άγνωστο. Φθινοπώριασε, σου λέει... Αυτός ο κόσμος... δέν ήτανε αυτός που νομίζαμε! Κάτι άλλο κρύβει, κάτι μυστήριο, αλλα τώρα πιά ποιός έχει τη δύναμη να το ψάξει, φτού κι’ απ’ την αρχή; Κάτι μας ενοχλεί εδώ... Κάτι που τελικά, νομοτελειακά, θα μας σκεπάσει τον ουρανό μας. Σάν το σύννεφο που απλώνεται σάν ομπρέλλα να κρύψει το φώς χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να το εμποδίσουμε.. Ξαφνικά, καταλαβαίνουμε πόσο μικροί είμαστε ακόμα, μπροστά στη φύση.. Αλλα δέν το λέμε ανοιχτά.. Έχουμε νικηθεί. Το δεχόμαστε απλώς, και μ’ αυτό θα ζήσουμε μέχρι να πεθ...<BR/><BR/>ΕΙΚΟΝΑ 6 : Η ΕΛΠΙΔΑ<BR/><BR/>Μέσα στη βαθειά μας νύχτα, των γηρατειών, θα χαράξει μιά νέα αυγή... Δέν μπορεί, έτσι θα γίνει! Τελειώνει αυτός ο κόσμος μέσα στο σκοτάδι, κι’ ένας καινούριος, άγνωστος, αλλόκοτος, μας περιμένει... Νάτος! Έρχεται στο βάθος, τον βλέπουμε ήδη, με τα μάτια της ψυχής...Kato Patissiahttps://www.blogger.com/profile/16329940130698561493noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-40751881463968042242007-02-15T03:58:00.000+02:002007-02-15T03:58:00.000+02:00Εξαιρετικές φωτογραφίες...η πρώτη κιόλας με χτύπησ...Εξαιρετικές φωτογραφίες...η πρώτη κιόλας με χτύπησε με ένα κύμα μελαγχολίας... επειδή έχω εξοχικό στο παραθαλάσσιο Πήλιο, είναι ακριβώς αυτή η εικόνα τούτες τις μέρες του χειμώνα, που εντείνεται ακόμη περισσότερο από από τον καλό καιρό. Κι είναι τόσο ήρεμη, σιωπηλή, νωχελική σχεδόν η θάλασσα τούτα τα μεσημέρια...Nikolakishttps://www.blogger.com/profile/04546765997061374358noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-91133424275662052442007-02-15T03:33:00.000+02:002007-02-15T03:33:00.000+02:00Ολίγον άσχετο, αλλά θα μπορούσε κάποιος να μου δώσ...Ολίγον άσχετο, αλλά θα μπορούσε κάποιος να μου δώσει links σχετικά με το θέμα της επίδρασης των γονιδίων στη διαμόρφωση της προσωπικότητας;<BR/><BR/>Συγνώμη για την κατάχρηση ΝΔ...x-taramashttps://www.blogger.com/profile/01447041562991349730noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-52997014365965913992007-02-15T02:13:00.000+02:002007-02-15T02:13:00.000+02:00Μια οικογένεια, ο ουρανός κι η σύζυγος<A HREF="http://i.imdb.com/Photos/Ss/0254455/FOTO25.jpg" REL="nofollow">Μια οικογένεια, ο ουρανός κι η σύζυγος</A>Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-73631351994022405262007-02-15T00:12:00.000+02:002007-02-15T00:12:00.000+02:001. Εγκατάλειψη2. Ζωή-Ημέρα3. Αξιοποιώντας αξιοπρεπ...1. Εγκατάλειψη<BR/>2. Ζωή-Ημέρα<BR/>3. Αξιοποιώντας αξιοπρεπώς<BR/>4. Αγναντεύοντας<BR/>5. Καμπή στο χρόνο<BR/>6. Ζωή-Νύχταpetalidahttps://www.blogger.com/profile/05903033965843169232noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-20736181013330079982007-02-14T23:35:00.000+02:002007-02-14T23:35:00.000+02:00@groupthinkγιατι οχι?πολυ ενδιαφερον θα ειχε η ανα...@groupthink<BR/><BR/>γιατι οχι?<BR/>πολυ ενδιαφερον θα ειχε η αναδραση σε εικονα χωρις φωτο, σκετο καδρο δηλαδη/ εχει γινει πολλες φορες στην μοντερνα τεχνη <BR/><BR/>στο blogg σηκωνει πειραμα/ <BR/>να δουμε τι λεει και ο οικοδεσποτηςsokianoshttps://www.blogger.com/profile/04995194739368200402noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-86838353538089486612007-02-14T23:26:00.000+02:002007-02-14T23:26:00.000+02:00Φαντασια και συναισθημα στο αποτυπωμα...στο καδρο,...Φαντασια και συναισθημα στο αποτυπωμα...<BR/>στο καδρο,στο χρωμα,στην αφαιρεση,στην εκφραση,στην στιγμη,στο φως,στο παθος.<BR/><BR/>Κλεισε τα ματια σου για να δεις καλυτερα....akishttps://www.blogger.com/profile/05859908858177830818noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-18344395904789418992007-02-14T22:45:00.000+02:002007-02-14T22:45:00.000+02:00"Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ειναι90% Φαντασια,συναισθημα10% τεχν..."Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ειναι<BR/>90% Φαντασια,συναισθημα<BR/>10% τεχνικη,φωτ.μηχανη"<BR/><BR/>Χμμμ...<BR/>Εχω φαντασία, συναίσθημα 100% και ένα 10% "μηχανή" και 10% της τεχνικής.<BR/>Το αποτέλεσμα θα είναι 5% εκείνου που θέλω να πω...<BR/><BR/>Σαν να ζωγραφίζω την Τζοκόντα με λάθος πινέλα/χρώματα και χωρίς να κατέχω την τεχνική. Ούτε τη Τζοκόντα Παυλίδη δεν θα βγάλω! :)<BR/><BR/>100% φαντασία κ 100% από όσα απαιτούνται για την υλοποίηση..<BR/><BR/>Αλλά βέβαια, το αντίστροφο δεν ισχύει! :)Somebody961https://www.blogger.com/profile/15356843790865138582noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-71959004933439325412007-02-14T22:23:00.000+02:002007-02-14T22:23:00.000+02:00Σαν να πεσε βομβα νετρονιουαντε τωρα να εισαι κατα...Σαν να πεσε βομβα νετρονιου<BR/><BR/>αντε τωρα να εισαι καταστηματαρχης και να περιμενεις τους πελατες να σκασουν μυτη<BR/>paint it blacksokianoshttps://www.blogger.com/profile/04995194739368200402noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-49482521383444789172007-02-14T22:12:00.000+02:002007-02-14T22:12:00.000+02:00Η πρωτη φωτο εχει κατι που δεν παει με το υπολοιπο...Η πρωτη φωτο εχει κατι που δεν παει με το υπολοιπο τοπιο... αυτα τα σιδερα δεν κανουν... σαν τις πλαστικες καρεκλες και τις πλασικες σακουλες με τα σκουπιδια που χαλανε τις ομορφες αμουδιες...<BR/><BR/><BR/>Sorry about the previous deletion.Georgehttps://www.blogger.com/profile/09253150846911854844noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-22761942952503499732007-02-14T22:09:00.000+02:002007-02-14T22:09:00.000+02:00Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.Geo2https://www.blogger.com/profile/12527819216946772741noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-56514454429251871452007-02-14T22:03:00.000+02:002007-02-14T22:03:00.000+02:00Niko,έχεις δίκιο, αλλά μάλλον εννοούσα όλο το "παρ...Niko,<BR/>έχεις δίκιο, αλλά μάλλον εννοούσα όλο το "παραλία" σκηνικό...ομπρέλες, καρέκλες, τραπέζακια, κουβαδάκια,κλπ...<BR/><BR/>Ωραίες οι φωτό αλλά έχετε βγάλει άλλες πολύ ανώτερες...κατά την ταπεινή άποψη μίας άσχετης...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2590975097190618374.post-68093904030183132782007-02-14T21:57:00.000+02:002007-02-14T21:57:00.000+02:00Rallou said... Πάσχω και εγώ από..."post white pla...Rallou said... <BR/>Πάσχω και εγώ από..."post white plastic-chair syndrom"...<BR/><BR/>------------------------<BR/><BR/>Αυτό πρόσεξες; Μόνο σε μία φωτογραφία υπάρχουν - και σχεδόν δεν φαίνονται...Nikos Dimouhttps://www.blogger.com/profile/01548849227196496048noreply@blogger.com