Αυτές τις ημέρες ήταν όλα χάλια.
Μετά την επέμβαση στην γνάθο, ταλαιπωρήθηκα κι από την μέση μου.
Με πρησμένο το δεξί μάγουλο δεν τολμούσα να εμφανιστώ
Ψυχικά ισορροπούσα πολύ άσκημα
Κρυβόμουνα από τον κόσμο
Ιδιαίτερα από κάτι επιθετικούς…
Με είχε πιάσει το παράπονο
ένιωθα μικρός κι αδύναμος
Πού είναι η εποχή που ερωτοτροπούσα ασύστολα…
Που έβλεπα τα πάντα αφ' υψηλού...
ή που ρέμβαζα στον ήλιο ξαπλωμένος σαν πασάς...
και βλέπω τον κόσμο από μακριά...
Μετά την επέμβαση στην γνάθο, ταλαιπωρήθηκα κι από την μέση μου.
Με πρησμένο το δεξί μάγουλο δεν τολμούσα να εμφανιστώ
Ψυχικά ισορροπούσα πολύ άσκημα
Κρυβόμουνα από τον κόσμο
Ιδιαίτερα από κάτι επιθετικούς…
Με είχε πιάσει το παράπονο
ένιωθα μικρός κι αδύναμος
Πού είναι η εποχή που ερωτοτροπούσα ασύστολα…
Που έβλεπα τα πάντα αφ' υψηλού...
ή που ρέμβαζα στον ήλιο ξαπλωμένος σαν πασάς...
Γερνάω...
και βλέπω τον κόσμο από μακριά...
______________________________
252 σχόλια:
«Παλαιότερο ‹Παλαιότερο 201 – 252 από 252Για λόγους που θα έπαιρνε πολύ χρόνο και κατανόηση προτίμησα το θέμα να ανοιχθεί εδώ, μέσα στην ευγενική Μελαγχολία σας.
Βασικά εργάζομαι πυρετωδώς εδώ και τρεις μέρες και είπα απλά να κάνω ένα ...διάλειμμα ;)
Την καλησπέρα μου σε όλους και μη ...μουντζουφλιάζετε.
Η ζωή είναι ωραία!
(back to work now...)
Εξαιρετικη βραδυά για διαβασμα και μουσικη,αν και ο ηχος της βροχης ειναι εξαιρετικο soundtrack.
Ναταν πιο μεγαλη η Κυριακη!
Ειναι αδικο ολες οι μερες να διαρκουν το ιδιο...
Reactor69 said...
Υπομονή, εύχομαι να περάσουν πιο γρήγορα κι από Ηayabusa!
-----------------------
Ευχαριστώ Αντιδραστήριε!
Να κάνω και γώ το 213;
πανάσχημη said,
Το εχω ακουσει αυτο για τους Εβραιους αλλα για να το καταλαβουν και οι υπόλοιποι πρεπει να εξηγησεις και το στερεοτυπο.
Οτι καθε Εβραιος θελει να παντρεψει την κορη του με γιατρο.
----------------------------------
Πιστεύω το ίδιο επιθυμεί και η πλειονότητα των Ελληνοαμερικάνων.
Τι μεσολάβησε, αναρωτιέμαι, από τις 2 Φεβρούαρίου που δώσατε τη συνέντευξη στο Esquire; Αντιγράφω: "Βλέπω πολλούς ανθρώπους που γερνάνε και παραιτούνται. Μαραζώνουν. Εγώ όσο γερνάω επιταχύνω. Γκαζώνω. Επειδή έχω λιγότερο χρόνο στη διάθεσή μου, γκαζώνω για να ζήσω πιο πολλά πράγματα. Αυτό δεν νομίζω ότι είναι αντιπροσωπευτικό. Είμαι λίγο παράφρων."
Η γοητευτική αυτή παραφροσύνη μόνο ως μελαγχολία δεν μπορεί να ερμηνευθεί. Μήπως μας δουλεύετε ψιλό γαζί;
Υ.Γ. Εδώ και μια ώρα κανένα σχόλιο. Άραγέ πήγατε όλοι για κυριακάτικη βόλτα;
Είμαι πολύ χαρούμενος, γιατί μόλις άνοιξα ένα νέο blog, αφιερωμένο αποκλειστικά σε μια εκδρομή στην Αλβανία.
Σας προσκαλώ να το δείτε!
Το σωστό να λέγεται
... τα μηνύματα σβήστηκαν διότι όπως σας εξήγησα είναι εκτός θέματος.
Ετσι θα σβηστούν και όσα άλλα γράψετε - κι αν επιμείνετε θα βάλω Moderation.
GEORGIA SANDI said...
Τι μεσολάβησε, αναρωτιέμαι, από τις 2 Φεβρούαρίου που δώσατε τη συνέντευξη στο Esquire;
Μήπως μας δουλεύετε ψιλό γαζί;
---------------------------
Την συνέντευξη την έδωσα πριν 3 μήνες, δημοσιεύτηκε πριν ένα μήνα και ανέβηκε στο blog στις 2.2.
Εσείς έχετε πάντα, καθημερινά την ίδια ψυχική διάθεση; Δεν επιτρέπετε στον εαυτό σας να νιώσει κούραση ή μελαγχολία;
Και επιπλέον - μελαγχολία και γκάζωμα δεν είναι αντίθετα. Συχνά γκαζώνω επειδή μελαγχολώ...
Ο οικοδεσπότης μας είπε: "Εσείς έχετε πάντα, καθημερινά την ίδια ψυχική διάθεση; Δεν επιτρέπετε στον εαυτό σας να νιώσει κούραση ή μελαγχολία;"
Λοιπόν: εγώ δεν του το επιτρέπω καθόλου, αλλά αυτός δεν με υπακούει καθόλου. Και κούραση... και μελαγχολία... και παραίτηση... Και πραγματικά σας θαυμάζω (και ζηλεύωωωωωωωωω) που καταφέρνετε να γκαζώνετε (ως αντίδοτο στη μελαγχολία) είναι ακόμη ένα από τα χαρίσματά σας.
Και τώρα θα κάνω κατάχρηση του χώρου σας. Σε σχέση πάντα με το κύριο θέμα: έχω διαβάσει πολλά βιβλία σας (με την ευκαιρία συνιστώ τις Τολμηρές Ιστορίες στον χυδαίο ζζζζζζ) και ξέρω πόσο σας πονά η ελλιπής αναγνώρισή σας. Είναι όντως ελλιπής, έχετε δίκιο. Αλλά για σκεφθείτε, σας παρακαλώ... Υπάρχει δεύτερος στοχαστής, τόσο πιο μπροστά από τον καιρό του, όσο εσείς; (Η ανωνυμία μού επιτρέπει να εκφραστώ χωρίς τον φόβο να εκληφθώ ως κόλαξ - κάτι που σιχαίνομαι.) Σε ό,τι έχει να κάνει με τις πολιτικές αναλύσεις, την εκτίμηση της ταυτότητας του νεοέλληνα, την ερμηνεία του παρόντος (την τόσο δύσκολη), προσωπικά δεν έχω συναντήσει πιο εύστοχη κρίση. Τα καταφέρατε και στον επιχειρηματικό τομέα. Ε, αυτό πάει πολύ! Είναι φυσικό να προκαλείτε τη μετριότητα των συγχρόνων διανοουμένων - πανεπιστημιακών και μη. Ότι κάποτε, θα γίνουν διατριβές και συνέδρια για το έργο σας, όσο και αν, μετά βδελυγμίας, τα αποκηρύσσετε σε κάποιο κείμενό σας (επειδή δεν θα τα προλάβετε), αυτό είναι απολύτως βέβαιο. - Ένα πράγμα μόνο με εκπλήσσει: πώς ένας νους του δικού σας διαμετρήματος ενδιαφέρεται τόσο για την "αναγνώριση" των ειδικών, όταν το κοινό σας σάς έχει αναγνωρίσει με το παραπάνω; και προπάντων, όταν εσείς ξέρετε καλύτερα από κάθε άλλον την αξία των κειμένων σας;
Συγνώμη για την κατάχρηση. Δεν θα το ξανακάνω.
Με αγάπη,
Γεωργία Σάνδη
Για ανθρωπιστικούς λόγους στην κατάσταση που βρίσκεστε κυρ Νίκο δεν θα επιμείνω αν και οι λόγοι που δώσατε είναι αντίθετοι στον ελευθεροφρονισμό.
Αποχωρώ σήμερα στον άνθρωπο και όχι στην ιδεολογία ούτε σε απειλές για moderation.
Εσάς θα έβλαπτε αυτή η κίνηση.
Καληνύχτα σας και περαστικά.
Υ.Γ.
Όσοι διάβασαν τα μηνύματα που λογοκρίθηκαν "λογω θέματος" κατάλαβαν, όσοι δεν τα διάβασαν μην χολοσκάτε σε κάποια στιγμή στο μέλλον θα επανέλθουν.
κ. Δήμου νομίζω ότι ακόμη και οι πιο νέοι όταν αρρωσταίνουν αισθάνονται απαίσια. Κάποια φορά που με έπιασε η μέση μου και δεν μπορούσα να κουνηθώ ένιωθα τέτοια κατάθλιψη που ήθελα να πεθάνω.
΄Ηθελα επίσης να πω ότι δυστυχώς τα νιάτα περνάν γρήγορα και οι νέοι δεν το ξέρουν ώστε να τα εκμεταλευτούν με τον καλύτερο για αυτούς δυνατό τρόπο. Πριν το καταλάβουν και το καταλάβουμε όλοι μας έχουμε φτάσει στα 40.
Νομίζω ότι αυτή είναι η αδικία της ύπαρξης. Η φθορά. Μπορεί να οφείλεται στην τριβή μας με το χωροχρόνο. ΄Οπως οι μετεωρίτες μετά την είσοδό τους στην ατμόσφαιρα της γης φθίνουν και τελικά διαλύονται.
Ανοικτόν λόγω ...μελαγχολίας!
και κλειστόν με το πέρας της;
Άστην έτσι, να υπάρχει.
Θα'ρθει,θα ξανάρθει,μα
"δε θα περάσει".
Τόσα 'πυραυλοκίνητα' μπλουζάκια και αφίσες θα λευκάνουν το τοπίο για μια γρήγορη όπισθεν γκαζιά του Γάτου.
Συντροφική την βρίσκω την παρέα,παρά την οχλούσα μαζοχιστική κουνουπερί.
Είναι όμορφο να σε ακούν,κι άλλο τόσο όμορφο να ακούς,να αφουγκράζεσαι.
@τσνλ: Ενώ σε μερικά έχεις δίκιο (αξία ζωής πχ) προδιαθέτεις αρνητικά ΟΛΟΥΣ μας εδώ.
Τι είναι αυτή η προσφώνηση στο Γάτο μας? "Κυρ Νίκο"!
Δεν είναι ο μπακάλης της γειτονιάς, ούτε ο μαστρο Μήτσος!
Λίγος σεβασμός. Τουλάχιστον για εκείνους που τον αξίζουν.
Και που είναι τόσο λίγοι σήμερα..
Σου μιλώ με καλοπροαίρετη κριτική, νομίζω πως το καταλαβαίνεις.
Την ταινία "Νοσταλγία" του Tarkovsky δεν την σχολίασε κανείς.
Έχει μιά γλυκιά μελαγχολία που διηθεί τα πάντα.
Πιστεύω ότι οι μελαγχολίες είναι δύο ειδών: Οι πραγματικές (απώλεια αγαπημένου προσώπου πχ) και οι επιφανειακές (φθινόπωρο, αναμνήσεις χαμένου έρωτα κλπ).
Οι δεύτερες μπορεί να είναι και ευχάριστες και δημιουργικές. Οι πρώρες καταστροφικές.
GEORGIA SANDI said...
Ένα πράγμα μόνο με εκπλήσσει: πώς ένας νους του δικού σας διαμετρήματος ενδιαφέρεται τόσο για την "αναγνώριση" των ειδικών.
------------------------
Όλοι οι άνθρωποι νομοτελειακά ενδιαφέρονται για την αναγνώριση από τους ειδικούς - το peer group που λέει και η κοινωνιολογία.
Πάντως από τότε που άνοιξα το blog έχω καλή παρέα...
takis alevantis
Όλοι μας φοβόμαστε τον θάνατο. Πάνω απ'όλα όμως φοβόμαστε να τον αντιμετωπίσουμε μόνοι μας. Ευτυχής όποιος έχει γύρω του φίλους να τον συμπαρασταθούν, στις δυσκολίες - ιδίως στην τελευταία και μεγαλύτερη.
nikos dimou
Τελικά η καλύτερη θεραπεία όταν είσαι μελαγχολικός είναι να ακούσεις τον πόνο του άλλου.
Σήμερα το απόγευμα έπαθα μια αρρυθμία και παρολίγο να πεθάνω. Το μόνο που θυμάμαι μετά την απαίσια δυσφορία στο στήθος, την δύσπνοια και το σκοτείνιασμα, είναι η αγκαλιά της μητέρας μου.
Είμαι 23 και ταλαιπωρούμε από τα 15. Όποτε με επαίρνε από κάτω, διάβαζα ΝΔ και η μελαγχολία μου διαιρούνταν δια του δύο. Τώρα μπορώ να διαβάζω το blog και να διαιρείται δια του 200 :)
"Θα πεθάνω μια μέρα και η πραγματικότητα θα κλείσει από πάνω μου - όπως η θάλασσα πάνω από μια πέτρα."
Attractor
Τι ειναι αυτα που μου λες λεβεντη μου; Εισαι 23 χρονων και το βαζεις κάτω;
Φυσικα και θα πάνε όλα μια χαρα. Η επιστημη σημερα εχει κανει άλματα, μη σε ξανακουσω να μου λες οτι μελαγχολησες...
Δυναμη και αυτοπεποιθηση χρειάζεται. Δεν χρειαζεται να ακους τα προβληματα άλλων. Εγω δεν συμφωνω. Να ακους τις ιστοριες νικης των άλλων που ειναι πιο πολλες απο αυτες της ηττας.
Ο μεγαλυτερος μουσικος συνθετης εν ζωη,ο ENNIO MORRICONE 78 ετων ,δεν βραβευτηκε ποτε με oscar μουσικης.(φετος θα βραβευτει για την συνολικη προσφορα του στην Εβδομη τεχνη)
Εχει συνθεσει μουσικη για πανω απο 400 κινηματογραφικες ταινιες!
Η αναγνωριση ενος καλλιτεχνη(δημιουργου γενικοτερα) με καθε ειδους τιμες η βραβευσεις αφορα μονο αυτους που δεν τον γνωριζουν.
Τα μεγαλα εργα ζουν μεσα στις καρδιες μας και δεν γινονται πιο σημαντικα οταν βραβευονται οι δημιουργοι τους.
Ν.Δ.
Δεν ντυνω ποτε τα λογια μου με φανταχτερα ρουχα,το ξερετε αλλωστε αυτο απο προηγουμενα μου σχολια.
Πολυ λιτα λοιπον....
Ειστε πολυ μπροστα απο την εποχη σας.
Ειστε πηγη εμπνευσης για πολλους.
ΚΕΕP WALKING....
Αγαπητέ κ. Δήμου και άλλους blues burdened melancholic bloggers
σας βρήκα την λύση στην μελαγχολία σας.
Παρακαλώ πιέστε μιά μπύρα και κάνετε κλίκ εδώ.
Αν δεν δουλέψει πάντε εδώ.
Κι αν όλα αποτύχουν αλλά μονάχα σαν λύση ανάγκης πάντε εδώ.
Κλείστε με αυτό εδώ
Attractor said
Σήμερα το απόγευμα έπαθα μια αρρυθμία και παρολίγο να πεθάνω. Το μόνο που θυμάμαι μετά την απαίσια δυσφορία στο στήθος, την δύσπνοια και το σκοτείνιασμα, είναι η αγκαλιά της μητέρας μου.
Είμαι 23 και ταλαιπωρούμε από τα 15.
Δεν θάπρεπε να ταλαιπωρείσαι με αρρυθμίες στην ηλικία αυτή. Η ιατρική θεραπεύει τις περισσότερες. Αν θες περισσότερες πληροφορίες και μπορώ να βοηθήσω στείλε email
Τις σκέψεις μου για το θέμα προσπάθησα να τις δώσω με τη βοήθεια φωτογραφιών στο blog μου.
Λυπάμαι αν είναι αντιδεοντολογικό αλλά έτσι μου βγήκε.
Κάτι που νομίζω ότι μπορεί να διώξει την μελαγχολία ειδικά αυτήν που συνοδεύει την ματαιότητα της ζωής είναι να αναλωθείς για τους άλλους.
Να βοηθήσεις όσο μπορείς όπου μπορείς, να ξεχάσεις το μικρό, αδύναμο ανώριμο εγώ σου και να χαθείς μέσα στον ωκεανό της συλλογικής συνείδησης.
Ακουσα τον επικηδειο για τον Graham Chapman.
Εμεις εδω στην Ελλαδα γιατι δεν τολμουμε να κανουμε κατι τετοιο;
Πως θα γινοταν αποδεκτος ενας τετοιος επικηδειος; Θα ειχε χαρακτηριστει το λιγοτερο ασεβης.
Γιατι τη βρισκουμε τοσο πολύ με τη θλιψη ενω οποιος ειναι μονιμως ευδιαθετος χαρακτηριζεται ως χαζοχαρουμενος;
attractor,
Η αγκαλιά της μητέρας ειναι η μεγαλύτερη παρηγοριά,
πηγή άντλησης θάρρους και κουράγιου.
Εύχομαι ολοψυχα να είσαι πάντα γερός και να σε χαίρεται.
Λυπάμαι που έβαλα moderation αλλά κάποια στιγμή θέλω να πάω για ύπνο και με ενοχλεί να ξεφυτρώνουν εμετοί ανάμεσα στα σχόλιά σας.
I can t get no
satisfaction
when I m driving on my screen
and that man comes on the BLOG
and he`s tellin` me more and more
about some useless information
supposed to fire my imagination
I can t get no satisfaction
(rolling stones)
it`s only a BLOG
but I like it
Ωι ωι ωι moderation, Δημήτρη χάρηκες τώρα;
Τι φταίμε εμείς οι ξενύχτηδες;
Life is unfair διάολε
Μια ενδιαφερουσα ερμηνεια γιατι αρεσουν τα θλιβερα διδεται απο τον Τζακ Νικολσον στην ταινια AS GOOD AS IT GETS
--------------------------------------------------------------------------------
Carol: OK, we all have these terrible stories to get over, and you-...
Melvin Udall: It's not true. Some have great stories, pretty stories that take place at lakes with boats and friends and noodle salad. Just no one in this car. But, a lot of people, that's their story. Good times, noodle salad. What makes it so hard is not that you had it bad, but that you're that pissed that so many others had it good.
Ισως Νίκο να είναι και η πιό σοφή επιλογή αυτή.
Ενεργοποίηση moderation πριν πας στην αγκαλιά του Ο-μορφέα και απενεργοποίηση το πρωί που όλα ξεκινάνε πάλι απ' την αρχή..
Ασχετο: Η Eos400D fuckάτη! Και να σκεφτείτε πως τα τελευταια 15 χρόνια δούλευα με Nikon.
H Canon πάντα αντιπροσώπευε την πρωτοπορία και η Nikon την σταθερότητα.
Τα ψηφιακά όμως τρέχουν...
Με εντός θέματος αφορμή θα επανέλθω.
Πανάσχημη, welcome to 2007
Antonios Liolios said...
Την ταινία "Νοσταλγία" του Tarkovsky δεν την σχολίασε κανείς.
-------
Μα δεν είναι το ίδιο...το λέει και το λεξικό.
Όσο για τα clipa-κια τα απόλαυσα όλα με εξαίρεση το παπαδίστικο (το έβαλες και πρώτο πρώτο..).
Για τη θεραπεία της μελαγχολίας χρειάζονται πολλά - όπως αυτά που ειπώθηκαν εδώ τις τελευταίες ώρες.
Ας προσθέσω και μια τελευταία πινελιά πριν φύγω και εγώ - να δούμε...
Le chat
I
Dans ma cervelle se promène,
Ainsi qu’en son appartement,
Un beau chat, fort, doux et charmant.
Quand il miaule, on l’entend à peine,
Tant son timbre est tendre et discret ;
Mais que sa voix s’apaise ou gronde,
Elle est toujours riche et profonde.
C’est là son charme et son secret.
Cette voix, qui perle et qui filtre
Dans mon fonds le plus ténébreux,
Me remplit comme un vers nombreux
Et me réjouit comme un philtre.
Elle endort les plus cruels maux
Et contient toutes les extases ;
Pour dire les plus longues phrases,
Elle n’a pas besoin de mots.
Non, il n’est pas d’archet qui morde
Sur mon cœur, parfait instrument,
Et fasse plus royalement
Chanter sa plus vibrante corde,
Que ta voix, chat mystérieux,
Chat séraphique, chat étrange,
En qui tout est, comme en un ange,
Aussi subtil qu’harmonieux!
II
De sa fourrure blonde et brune
Sort un parfum si doux, qu’un soir
J’en fus embaumé, pour l’avoir
Caressée une fois, rien qu’une.
C’est l’esprit familier du lieu;
Il juge, il préside, il inspire
Toutes choses dans son empire ;
Peut-être est-il fée, est-il dieu ?
Quand mes yeux, vers ce chat que j’aime
Tirés comme par un aimant,
Se retournent docilement
Et que je regarde en moi-même,
Je vois avec étonnement
Le feu de ses prunelles pâles,
Clairs fanaux, vivantes opales,
Qui me contemplent fixement.
Είναι στ' αλήθεια τόσο παράξενο να νιώθεις τον χρόνο που σε παρασέρνει στο πρόσωπο ενός γάτου. Σε κάνει να φοβάσαι ακόμη περισσότερο...
Κάποιος είχε πει ότι το βλέμμα μιας γάτας κάνει έναν άνθρωπο να νιώθει μειονεκτικά απέναντι της...
Κι όμως κι αυτές γερνάνε...
υ.γ.: Ο (2ος) γάτος του Κάρολου Μπωντλαίρ. Δυστυχώς δεν μπορώ να τον μεταφράσω και δυστυχώς δεν μπορώ να τον βρω σε άλλη γλώσσα. Υπάρχει, ωστόσο, η ελληνική του μετάφραση στα "Άνθη του Κακού"..
Kαλημέρα!
(Σύμφωνα με την μετεό θα είναι αίθρια - άλλες προβλέψεις δεν γνωρίζω...)
Εύχομαι να πάει καλά η υποθεση κάποιου συν-μπλογκερ μας που αποφασίζεται σήμερα.
Καλημέρα σ'όλους και καλή βδομάδα,
Γάτε έκανα σεφτέ στο post πριν δυό μέρες και βλέπεις είσαι καλύτερα. Να που και το 13 είναι γουρλίδικο.
Ο καιρός στην Θεσσαλονίκη είναι κατάμαυρος και γω ετοιμάζομαι να πάω παρέα με τον γιό μου στο Μαυροδένδρι Κοζάνης που παρουσιάζεται σήμερα φαντάρος.
Giant13 - καλημέρα!
καλή θητεία και καλός πολίτης ο γιος...
Αύριο είναι η μέρα σου, Τρίτη και 13!
Η εν λογω κυρια Ελευθεριe, ηταν σερβιτορα, σε τρισαθλια γειτονιά,έμενε σε μια τραγικη γκαρσονιερα, και ειχε άρρωστο παιδι.
-> Somebody said...
"@τσνλ: Ενώ σε μερικά έχεις δίκιο (αξία ζωής πχ) προδιαθέτεις αρνητικά ΟΛΟΥΣ μας εδώ."
Αγαπητέ somebody σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Γιατί όμως μόνο "ΟΛΟΥΣ μας εδώ";
Η αρνητική προδιάθεση είναι πολύ καλύτερη απο την αδιαφορία.
Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν ακόμη ανθρώπινα αισθήματα κι όχι παγωμένες καρδιές.
"Τι είναι αυτή η προσφώνηση στο Γάτο μας? "Κυρ Νίκο"!
Δεν είναι ο μπακάλης της γειτονιάς, ούτε ο μαστρο Μήτσος!"
Εδώ έχεις κάποιο δίκιο.
Θα το σκεφτώ.
Ίσως το μπακαλόγατος ή το μαστροχαλαστής να ταιριάζει καλύτερα.
Πάντως το κυρ Νίκος είναι τιμητικά αφιερωμένο μόνο για τους βετεράνους της ζωής και δεν έχει δείξει ότι ενοχλείται.
"Λίγος σεβασμός. Τουλάχιστον για εκείνους που τον αξίζουν.
Και που είναι τόσο λίγοι σήμερα.."
Αυτός ο "πατροπαράδοτος" σεβασμός δεν είναι χαρακτηριστικό του αντικονφορμιστή Δήμου αλλά ούτε του υποφαινόμενου αντικονφορμιστή.
Respect is earned every day.
Το ίδιο για τις αξίες.
Ακόμα κι όταν είναι λίγες, δοκιμασμένες και ξεχωριστές πάλι πρέπει να τις περνάς κάθε φορά απο το κόσκινο της λογικής γιατί πάντα θα υπάρχουν ανθρώπινες αμαρτίες που θα τις βρωμίζουν.
Πάντως σαν αξία στην βιβλιοθήκη το όνομα Δήμος έχει κοστίσει αρκετά ευρουλάκια.
"Σου μιλώ με καλοπροαίρετη κριτική, νομίζω πως το καταλαβαίνεις"
Σπάνιο φαινόμενο στην μπλογκόσφαιρα η καλοπροαίρετη κριτική και σε εκτιμώ ξεχωριστά γι αυτό.
You are really somebody!
Προς eirini και τα άλλα κορίτσια.
Μέσα σας έχετε μια κιβωτός ψυχές.
Το Θεικό δώρο προς εσάς πιο πολύτιμο απ' όλα τα δώρα.
Ο νούς και τα χέρια μπορούν να δημιουργήσουν θαυμαστή τέχνη αλλά μόνο στην διάρκεια μιας ζωής.
Μια γυναίκα προσφέρει το πιο θαυμαστό αριστούργημα της φύσης που μέσω της αναπαραγωγής μπορεί να διαρκέσει και να δημιουργήσει για χιλιετίες.
Δώρα με τέτοιες δυνατότητες έχουν και τις ανάλογες ευθύνες για τις γυναίκες αλλά και τους άνδρες.
Το σωστό να λέγεται said...
Μέσα σας έχετε μια κιβωτός ψυχές.
Το Θεικό δώρο προς εσάς...μπλα μπλα μπλα μπλα ...
-----
Φιλαράκι να σε ρωτήσω κάτι;
Έχει διδάξει ποτέ σε κατηχητικό σχολείο;
-> redpunkt
Όχι ρε φιλάρα, θα σου το έκρυβα;
Άλλα να σου πω ούτε σε σφαιριστήριο (κοινώς μπιλιαρδομάγαζο) έχω διδάξει αλλά ξέρω να ξεχωρίζω την μαύρη μπίλια από την κόκκινη όταν την χώνω κατακέφαλα στο τσεπάκι.
Υ.Γ.
Αν σε ενόχλησε η αναφορά για ανδρικές ευθύνες, τι να κάνουμε έτσι είναι η ζωή όχι μόνο ανδρικές ηδονές αλλά και ανδρικές ευθύνες, αν είσαι άντρας βέβαια.
Δεν χρειάζεται να πας κατηχητικό για να το μάθεις.
Ὀποιος κάνει κράτει την .... του σώζει την κεφαλή του.
Βάσικα (δεν ξέρω αν το κατάλαβες) κατάντησες βαρετός με το κήρυγμά σου περί εκτρώσεων, και την κάνανε όλοι!
Δεν το λυπάσαι το blogάκι να το μαγαρίζεις με τη μπουρδολογία σου; Αφού είσαι εκτός θέματος, γιατί δεν πας να μοιράσεις τίποτα φυλλάδια έξω από καμιά εκκλησία;
-> redpunkt
Εσύ έχεις γνώμη πάνω στις εκτρώσεις ή προτιμάς μόνο να διαμαρτύρεσαι κάνοντας στριπτήζ νοημοσύνης;
Μου προκαλείς μελαγχολία να πηγαίνουν έτσι τα νιάτα σου χαμένα redpunkt, γιατί έχω την αίσθηση ότι έχεις τις δυνατότητες να προσφέρεις κάτι πολύ πιο δημιουργικό.
Αν δεις κάποιον να μοιράζει φυλλάδια θύμισέ του την καταστροφή των δασών του Αμαζανίου και ότι τώρα υπάρχει το Ίντερνετ για την ενημέρωση του πολίτη, σπουδαστή, εργάτη.
Η κομματική γραμμή έχει γίνει περιβαλλοντολογική.
Τα σκατά χαλβάς δεν γίνονται, κύριε Νίκο μου.
gatoules...i zwh mou..exo 3..2 apo Kriti adespotes kai mia apo dw...i omorfia!
diavazw ola ta vivlia sas kai vlepo ta panemofta sxolia sas..ti na po..metatrepo ena palio titlo enos vivliou sas (i vivlos).I EFTIXIA (gia mena) POU EISTE(eimaste) ELLINAS
Φαρσαλιώτης ο νέος και τρικέρατος. Nice combo!
είχαμε και εμείς κάποτε ένα κεραμυδόγατο.Μας τον έκλεψαν.
Δημοσίευση σχολίου